สำหรับเรามันเกิดขึ้นในตอนนี้แหล่ะ ช่วงที่มีการรับปริญญาของเพื่อนๆ
มันอาจจะดูไร้สาระกับแค่เรื่องเพื่อนรับปริญญา ทำไมต้องคิดมาก
คำตอบคือ เพราะเรายังไม่ได้รับปริญญาทั้งๆที่เข้าเรียนพร้อมเพื่อน อาจจะแตกต่างกันไปที่คนละหลักสูตร
ปริญญาตรี สี่ปีเหมือนกัน เราจบก่อนเพื่อน เริ่มงานก่อนเพื่อน แต่ผ่านไปหนึ่งปีใบปริญญาที่รอมาสี่ปีก็ยังไม่มีวี่แวว...
จนเข้าปีที่ห้า...ระหว่างนี้เพื่อนหลายๆคนก็เริ่มทะยอยรับปริญญา เริ่มแจ้งข่าวให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
ตอนแรกๆเราก็รับปากทุกคนว่าจะไปให้ได้ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ร่วมงานเลยสักคน ที่ทำได้คือนั่งกดไลค์ให้เพื่อนในเฟสฯ
มีหลายๆคนก็จะถามเราว่า รับปริญญาเมื่อไหร่หรือจะได้รับปริญญามั๊ย ?!?
วันที่กำหนดพระราชทานปริญญาบัตร พ่อแม่เราก็ถามว่าเมื่อไหร่เราจะได้รับ ยิ่งใกล้วันรับปริญญาของเพื่อนในม.เดียวกัน
ยิ่งถามมากขึ้น จนเราไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดี ปีหน้ามั้ง...หรือปีไหนไม่รู้ เราไม่รู้จริงๆ
ที่เคยให้สัญญากับเพื่อน หรือความหวังของพ่อแม่ก็ยังทำให้ไม่ได้เลย
จนถึงเพื่อนคนสำคัญที่เราเคยสัญญาว่าเราจะยืนอยู่ข้างๆเค้าในวันรับปริญญา
มันก็คงไม่มีวันนั้น ความจริงคือเราทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ เวลาที่เห็นชุดครุยสีม่วงทั้งๆที่มันสมควรจะเป็นเราที่ได้ใส่
ทั้งๆที่มันควรจะถึงเวลาของเรา เวลาแห่งความสำเร็จของใครต่อใคร แต่เรากลับต้องร้องไห้
ขอพื้นที่ระบายนะค่ะ เพราะเราเก็บน้ำตาของความเสียใจนี้มาหนึ่งปีแล้ว วันนี้เราไม่ไหวจริงๆ
ขออนุญาตไม่พูดถึงว่าทำไมเราถึงยังไม่ได้รับปริญญา เราพูดมันมาเยอะแล้วและเป็นสิ่งที่เราอยากจะลืม
วันข้างหน้าปัญหาพวกนี้มันจะจบลง แต่สิ่งที่เรียกกลับคืนมาไม่ได้คือ เวลาที่เราเสียไปหนึ่งปีที่เราต้องย่ำอยู่กับที่
และต้องตอบคำถามเดิมๆ
ขอโทษที่ผิดสัญญา
คุณเคยผิดสัญญากับใครบ้างมั๊ยคะ ??
มันอาจจะดูไร้สาระกับแค่เรื่องเพื่อนรับปริญญา ทำไมต้องคิดมาก
คำตอบคือ เพราะเรายังไม่ได้รับปริญญาทั้งๆที่เข้าเรียนพร้อมเพื่อน อาจจะแตกต่างกันไปที่คนละหลักสูตร
ปริญญาตรี สี่ปีเหมือนกัน เราจบก่อนเพื่อน เริ่มงานก่อนเพื่อน แต่ผ่านไปหนึ่งปีใบปริญญาที่รอมาสี่ปีก็ยังไม่มีวี่แวว...
จนเข้าปีที่ห้า...ระหว่างนี้เพื่อนหลายๆคนก็เริ่มทะยอยรับปริญญา เริ่มแจ้งข่าวให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
ตอนแรกๆเราก็รับปากทุกคนว่าจะไปให้ได้ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ร่วมงานเลยสักคน ที่ทำได้คือนั่งกดไลค์ให้เพื่อนในเฟสฯ
มีหลายๆคนก็จะถามเราว่า รับปริญญาเมื่อไหร่หรือจะได้รับปริญญามั๊ย ?!?
วันที่กำหนดพระราชทานปริญญาบัตร พ่อแม่เราก็ถามว่าเมื่อไหร่เราจะได้รับ ยิ่งใกล้วันรับปริญญาของเพื่อนในม.เดียวกัน
ยิ่งถามมากขึ้น จนเราไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดี ปีหน้ามั้ง...หรือปีไหนไม่รู้ เราไม่รู้จริงๆ
ที่เคยให้สัญญากับเพื่อน หรือความหวังของพ่อแม่ก็ยังทำให้ไม่ได้เลย
จนถึงเพื่อนคนสำคัญที่เราเคยสัญญาว่าเราจะยืนอยู่ข้างๆเค้าในวันรับปริญญา
มันก็คงไม่มีวันนั้น ความจริงคือเราทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ เวลาที่เห็นชุดครุยสีม่วงทั้งๆที่มันสมควรจะเป็นเราที่ได้ใส่
ทั้งๆที่มันควรจะถึงเวลาของเรา เวลาแห่งความสำเร็จของใครต่อใคร แต่เรากลับต้องร้องไห้
ขอพื้นที่ระบายนะค่ะ เพราะเราเก็บน้ำตาของความเสียใจนี้มาหนึ่งปีแล้ว วันนี้เราไม่ไหวจริงๆ
ขออนุญาตไม่พูดถึงว่าทำไมเราถึงยังไม่ได้รับปริญญา เราพูดมันมาเยอะแล้วและเป็นสิ่งที่เราอยากจะลืม
วันข้างหน้าปัญหาพวกนี้มันจะจบลง แต่สิ่งที่เรียกกลับคืนมาไม่ได้คือ เวลาที่เราเสียไปหนึ่งปีที่เราต้องย่ำอยู่กับที่
และต้องตอบคำถามเดิมๆ
ขอโทษที่ผิดสัญญา