เนื้อเรื่องยาว ย่อจากกระทู้ที่ตั้งก่อนหน้านะครับ (แจ้งลบแล้ว) หากผิดพลาดประการใด ชี้แนะได้เลยครับ เรื่องมีอยู่ว่า...
พวกภิกษุผู้เถระกำลังสนทนาธรรมกัน จากนั้นพระจิตตหัตถิสารีบุตร ก็พูดแทรกขึ้น (เรื่องอะไร? =>ไม่ได้ระบุไว้.)
พระมหาโกฏฐิตะ : ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร เมื่อภิกษุผู้เถระกล่าวสนทนาอภิธรรมกถากันอยู่
พูดสอดขึ้นในระหว่าง ขอท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรจงรอคอยจนกว่าภิกษุผู้เถระสนทนากันให้จบเสียก่อน
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : แม้ท่านพระมหาโกฏฐิตะย่อมรุกรานท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร (เพราะว่า)
ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นบัณฑิต ย่อมสามารถกล่าวสนทนาอภิธรรมกถากับพวกภิกษุผู้เถระได้
พระมหาโกฏฐิตะ : ดูกรอาวุโสทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่ทราบวาระจิตของผู้อื่นพึงรู้ข้อนี้ได้ยาก ฯ
และก็กล่าวถึงแม้ผู้ได้สัมมาสมาธิ ก็มีอันลาสิกขาได้เช่นกัน เมื่อเขามีจิตถูกราคะรบกวนย่อมลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์.
...สมัยต่อมา...ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร ลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์
ภิกษุสหายจึงเข้าไปถามพระมหาโกฏฐิตะ
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : ท่านพระมหาโกฏฐิตะได้กำหนดรู้ใจบุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรด้วยใจว่า
บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ และจักลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์ ..ฯ..
พระมหาโกฏฐิตะ : ดูกรอาวุโสทั้งหลาย ข้าพเจ้าได้กำหนดรู้ใจบุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรด้วยใจว่า
เป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ และจักลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์ ..ฯ..
ลำดับนั้นสหายจิตตหัตถิสารีบุตรจึงได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ
และได้ลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์
พระพุทธเจ้าทรงตรัส
พระพุทธเจ้า : ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม่นานนัก บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรจักระลึกถึงคุณแห่งเนกขัมมะได้ ฯ
ครั้งนั้น ไม่นานเท่าไร บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรก็ปลงผมและหนวดนุ่งห่มผ้ากาสายะออกบวชเป็นบรรพชิต
ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรหลีกออกจากหมู่อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตแน่วแน่ ไม่นานนัก ก็ได้ทำให้แจ้ง
ซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม ที่กุลบุตรทั้งหลายออกบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น
ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบันเทียว เข้าถึงอยู่ ได้ทราบชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว
กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มีอีก ก็แหละท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร
ได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่ง ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย ฯ
จิตตหัตถิสาริปุตตสูตร 
จิตตหัตถิสาริปุตตสูตร - ผู้ลาสิกขาแล้วกลับนึกถึงแห่งคุณเนกขัมมะได้
พวกภิกษุผู้เถระกำลังสนทนาธรรมกัน จากนั้นพระจิตตหัตถิสารีบุตร ก็พูดแทรกขึ้น (เรื่องอะไร? =>ไม่ได้ระบุไว้.)
พระมหาโกฏฐิตะ : ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร เมื่อภิกษุผู้เถระกล่าวสนทนาอภิธรรมกถากันอยู่
พูดสอดขึ้นในระหว่าง ขอท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรจงรอคอยจนกว่าภิกษุผู้เถระสนทนากันให้จบเสียก่อน
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : แม้ท่านพระมหาโกฏฐิตะย่อมรุกรานท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร (เพราะว่า)
ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นบัณฑิต ย่อมสามารถกล่าวสนทนาอภิธรรมกถากับพวกภิกษุผู้เถระได้
พระมหาโกฏฐิตะ : ดูกรอาวุโสทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่ทราบวาระจิตของผู้อื่นพึงรู้ข้อนี้ได้ยาก ฯ
และก็กล่าวถึงแม้ผู้ได้สัมมาสมาธิ ก็มีอันลาสิกขาได้เช่นกัน เมื่อเขามีจิตถูกราคะรบกวนย่อมลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์.
...สมัยต่อมา...ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร ลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์
ภิกษุสหายจึงเข้าไปถามพระมหาโกฏฐิตะ
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : ท่านพระมหาโกฏฐิตะได้กำหนดรู้ใจบุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรด้วยใจว่า
บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ และจักลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์ ..ฯ..
พระมหาโกฏฐิตะ : ดูกรอาวุโสทั้งหลาย ข้าพเจ้าได้กำหนดรู้ใจบุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรด้วยใจว่า
เป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ และจักลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์ ..ฯ..
ลำดับนั้นสหายจิตตหัตถิสารีบุตรจึงได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า
สหายจิตตหัตถิสารีบุตร : ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรเป็นผู้ได้วิหารสมาบัติเหล่านี้ๆ
และได้ลาสิกขาสึกมาเป็นคฤหัสถ์
พระพุทธเจ้าทรงตรัส
พระพุทธเจ้า : ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม่นานนัก บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรจักระลึกถึงคุณแห่งเนกขัมมะได้ ฯ
ครั้งนั้น ไม่นานเท่าไร บุรุษชื่อจิตตหัตถิสารีบุตรก็ปลงผมและหนวดนุ่งห่มผ้ากาสายะออกบวชเป็นบรรพชิต
ท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตรหลีกออกจากหมู่อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียร มีจิตแน่วแน่ ไม่นานนัก ก็ได้ทำให้แจ้ง
ซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม ที่กุลบุตรทั้งหลายออกบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น
ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบันเทียว เข้าถึงอยู่ ได้ทราบชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว
กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มีอีก ก็แหละท่านพระจิตตหัตถิสารีบุตร
ได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่ง ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย ฯ
จิตตหัตถิสาริปุตตสูตร