นรกในใจ
เราแต่งงานตั้งแต่อายุ 27. ปล่อยท้องไม่เคยคุมกำเนิด แต่ไม่เคยมีลูก จนกระทั่งอายุ 40. ต้องกินยาตัวนึงรักษาโรคประจำตัว
ซึ่งยานี้. จะทำให้เด็กในครรภ์ พิการ. และต้องคุมกำเนิด 3ปี. ปรากฏว่าเมื่อเวลาผ่านไปได้ 1 ปี. เราท้อง เป็นครั้งแรกในชีวิต.
แต่ คุณหมอ สูตินรีเวช และหมอเฉพาะทาง ได้สอบถามว่า ถ้าต้องยุติการตั้งครรภ์. จะว่าอย่างไร คุณต้องตัดสินใจ
พอตรวจการตั้งครรภ์พบว่าท้องได้ 4 สัปดาห์. ซึ่งก่อนที่จะซื้อเทสเตอร์มาตรวจ. เรามีอาการปวดท้องเมนส์มาก และเจ็บเต้านมมาก
เลยกินยาแก้ปวดๆพอนสแตนไปสองสามวัน. เมื่อการเจ็บเต้านมมานานสองอาทิตย์. จนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น. จึงไปซื้อเทสเตอร์มาตรวจ.
ความรู้สึกตอนนั้นกังวลใจมากเพราะหมอได้ให้เซ็นรับทราบแล้วก่อนจะทานยาว่าจะต้องไม่ตั้งครรภ์ เนื่องจากยาที่ใช้รักษาโรคนั้นอันตรายต่อเด็ก
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนตกนรกทั้งเป็น. เสียดาย เสียใจ เครียดมาก. สามีต้องพบหมอด้วยทุกครั้ง ก็ต้องตัดสินใจร่วมกัน. นอนร้องไห้.
จนไม่สามารถไปทำอะไรได้. ได้แต่คิดว่า. ทำไมโลกช่างโหดร้ายกับเราขนาดนี้. สามีบอกว่า เท่าที่นั่งฟังหมอ. เราคงต้องยุตินะ.
ใจสั่น กลัว สงสารลูก ทำไมลูกจะต้องโดนทำร้าย จากพ่อแม่ สวดมนต์ อธิษฐานขอให้ลูกไปเกิดในภพภูมิที่ดี. ไปเกิดกลับแม่ที่แข็งแรง
แล้วเราขอมาเจอกันใหม่นะลูก. ในที่สุด ก็ตัดสินใจยุติ เพราะก่อนทานยารักษาตัวเอง ได้อ่านฉลากยานี้เยอะมาก ห้ามตั้งครรภ์.
และเมื่อหยุดยาแล้วนับไปอีกสามปี. เมื่อตัดสินใจยุติ. จึงไปพบแผนกวงแผนครอบครัว. เพื่อจัดการยุติ โดยใช้วิธีกินยา.
ยาที่กิน. จะออกฤทธิ์วันจันทร์ คือน้องจะหลุดออกมา แต่ของเราเช้าวันเสาร์จะไปวัดหลังจากกินยาเมื่อวันศุกร์เพื่อทำบุญ
พอจะขึ้นรถ จามออกมา น้องก็หลุดออกมาแล้ว. สรุปวัดไม่ได้ไป ก็ต้องนอนเฉยๆ เพราะเลือดเริ่มออกมาก
. หนาวสั่นอยู่สองวันสามวัน. เรื่องนี้ผ่านมาได้สองเดือนแล้ว แต่เรายังรู้สึกบาปมากตลอด แลเคงไม่มีวันลืม
ทุกวันนี้ วันไหนว่างก็ใส่บาตร ให้ลูกเสมอ. เมื่อแข็งแรงดีขึ้นก็ไปทำบุญบ้านนทภูมิ เด็กพิการ เพื่อให้กุศลส่งให้ลูกด้ไปเกิดกับ แม่ที่แข็งแรง.
ทุกวันนี้เราพยายามปลดปล่อยทุกข์นี้ แต่ก็ยังไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเลย
นรกในใจ
เราแต่งงานตั้งแต่อายุ 27. ปล่อยท้องไม่เคยคุมกำเนิด แต่ไม่เคยมีลูก จนกระทั่งอายุ 40. ต้องกินยาตัวนึงรักษาโรคประจำตัว
ซึ่งยานี้. จะทำให้เด็กในครรภ์ พิการ. และต้องคุมกำเนิด 3ปี. ปรากฏว่าเมื่อเวลาผ่านไปได้ 1 ปี. เราท้อง เป็นครั้งแรกในชีวิต.
แต่ คุณหมอ สูตินรีเวช และหมอเฉพาะทาง ได้สอบถามว่า ถ้าต้องยุติการตั้งครรภ์. จะว่าอย่างไร คุณต้องตัดสินใจ
พอตรวจการตั้งครรภ์พบว่าท้องได้ 4 สัปดาห์. ซึ่งก่อนที่จะซื้อเทสเตอร์มาตรวจ. เรามีอาการปวดท้องเมนส์มาก และเจ็บเต้านมมาก
เลยกินยาแก้ปวดๆพอนสแตนไปสองสามวัน. เมื่อการเจ็บเต้านมมานานสองอาทิตย์. จนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น. จึงไปซื้อเทสเตอร์มาตรวจ.
ความรู้สึกตอนนั้นกังวลใจมากเพราะหมอได้ให้เซ็นรับทราบแล้วก่อนจะทานยาว่าจะต้องไม่ตั้งครรภ์ เนื่องจากยาที่ใช้รักษาโรคนั้นอันตรายต่อเด็ก
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนตกนรกทั้งเป็น. เสียดาย เสียใจ เครียดมาก. สามีต้องพบหมอด้วยทุกครั้ง ก็ต้องตัดสินใจร่วมกัน. นอนร้องไห้.
จนไม่สามารถไปทำอะไรได้. ได้แต่คิดว่า. ทำไมโลกช่างโหดร้ายกับเราขนาดนี้. สามีบอกว่า เท่าที่นั่งฟังหมอ. เราคงต้องยุตินะ.
ใจสั่น กลัว สงสารลูก ทำไมลูกจะต้องโดนทำร้าย จากพ่อแม่ สวดมนต์ อธิษฐานขอให้ลูกไปเกิดในภพภูมิที่ดี. ไปเกิดกลับแม่ที่แข็งแรง
แล้วเราขอมาเจอกันใหม่นะลูก. ในที่สุด ก็ตัดสินใจยุติ เพราะก่อนทานยารักษาตัวเอง ได้อ่านฉลากยานี้เยอะมาก ห้ามตั้งครรภ์.
และเมื่อหยุดยาแล้วนับไปอีกสามปี. เมื่อตัดสินใจยุติ. จึงไปพบแผนกวงแผนครอบครัว. เพื่อจัดการยุติ โดยใช้วิธีกินยา.
ยาที่กิน. จะออกฤทธิ์วันจันทร์ คือน้องจะหลุดออกมา แต่ของเราเช้าวันเสาร์จะไปวัดหลังจากกินยาเมื่อวันศุกร์เพื่อทำบุญ
พอจะขึ้นรถ จามออกมา น้องก็หลุดออกมาแล้ว. สรุปวัดไม่ได้ไป ก็ต้องนอนเฉยๆ เพราะเลือดเริ่มออกมาก
. หนาวสั่นอยู่สองวันสามวัน. เรื่องนี้ผ่านมาได้สองเดือนแล้ว แต่เรายังรู้สึกบาปมากตลอด แลเคงไม่มีวันลืม
ทุกวันนี้ วันไหนว่างก็ใส่บาตร ให้ลูกเสมอ. เมื่อแข็งแรงดีขึ้นก็ไปทำบุญบ้านนทภูมิ เด็กพิการ เพื่อให้กุศลส่งให้ลูกด้ไปเกิดกับ แม่ที่แข็งแรง.
ทุกวันนี้เราพยายามปลดปล่อยทุกข์นี้ แต่ก็ยังไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเลย