เป็นหนังที่ดูจบแล้วรู้สึกปลงตกกับชีวิตและสิ้นหวังกับมนุษยชาติ(แกมความรู้สึกอยากฆ่าคนเลวในสังคมหน่อยๆ)จริงๆ
การเล่าเรื่องแบบย้อนกลับของหนัง(คล้ายๆ Memento แต่ไม่งงเท่า)ทำให้เนื้อหาของหนังที่แต่เดิมก็หนักอยู่แล้วหนักหน่วงกว่าเดิมสักสิบเท่าได้ เพราะหนังให้คนดูได้เห็นความshipหายที่บังเกิดกับชีวิตของคู่พระ-นางของเรื่องก่อนเป็นอันดับแรก เสร็จแล้วค่อยย้อนกลับไปเรื่อยๆให้คนดูได้เห็นว่าหากเหตุการณ์เลวร้ายเช่นนั้นไม่"บังเอิญ"เกิดขึ้นกับตัวนางเอก วันนี้มันก็เป็นคงจะเป็นอีกหนึ่งวันธรรมดาๆในชีวิตของพวกเขา วันธรรมดาๆที่จะไม่มีวันหวนกลับมาอีก... ตรงนี้แหละที่ผมดูแล้วปลงตกมากที่สุด ไอ้ธีมหลักของหนังที่ว่า"กาลเวลาทำลายทุกสิ่ง (Time destroys everything.)" เนี่ยแหละ
นอกนั้นแล้วก็ขอกราบผกก. Gaspar Noe และ Benoit Debie ตากล้องของหนังเรื่องนี้สักรอบหนึ่ง...พวกพี่จะบ้าพลังกันไปไหนครับ เหวี่ยงกล้องซะจนตอนดูผมรู้สึกอย่างกับว่าตัวเองกำลังเมา LSD อยู่ ไอ้ฉากถังดับเพลิงทุบหน้านั่นก็ทำเอาผมซี๊ดปากด้วยความทึ่งและความสะใจ(ซาดิสต์ชิบเป๋งเลยตู...)
ส่วน"ฉากสำคัญ"ของหนังก็...คือแบบ...พวกพี่เหวี่ยงกล้องกันมาทั้งเรื่อง แต่พอถึง"ฉากสำคัญ"ฉากนั้นของหนังปุ๊บ จู่ๆเหมือนพวกพี่ก็หยุดแล้วตัดสินใจวางกล้องไว้เฉยๆแทน(เป็นการชั่วคราว)เพื่อที่จะคนดูจะได้เห็นฉากนั้นแบบจะๆตา...ทำแบบนี้นี่มันฆ่ากันชัดๆ(นี่คือคำชม)
ใครจะยี้หนังเรื่องนี้ของพวกพี่ก็เชิญ แต่ผมว่าหนังเรื่องนี้แมร่งสุดยอดว่ะ ไอ้การจับเอาความต่ำตมของชีวิตมนุษย์มาขึ้นจอเงินได้มันไม่ใช่อะไรที่จะทำกันได้ง่ายๆสักหน่อย แต่หนังเรื่องนี้คือหนึ่งในหนังที่ทำแบบนั้นได้ แถมทำได้ดีมากเสียจนชาตินี้ไม่รู้จะกล้าหยิบขึ้นมาดูอีกรอบรึเปล่าด้วยซ้ำ(แต่ก็คงจะหยิบมาดูอีกนั่นแหละ แค่รอบเดียวมันยังไม่เข็ดหรอก...)
[CR] Irreversible (2002) ...ดูจบแล้วปลงตกกับชีวิต
การเล่าเรื่องแบบย้อนกลับของหนัง(คล้ายๆ Memento แต่ไม่งงเท่า)ทำให้เนื้อหาของหนังที่แต่เดิมก็หนักอยู่แล้วหนักหน่วงกว่าเดิมสักสิบเท่าได้ เพราะหนังให้คนดูได้เห็นความshipหายที่บังเกิดกับชีวิตของคู่พระ-นางของเรื่องก่อนเป็นอันดับแรก เสร็จแล้วค่อยย้อนกลับไปเรื่อยๆให้คนดูได้เห็นว่าหากเหตุการณ์เลวร้ายเช่นนั้นไม่"บังเอิญ"เกิดขึ้นกับตัวนางเอก วันนี้มันก็เป็นคงจะเป็นอีกหนึ่งวันธรรมดาๆในชีวิตของพวกเขา วันธรรมดาๆที่จะไม่มีวันหวนกลับมาอีก... ตรงนี้แหละที่ผมดูแล้วปลงตกมากที่สุด ไอ้ธีมหลักของหนังที่ว่า"กาลเวลาทำลายทุกสิ่ง (Time destroys everything.)" เนี่ยแหละ
นอกนั้นแล้วก็ขอกราบผกก. Gaspar Noe และ Benoit Debie ตากล้องของหนังเรื่องนี้สักรอบหนึ่ง...พวกพี่จะบ้าพลังกันไปไหนครับ เหวี่ยงกล้องซะจนตอนดูผมรู้สึกอย่างกับว่าตัวเองกำลังเมา LSD อยู่ ไอ้ฉากถังดับเพลิงทุบหน้านั่นก็ทำเอาผมซี๊ดปากด้วยความทึ่งและความสะใจ(ซาดิสต์ชิบเป๋งเลยตู...)
ส่วน"ฉากสำคัญ"ของหนังก็...คือแบบ...พวกพี่เหวี่ยงกล้องกันมาทั้งเรื่อง แต่พอถึง"ฉากสำคัญ"ฉากนั้นของหนังปุ๊บ จู่ๆเหมือนพวกพี่ก็หยุดแล้วตัดสินใจวางกล้องไว้เฉยๆแทน(เป็นการชั่วคราว)เพื่อที่จะคนดูจะได้เห็นฉากนั้นแบบจะๆตา...ทำแบบนี้นี่มันฆ่ากันชัดๆ(นี่คือคำชม)
ใครจะยี้หนังเรื่องนี้ของพวกพี่ก็เชิญ แต่ผมว่าหนังเรื่องนี้แมร่งสุดยอดว่ะ ไอ้การจับเอาความต่ำตมของชีวิตมนุษย์มาขึ้นจอเงินได้มันไม่ใช่อะไรที่จะทำกันได้ง่ายๆสักหน่อย แต่หนังเรื่องนี้คือหนึ่งในหนังที่ทำแบบนั้นได้ แถมทำได้ดีมากเสียจนชาตินี้ไม่รู้จะกล้าหยิบขึ้นมาดูอีกรอบรึเปล่าด้วยซ้ำ(แต่ก็คงจะหยิบมาดูอีกนั่นแหละ แค่รอบเดียวมันยังไม่เข็ดหรอก...)