ก่อนอื่นก็ขอเล่าเรื่องราวคร่าวๆก่อนะครับว่า เขียนกระทู้นี้เพื่ออะไร
1.แชร์ประสบการณ์
2.ระบายความในใจ
3.เป็นแนวทางให้เพื่อนๆตัดสินใจก่อนทำธุรกิจ
4.สร้างฝันเดิมไฟ แนะแนวร่วมกันและช่วยเหลือกันครับ
จะเล่าเรื่องราวคร่าวๆก่อนเลยนะครับ ผมเป็นเด็กคนที่เกิดในครอบครัวที่ไม่ได้รำรวย พ่อเป็นราชการ แม่เป็นแม่บ้านแต่มีโอกาศค่อนข้างดีเนื้องจากเป็นลูกข้าราชการ จึงไม่มีปัญหาในเรื่องการศึกษาเพราะคุณพ่อสามารถเบิกได้ แต่ก็อย่างว่าละครับ คนมีโอกาศมักทำตัวเหลวไหล
ผมใช้ชีวิตจากเด็กจนโตแบบเรียบร้อยทั่วไป แต่เริ่มเป็นเด็กเกเรในช่วงมัธยม ทั้งโดนเรียน แข่งมอไซค์ถนนหลวง ดื่มเหล้า ใกล้วงการยาเสพติด(แต่ไม่ติดและไม่เคยค้า)
แต่ผมก็ไม่เคยนำเรื่องเข้ามาในบ้าน (ผมอยู่ำใกล้วงการยาแต่ไม่เคยเสพนะครับ) จนโดนชาวบ้านดูถูก ว่าจะเรียนไม่จบ ทำคนท้องก่อนแต่ง จนผมต้องเคยตรวจสารเสพติดไปใ้ห้ชาวบ้านดู (ไม่รู้เพื่ออะไร^^) แต่เชื่อไหมครับ ว่าทุกวันนี้สิ่งที่ผมทำในอดีต มันเหมือนภูมคุ้มกันทำให้ผม เข้าใจสังคมมากขึ้น ผมพยายามดิ้นรน จนตัวเองเรียนจบ ผมจบ มัธยม เกรด 1.20 เองครับ มหาลัยประมาน 2.06
แต่ผมเป็นคนที่เชื่อมั่นในความฝันตัวเอง ผมฝันว่าอยากมีธุรกิจของตัวเอง สิ่งแรกที่ผมเรียนจบมาคือยังไม่ได้ทำธุรกิจนะครับ แต่ทำงานประจำ เดินหางานเป็นเดือนๆ ไม่ได้งานครับ ส่วนงานที่ได้เข้าไปทำก็เป็นระบบ ช่วยเหลือให้เข้าไปทำ ผมเปลี่ยนงานบ่อยมากจนแฟนที่ผมคบมา 13ปี
ตั้งแต่ ม. ต้น บอกเลิกกับผม เพราะว่าเค้าบอกว่าผมไม่มีอนาคต ผมย้ายงานบ่อยมากครับ ในระยะ้เวลา 2 ปี ผมย้ายประมาน 4-5ที่ (จำไม่ได้ครับ) เป็นในวงการทีวี จนผมตัดสินใจลาออกเพื่อมาตามความฝันของตัวเอง คือมีกิจการเป็นของตัวเอง จากนั้นผมลาออกจากที่ทำงาน เป็นช่องทีวีช่องใหญ่ช่องหนึ่ง ในฐานเงินเดือน 14,000.- เพื่อจะไปบวช และทิ้งอนาคตตอนนั้นไป
หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนชีวิตตัวเองทั้งหมดครับ เริ่มทำธุรกิจ จากกิจการที่คิดว่าผมทำได้คือ ออกแบบสิ่งพิมพ์ฺเล็ก เช่น นาบบัตร และร้านถ่ายเอกสาร แต่มันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายครับ สำหรับเส้นทางเ้ดิน แล้วผมจะมารีวิว และตอบคำถามสำหรับคนที่กล้า บ้า และ เสี่ยงอย่างผม
ผมยังไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะครับ ผมทำบริษัท เป็นของตัวเองมา ปีนี้เข้าปีที่ 3 ยังมีเหตุการณ์ที่มากมายจะมาเล่าให้ฟังครับ วันนี้ขอตัวก่อนนะครับ ขอพักหลังจากลุยงานหนักมา แล้วเราจะมาแชร์เรื่องราวกับเพื่อนๆกันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านครับ
จากเด็กเหลวไหลจนกลายมาเป็นคนทำธุรกิจ (รีวิวชิวิตในวันที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ)
1.แชร์ประสบการณ์
2.ระบายความในใจ
3.เป็นแนวทางให้เพื่อนๆตัดสินใจก่อนทำธุรกิจ
4.สร้างฝันเดิมไฟ แนะแนวร่วมกันและช่วยเหลือกันครับ
จะเล่าเรื่องราวคร่าวๆก่อนเลยนะครับ ผมเป็นเด็กคนที่เกิดในครอบครัวที่ไม่ได้รำรวย พ่อเป็นราชการ แม่เป็นแม่บ้านแต่มีโอกาศค่อนข้างดีเนื้องจากเป็นลูกข้าราชการ จึงไม่มีปัญหาในเรื่องการศึกษาเพราะคุณพ่อสามารถเบิกได้ แต่ก็อย่างว่าละครับ คนมีโอกาศมักทำตัวเหลวไหล
ผมใช้ชีวิตจากเด็กจนโตแบบเรียบร้อยทั่วไป แต่เริ่มเป็นเด็กเกเรในช่วงมัธยม ทั้งโดนเรียน แข่งมอไซค์ถนนหลวง ดื่มเหล้า ใกล้วงการยาเสพติด(แต่ไม่ติดและไม่เคยค้า)
แต่ผมก็ไม่เคยนำเรื่องเข้ามาในบ้าน (ผมอยู่ำใกล้วงการยาแต่ไม่เคยเสพนะครับ) จนโดนชาวบ้านดูถูก ว่าจะเรียนไม่จบ ทำคนท้องก่อนแต่ง จนผมต้องเคยตรวจสารเสพติดไปใ้ห้ชาวบ้านดู (ไม่รู้เพื่ออะไร^^) แต่เชื่อไหมครับ ว่าทุกวันนี้สิ่งที่ผมทำในอดีต มันเหมือนภูมคุ้มกันทำให้ผม เข้าใจสังคมมากขึ้น ผมพยายามดิ้นรน จนตัวเองเรียนจบ ผมจบ มัธยม เกรด 1.20 เองครับ มหาลัยประมาน 2.06
แต่ผมเป็นคนที่เชื่อมั่นในความฝันตัวเอง ผมฝันว่าอยากมีธุรกิจของตัวเอง สิ่งแรกที่ผมเรียนจบมาคือยังไม่ได้ทำธุรกิจนะครับ แต่ทำงานประจำ เดินหางานเป็นเดือนๆ ไม่ได้งานครับ ส่วนงานที่ได้เข้าไปทำก็เป็นระบบ ช่วยเหลือให้เข้าไปทำ ผมเปลี่ยนงานบ่อยมากจนแฟนที่ผมคบมา 13ปี
ตั้งแต่ ม. ต้น บอกเลิกกับผม เพราะว่าเค้าบอกว่าผมไม่มีอนาคต ผมย้ายงานบ่อยมากครับ ในระยะ้เวลา 2 ปี ผมย้ายประมาน 4-5ที่ (จำไม่ได้ครับ) เป็นในวงการทีวี จนผมตัดสินใจลาออกเพื่อมาตามความฝันของตัวเอง คือมีกิจการเป็นของตัวเอง จากนั้นผมลาออกจากที่ทำงาน เป็นช่องทีวีช่องใหญ่ช่องหนึ่ง ในฐานเงินเดือน 14,000.- เพื่อจะไปบวช และทิ้งอนาคตตอนนั้นไป
หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนชีวิตตัวเองทั้งหมดครับ เริ่มทำธุรกิจ จากกิจการที่คิดว่าผมทำได้คือ ออกแบบสิ่งพิมพ์ฺเล็ก เช่น นาบบัตร และร้านถ่ายเอกสาร แต่มันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายครับ สำหรับเส้นทางเ้ดิน แล้วผมจะมารีวิว และตอบคำถามสำหรับคนที่กล้า บ้า และ เสี่ยงอย่างผม
ผมยังไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะครับ ผมทำบริษัท เป็นของตัวเองมา ปีนี้เข้าปีที่ 3 ยังมีเหตุการณ์ที่มากมายจะมาเล่าให้ฟังครับ วันนี้ขอตัวก่อนนะครับ ขอพักหลังจากลุยงานหนักมา แล้วเราจะมาแชร์เรื่องราวกับเพื่อนๆกันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านครับ