ในคำคืน ดวงดาว พร่างพราวฟ้า
ดวงดารา ต่างพากัน ประชันแสง
ยังไม่มี ทีท่า จะหมดแรง
ต่างทอแสง โต้รุ่ง มุ่งชิชัย
ต่างกับเรา คนเหงา จิตหม่นหมอง
ได้แต่มอง ดวงดาว พราวสุขใส
ได้แต่คิด ถึงยอดรัก ที่จากไป
ทอดถอนใจ ภายใต้ แสงดาวเดือน
เธอคนนั้น ยิ่งกว่าจันทร์ ที่สดใส
มิมีใคร เที่ยบได้ เสมอเหมือน
ยังจดจำ วันวาน มิลืมเลือน
แต่ต้องเตือน ตัวเอง อยู่ร่ำไป
ตัวเรานั้น มิใช่คน ที่เธอรัก
จักต้องหัก ห้ามจิต คิดเฉไฉ
เธอไม่รัก เราก็ ไม่เห็นไร
กลับมารัก ตัวเองไว้ เท่านั้นพอ
มองดาวมองฟ้า แล้วมันก็ไหลออกมา T^T
เมื่อฉันมองดาว
ดวงดารา ต่างพากัน ประชันแสง
ยังไม่มี ทีท่า จะหมดแรง
ต่างทอแสง โต้รุ่ง มุ่งชิชัย
ต่างกับเรา คนเหงา จิตหม่นหมอง
ได้แต่มอง ดวงดาว พราวสุขใส
ได้แต่คิด ถึงยอดรัก ที่จากไป
ทอดถอนใจ ภายใต้ แสงดาวเดือน
เธอคนนั้น ยิ่งกว่าจันทร์ ที่สดใส
มิมีใคร เที่ยบได้ เสมอเหมือน
ยังจดจำ วันวาน มิลืมเลือน
แต่ต้องเตือน ตัวเอง อยู่ร่ำไป
ตัวเรานั้น มิใช่คน ที่เธอรัก
จักต้องหัก ห้ามจิต คิดเฉไฉ
เธอไม่รัก เราก็ ไม่เห็นไร
กลับมารัก ตัวเองไว้ เท่านั้นพอ
มองดาวมองฟ้า แล้วมันก็ไหลออกมา T^T