ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลยครับ มีปมในใจตอนเด็กๆพ่อแม่แยกทางกันเพราะเรื่องฐานะการเงิน

แล้วก็ไม่มีเวลาให้กัน แล้วก็มีเรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่อง ครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่ครับ

พอโตมาเลยคาดหวังเรื่องความรักไว้สูงว่าจะดูแลใครสักคนตอนที่เราพร้อม

จะรักใครสักคนที่คิดว่าคนนั้นใช่จริงๆ ก็เลยกลายเป็นคนเรื่องมากและก็เลือกมากในความรัก

พอมีคนเข้ามาจะคิดมากตลอด ว่าคนนี้ใช่จริงๆสำหรับเรารึเปล่า เราจะดูแลเขาได้รึเปล่า

ตอนนี้ก็พอมีคนเข้ามาในชีวิตบ้างเรื่อยๆ

ส่วนมากผมจะพยายามคุยในฐานะเพื่อนไม่ยอมพัฒนาความสัมพันธ์

ทุกคนที่เข้ามาก็หายไปเรื่อยๆ ผมก็บอกเขาไปตรงๆอะครับ

ถ้าเจอใครที่ดีกว่าก็ลองเลือกคนนั้นดูก็ได้ไม่ต้องรอผมหรอก

ที่ผมพูดแบบนั้นไปเพราะคงกลัวแหละ ไม่มั่นใจอะไรเลย

เพราะผมมีโปรแกรมเรียนต่อที่ต่างประเทศด้วย ถ้าคบกันคงต้องเลิกกัน



อยากให้ผู้มีประสบการณ์ ชี้แนะผมทีว่าผมควรทำไงดี ความรักมันควรลองเสี่ยงดีรึเปล่า