ประสบการณ์ปั่นจักรยานครั้งแรก ..

พออายุมากขึ้น คนเราก็ต้องหาอะไรออกกำลังกายสักหน่อย
เห็นเขาฮิตปั่นจักรยานกันเหลือเกิน  ก็เลยขอลองบ้าง

วันแรกประเดิมด้วยการปั่นในหมู่บ้าน(จัดสรร)นั่นล่ะ  สบายๆพอเหงื่อซึม ชุดก็เสื้อยืด+ขาสั้นทั่วไป

วันที่ 2 เริ่มปีกกล้าขาแข็ง ปั่นไปหมู่บ้าน(จัดสรร)อื่นใกล้ๆ  ปั่นเข้าซอยเล็กซอยน้อยสำรวจเส้นทาง
เจอหมาไล่ฟัดให้หัวใจเต้นแรงเล่นๆ เหงื่อซึมนิดหน่อย

วันที่ 3 ขอไกลหน่อยล่ะกัน เห็นเขาปั่นกันเป็น 10 กิโล เราจะไหวไหมหนอ ต้องลอง
วางแผนว่าจะปั่นเลียบทางรถไฟต้นไม้เยอะดีได้สูดอากาศบริสุทธิ์ ไปเรื่อยๆเป็นวงกลมอ้อมกลับมาถึงบ้านได้พอดี

ก็เริ่มต้นปั่นไปเรื่อยๆ  เส้นเลียบทางรถไฟถนนค่อนข้างแคบ หลุมบ่อเยอะ เวลาที่ปั่นคือ 6 โมงเย็นแดดไม่มี
แต่อนิจจา ช่วงเลิกงานพอดี รถยนต์ค่อนข้างเยอะ วิ่งผ่านทีฝุ่นฟุ้ง สูดเข้าเต็มปอดทรมานจริงๆ

ฝุ่นเข้าตาอีกตะหาก ถึงบางอ้อทำไมนักปั่นจักรยานถึงต้องใส่แว่นกัน

รู้สึกทรมานมาก ถนนแคบ เวลารถยนต์วิ่งสวนกัน เราต้องหยุดเลย เสียวโดนเบียดตกถนน
จะถอยกลับก็ไม่ได้ เพราะกว่าจะรู้ตัวก็มาถึงครึ่งค่อนทางแล้ว  ต้องปั่นต่อเป็นวงกลมเพื่อกลับบ้าน

ตัดสินใจเลี้ยวเข้าทางขนานเพื่อหลบฝุ่น ถนนเป็นลูกรังดินแดงหลุมบ่อเยอะ
ล้อรถจักรยานตกร่อง โชคดีตัดสินใจถูก กระโดดทิ้งให้รถคว่ำไป ไม่งั้นคงได้แผลกลับบ้าน
หวลนึกถึงชุดของนักปั่นจักรยาน มิน่าถึงต้องแขนยาวขายาว เวลาล้มจะได้ไม่บาดเจ็บมาก ต้องหาซื้อมาใส่บ้างล่ะ

กลับเข้าเส้นทางหลักเพื่อดมฝุ่นต่อ ทรมานสุดๆ เหนื่อยก็เหนื่อย แต่ต้องสูดหายใจเอาฝุ่นเข้าไป
เจ็บใจตัวเอง ไม่น่าตัดสินใจผิดมาปั่นเส้นทางนี้เลย

ปั่นจนครบวงกลม ย้อนกลับใกล้ทางเข้าหมู่บ้าน
เจอหมาไล่ฟัดอีก ตัดสินใจยังไงก็ไม่ให้รถล้ม ยกขาขึ้นมาไม่ให้หมางับ โชคดีหมาหยุดไม่ไล่ต่อ

กลับมาถึงหน้าบ้าน ลงจากจักรยานเปิดประตูรั้วบ้าน
ก้นระบมไปหมดเลย  รู้แล้วว่าทำไมต้องซื้อชุดปั่นจักรยานมาใส่ ไม่งั้นจะเจ็บก้นอย่างนี้นี่เอง แหะ..แหะ..