ตอนนี้ผมอยู่ ม.4 ประสบการ์ณชีวิตในรั้วโรงเรียนไทย ไม่เคยมีครับ ตั้งแต่จบประถมมา ทางบ้านก็ส่งไปเรียนที่ต่างประเทศ จนตอนนี้ ม.4 แล้ว ช่วงนี้กลับมาอยู่ไทยประมาณครึ่งปี วันๆก็นั่งอยู่หน้าคอม นั่งอ่านนิยาย นั่งอ่านการ์ตูน ฟังเพลง และ ก็นอน พ่อแม่ก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แล้วเป็นลูกคนเดียว เงินจากต่างประเทศที่ทางบ้านส่งให้เป็นรายเดือนก็แทบไม่ได้ใช้อะไร อยากไปเที่ยว อยากออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง แต่ไม่มีเพื่อนชีวตผมมีแค่หน้าคอม กับ ต่างประเทศ ใช่ครับ ถึงมีเงินแต่ก็ซื้อไปไม่ได้ซะทุกอย่าง ชีวิตผมมีอยู่แค่นี้ครับ ความเบื่อมันอยู่กับผมมา 4 ปี แล้วเลยหาทางออกด้วยการดูดบุหรี่วัน 5 - 10 มวน จะให้ผมหาเพื่อนมันก็ทำไม่ได้ เพราะจุดเริ่มต้นของคำว่าเพื่อนมันอยู่ที่โรงเรียน ถึงคำว่า มิตรภาพจะอยู่ในทุกๆที่ แต่ถ้าไม่มีจุดเริ่มต้นก็ไม่มีจุดจบ เวลาเรียนอยู่ต่างประเทศก็ลองมีเพื่อนเป็นคนต่างชาติ แต่ความร้สึกมันไม่ใช่ครับ ทุกวันนี้เล่นเฟสมีเพื่อนอยู่ 0 คนได้แต่ติดตามข่าวสารหลายๆเพจ หลายๆเว็บบอร์ด ดูวิดีโอ Socialcam บ้าง เข้าใจครับว่าเด็กๆหลายๆคนไม่มีโอกาสได้ไปเรียนแบบผมแต่ในเมื่อผมอยู่บนจุดนี้มันทำให้รู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กเก็บตัว โลกส่วนตัวสูง ฉะนั้นอยากให้เพื่อนๆลงความเห็นหน่อยครับว่าควรทำยังไงดี จะว่ายังไงก็ได้ครับ ถ้าความเห็นของผมมันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แต่หลังจากว่าก็ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ...
มีเงิน แต่ ไม่มีเพือน ... มีครอบครัว แต่ ก็เหมือนไม่มี