อ่อนแอซะเหลือเกิน อยากจะขอกำลังใจในการก้าวเดินต่อหน่อยครับ

แฟนผมเสียชีวิตได้เกือบจะสองเดือนแล้วครับ แต่ก็ยังรู้สึกว่าเหมือนเค้ายังอยู่ ยังทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ยังคิดถึงเค้าและร้องให้ทุกวัน ผมก็พยายามที่จะคิดว่าหกเดือนในโรงพยาบาลกับการเฉลิมฉลองเทศกาลต่างๆที่นี่และการเข้าออกไอซียูสามครั้ง เพียงพอแล้วสำหรับเค้า ตอนนี้เค้าไม่เจ็บไม่ปวดไม่ทุกข์ทรมานอีกแล้ว อาการหลงลืมความจำสั้นก็คงหายไปด้วย และถ้าหากวิญญาณมีอยู่จริงเค้าคงรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นผมเป็นแบบนี้ ผมตื่นตักบาตรกรวดน้ำนั่งสมาธิทุกเช้าและก่อนนอนเพื่อที่จะพยายามตั้งสติ ทำสังฆทานให้เค้าทุกครั้งที่ครบรอบอาทิตย์และวันพระ ในทางธรรมตอนนี้เค้าคงไม่ได้อยู่ข้างๆผมแล้วใช่ไหมครับ ผมพยายามที่จะคิดถึง พ่อ แม่ พี่ และหลานตัวเล็ก พยายามที่จะคิดถึงภาระหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ แต่บางครั้งความรู้สึกมันช่างอ่อนแอมากซะเหลือเกิน มากซะจนบางครั้งคล้ายจะไม่ไหว แฟนผมเป็นผู้ชายครับ และผมก็หวังว่าที่นี่คงเปิดกว้างและให้กำลังใจที่จะก้าวต่อบ้างนะครับ

http://www.youtube.com/watch?v=if3xSR9gH9U