ความที่ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ๆ และงานเยอะ ตู่เลยไปตลาดเร็วกว่าช่วงอื่น ๆ ตู่นะหาช้อนสแตนเลสมาพักใหญ่ ๆ แล้วละ เป็นช้อนเหมือนช้อนสั้น แต่มันจะด้ามยาว ๆ เคยโพสแล้วละ หนา ๆ เลยอะ พอดีกว่าหลานเอาไปโรงเรียนแล้วทำหาย ตู่เลยหาซื้อ แต่มันหาไม่ได้ พอดีวันนี้ร้านขายช้อนพวกช้อนเกาหลี เครื่องใช้สแตนเลสมา เลยไปยืนดู ดีใจมากเพราะมีช้อนที่จะเอา
จำได้ว่าเคยซื้อตั้งแต่อันละ 25 บาท แต่ตอนนี้ 45 แต่ความที่อยากให้ครบคู่นะ เลยยอมซื้อมา 1 อัน แล้วก็เดินซื้อของอย่างอื่น และพอดีว่าสามีโทรมา บอกว่าวันนี้คงไม่ได้ดูพระอาทิตย์นะ ภูเก็ตฟ้ามืดมาเลย ตกแน่ ๆ ก็เลยบอกไม่เป็นไร ตู่ก็บอกเค้าว่าตู่ได้ช้อนที่ต้องการแล้วละ เค้าก็ถาม ๆ ตู่ก็บอกเนี่ยกว่าจะได้นะลำบากบำบน ในที่สุดฟ้าก็เป็นใจให้ตู่ คนมันจะได้อะเนอะ ๆ ทำนองนี้อะนะที่คุยกับสามี
มีลุงแก่ ๆ คนนึงมากระชากเสื้อตู่แบบลากเลยนะ ตู่ใส่เสื้อผ้าฝ้าย บาง ๆ ลากจนได้ยินเสียงขาด และเข่าตู่ไม่ดี เจ็บเพราะอุบัติเหตุ แบบไม่ได้ตั้งตัวอะ ตู่ก็ยังไม่ได้วางโทสับนะ แบบเห้ย ๆ อะไร เกิดอะไรขึ้น ทุกคนมองหมดเลย มองแบบอยากรู้อยากเห็นเลยแหละ ลากไปที่ร้านขายช้อนที่ตู่ซื้อมา แล้วแหกปากโวยวายว่าตู่เป็นขโมย ขโมยช้อน แล้วมาหยิบช้อนในมือตู่ไปบอกนี่ไงหลักฐาน ได้ยินที่พูดหมดแล้ว ขโมยของ แบบ บลา ๆ เราก็เห้ย ขโมยอะไร จ่ายเงิน เค้าก็บอกอย่ามา ทอแหล อีขโมย
จี๊ดดดดดด เลยนะ ตู่เรียกเด็กผู้หญิงที่ตู่จ่ายเงินให้อะ บอกว่าพี่ซื้อหรือขโมย ช้อนคันละ 45 บาท พี่ให้แบงค์ 500 ไป น้องไปขอแลกเงินกับร้านขายผัก และผู้หญิงคนนี้ แม่ของเค้า เมียของอีลุงเนี่ย ก็ยืนอยู่ ตู่ก็ไปสั่งของร้านข้าง ๆ พอน้องทอนเงินพี่ถึงรับช้อนไป ไหนบอกดิว่าพี่ขโมยหรือพี่ซื้อ เด็กก็บอกป๊า พี่เค้าซื้อ ก็แบบที่พี่เค้าบอกแหละ ไม่ได้ขโมย หน้าเมีย กับลูกเหมือนอยากเป็นนกกระจอกเทศอะมุดดินหนี
ตู่ด่ากลับแบบ ก็ยอมรับอะเป็นคนร้อน และเสียงดัง ไม่ผิดแล้วมากล่าวหาแบบนี้ โดนสิ ตู่ด่าไม่ได้หยาบนะ ก็พูดจาดี ๆ นี่แหละ คนทั้งตลาดมาดูหมดเลย ฟิวขาดอะตู่พูดตรง ๆ พอด่าจบ คนทั้งตลาดปรบมือให้ เจ๊เจ้าของตลาดก็แบบเห็นหน้ากันมาครึ่งชีวิตแล้วอะ แบบพูดคุยพูดเล่นกันได้สบาย ๆ ก็บอกอีลุงนะ ขอโทษเค้าไปสิ พ่อค้า แม่ค้าในตลาดรู้จักตู่ทุกคน เราซื้อกันมาตลอด หายไปก็ทักกัน แบบคุยกันเหมือนคนคุ้นเคยอะ พวกเค้ารู้ว่าตู่เป็นคนยังไง เห็นกันมานานมากจริง ๆ รู้จักบ้านกันเลยดีกว่า แต่นี่อะไร เพี้ยนปะ ช้อนอันละ 45 เหมือนตู่ไปขโมยทองก้อน
ตู่ฉุนมากอะ อารมณ์เสียสุด ๆ สามีได้ยินหมดนะในโทสับ ลืมงะ ว่ายังไม่ได้วางสาย พอเห็นว่ายังไม่วาง ก็แบบคุย แจ็คก็บอกว่าใจเย็น ๆ นะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ตู่โมโหจนรู้สึกว่าหน้าตู่ ตัวรู้ร้อนแบบเดือดอะ พอกำลังจะเดินไป คนเมียก็เดินมาแล้วไหว้ขอโทษ และให้ปิ่นโต ขวดน้ำกด ๆ แบบใส่น้ำร้อนนะ ให้มาบอกว่าถือเป็นการขอโทษนะ ตู่ก็แบบไม่เอาหรอก ของไม่ใช่ถูก ๆ ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดีนะ แต่มันไม่ใช่วะ แบบตาลุงนั่นพูดขอโทษจากใจ แค่นั้น ทำได้ปะ แกก็ไม่ขอโทษตู่นะ แบบเกินเยียวยาจริง ๆ และถ้ารับของมา กลับบ้านไปก็จะทะเลาะกันอีก เลยไม่รับ
เดินออกจากตลาดมีแต่คนทักกลับแล้วเหรอ นานแล้วนะที่ไม่เห็นแบบนี้ ตู่หัวเราะ ก็บอกเสียอารมณ์วะพี่ กลับละ ไม่ซื้อละ ร้านน้ำปั่นร้านประจำก็เรียก เดินเข้าไปหา ก็คุย ๆ กันแหละ ก็บอกอยากคุยนะ แต่ตอนนี้ใจมันยังไม่เย็นพอ ไว้พรุ่งนี้นะ พี่เค้าก็ห่วงบอกเห้ยกลับดี ๆ นะ ความดันขึ้น ปรี๊ดแตกจะแย่ ก็หัวเราะบอกตายห่..า เพราะช้อน 45 บาท เจ็บปวดวะ เรื่องไรจะตาย
ที่เล่าไม่มีอะไรหรอก แค่อยากเล่า แค่นั้นแหละ อารมณ์ตอนนั้นแบบ อยากปลดปล่อยออกมาเลยนะ แต่ขอโทษนะ ทำคนแก่ รู้สึกไม่ดีปะวะ แต่น่าจะโดน พอดีผีคนดีเข้าสิงไง เลยไม่ทำอะไร แค่ด่า พยายามลดความเดือดของตัวเอง เพราะถ้าเอาเรื่อง ยาวอะ อีกอย่าง เห็นท่าท่างของเมียและลูกสาวแล้ว อีลุงนี่คงสุด ๆ เวลาอยู่บ้าน
พึ่งนึกขึ้นได้ เล่าเลยละกัน เพราะพรุ่งนี้ก็อาจลืมอีก
จำได้ว่าเคยซื้อตั้งแต่อันละ 25 บาท แต่ตอนนี้ 45 แต่ความที่อยากให้ครบคู่นะ เลยยอมซื้อมา 1 อัน แล้วก็เดินซื้อของอย่างอื่น และพอดีว่าสามีโทรมา บอกว่าวันนี้คงไม่ได้ดูพระอาทิตย์นะ ภูเก็ตฟ้ามืดมาเลย ตกแน่ ๆ ก็เลยบอกไม่เป็นไร ตู่ก็บอกเค้าว่าตู่ได้ช้อนที่ต้องการแล้วละ เค้าก็ถาม ๆ ตู่ก็บอกเนี่ยกว่าจะได้นะลำบากบำบน ในที่สุดฟ้าก็เป็นใจให้ตู่ คนมันจะได้อะเนอะ ๆ ทำนองนี้อะนะที่คุยกับสามี
มีลุงแก่ ๆ คนนึงมากระชากเสื้อตู่แบบลากเลยนะ ตู่ใส่เสื้อผ้าฝ้าย บาง ๆ ลากจนได้ยินเสียงขาด และเข่าตู่ไม่ดี เจ็บเพราะอุบัติเหตุ แบบไม่ได้ตั้งตัวอะ ตู่ก็ยังไม่ได้วางโทสับนะ แบบเห้ย ๆ อะไร เกิดอะไรขึ้น ทุกคนมองหมดเลย มองแบบอยากรู้อยากเห็นเลยแหละ ลากไปที่ร้านขายช้อนที่ตู่ซื้อมา แล้วแหกปากโวยวายว่าตู่เป็นขโมย ขโมยช้อน แล้วมาหยิบช้อนในมือตู่ไปบอกนี่ไงหลักฐาน ได้ยินที่พูดหมดแล้ว ขโมยของ แบบ บลา ๆ เราก็เห้ย ขโมยอะไร จ่ายเงิน เค้าก็บอกอย่ามา ทอแหล อีขโมย
จี๊ดดดดดด เลยนะ ตู่เรียกเด็กผู้หญิงที่ตู่จ่ายเงินให้อะ บอกว่าพี่ซื้อหรือขโมย ช้อนคันละ 45 บาท พี่ให้แบงค์ 500 ไป น้องไปขอแลกเงินกับร้านขายผัก และผู้หญิงคนนี้ แม่ของเค้า เมียของอีลุงเนี่ย ก็ยืนอยู่ ตู่ก็ไปสั่งของร้านข้าง ๆ พอน้องทอนเงินพี่ถึงรับช้อนไป ไหนบอกดิว่าพี่ขโมยหรือพี่ซื้อ เด็กก็บอกป๊า พี่เค้าซื้อ ก็แบบที่พี่เค้าบอกแหละ ไม่ได้ขโมย หน้าเมีย กับลูกเหมือนอยากเป็นนกกระจอกเทศอะมุดดินหนี
ตู่ด่ากลับแบบ ก็ยอมรับอะเป็นคนร้อน และเสียงดัง ไม่ผิดแล้วมากล่าวหาแบบนี้ โดนสิ ตู่ด่าไม่ได้หยาบนะ ก็พูดจาดี ๆ นี่แหละ คนทั้งตลาดมาดูหมดเลย ฟิวขาดอะตู่พูดตรง ๆ พอด่าจบ คนทั้งตลาดปรบมือให้ เจ๊เจ้าของตลาดก็แบบเห็นหน้ากันมาครึ่งชีวิตแล้วอะ แบบพูดคุยพูดเล่นกันได้สบาย ๆ ก็บอกอีลุงนะ ขอโทษเค้าไปสิ พ่อค้า แม่ค้าในตลาดรู้จักตู่ทุกคน เราซื้อกันมาตลอด หายไปก็ทักกัน แบบคุยกันเหมือนคนคุ้นเคยอะ พวกเค้ารู้ว่าตู่เป็นคนยังไง เห็นกันมานานมากจริง ๆ รู้จักบ้านกันเลยดีกว่า แต่นี่อะไร เพี้ยนปะ ช้อนอันละ 45 เหมือนตู่ไปขโมยทองก้อน
ตู่ฉุนมากอะ อารมณ์เสียสุด ๆ สามีได้ยินหมดนะในโทสับ ลืมงะ ว่ายังไม่ได้วางสาย พอเห็นว่ายังไม่วาง ก็แบบคุย แจ็คก็บอกว่าใจเย็น ๆ นะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ตู่โมโหจนรู้สึกว่าหน้าตู่ ตัวรู้ร้อนแบบเดือดอะ พอกำลังจะเดินไป คนเมียก็เดินมาแล้วไหว้ขอโทษ และให้ปิ่นโต ขวดน้ำกด ๆ แบบใส่น้ำร้อนนะ ให้มาบอกว่าถือเป็นการขอโทษนะ ตู่ก็แบบไม่เอาหรอก ของไม่ใช่ถูก ๆ ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดีนะ แต่มันไม่ใช่วะ แบบตาลุงนั่นพูดขอโทษจากใจ แค่นั้น ทำได้ปะ แกก็ไม่ขอโทษตู่นะ แบบเกินเยียวยาจริง ๆ และถ้ารับของมา กลับบ้านไปก็จะทะเลาะกันอีก เลยไม่รับ
เดินออกจากตลาดมีแต่คนทักกลับแล้วเหรอ นานแล้วนะที่ไม่เห็นแบบนี้ ตู่หัวเราะ ก็บอกเสียอารมณ์วะพี่ กลับละ ไม่ซื้อละ ร้านน้ำปั่นร้านประจำก็เรียก เดินเข้าไปหา ก็คุย ๆ กันแหละ ก็บอกอยากคุยนะ แต่ตอนนี้ใจมันยังไม่เย็นพอ ไว้พรุ่งนี้นะ พี่เค้าก็ห่วงบอกเห้ยกลับดี ๆ นะ ความดันขึ้น ปรี๊ดแตกจะแย่ ก็หัวเราะบอกตายห่..า เพราะช้อน 45 บาท เจ็บปวดวะ เรื่องไรจะตาย
ที่เล่าไม่มีอะไรหรอก แค่อยากเล่า แค่นั้นแหละ อารมณ์ตอนนั้นแบบ อยากปลดปล่อยออกมาเลยนะ แต่ขอโทษนะ ทำคนแก่ รู้สึกไม่ดีปะวะ แต่น่าจะโดน พอดีผีคนดีเข้าสิงไง เลยไม่ทำอะไร แค่ด่า พยายามลดความเดือดของตัวเอง เพราะถ้าเอาเรื่อง ยาวอะ อีกอย่าง เห็นท่าท่างของเมียและลูกสาวแล้ว อีลุงนี่คงสุด ๆ เวลาอยู่บ้าน