"ต๋ำบะเขือ" คือตำมะเขือที่เราเคยได้ยิน

สมัยเป็นเด็ก  กับข้าวประเภทที่หยิบฉวยได้จากห้วไร่ปลายนามาปรุงเป็นอาหาร
มีให้กินเป็นประจำ   ตำมะเขือก็เหมือนกัน  เป็นกับข้าวที่มีต้นทุนต่ำมาก แทบไม่
ต้องซื้ออะไรเลย  หยิบจากสวนได้ทันที

มะเขือที่นิยมนำมาตำ  คือมะเขือม่วงหรือที่แม่แคมเคยเรียกมะเขือหามม้า  จริง ๆ
แล้วไม่ได้เอาไม้ไปหามม้าหรอก  มันเป็นคำใกล้เคียงกันเท่านั้นเอง  แม่แคม(ขอ
อนุญาตพาดพิง) เขาลูกเล่นเยอะ  ผมก็เลยของยืมลูกเล่นของแม่แคมมาใช้เกรงว่า
ถ้าเรียกตรง ๆ มันจะกลายเห็นหัวการ์ตูนขึ้นมา 555

ของกินอร่อยของคนเมืองอีกอย่างหนึ่งที่ภูมิใจเสนอ



วันนี้ได้พริก  ได้มะเขือ  มาจากกาดพุธ  ส่วนที่เหลือของในบ้านทั้งนั้น

ทุกอย่างเผาเหมือนกับจะตำน้ำพริกหนุ่ม  มีมะเขือเพิ่มมาเท่านั้นเอง

ที่ห่อใบตองสีเหลือง ๆ คือปลาร้าครับ  ผมมีติดบ้านไว้ตลอด

วันนี้หามะเขือม่วงหามม้าไม่ได้  เลยใช้มะเขือยาวแทน  ก็พอแทนกันได้



จริงต้องเผาบนเตาถ่าน   ซึ่งจะให้ความรู้สึกเรื่องกลิ่นได้ดีมาก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมะเขือ



แต่ด้วยเหตุผลตามนี้  เลยไม่อยากจะก่อไฟ



ตั้งเวลา 20 นาที หม้ออบทำงานอย่างซื่อสัตย์



ผมพูดถึงเรื่องมะเขือเผาทีไร  เด็ก ๆ มันแซวเอา ๆ  เพิ่งมามาอ๋อ..วันนี้เอง  ว่าทำไมพวกนั้นถึงชอบแซว
มันอย่างนี้นี่เอง



พริกหนุ่ม 4-5 เม็ด ที่เห็น  เอาเรื่องความเผ็ดไม่อยู่แน่นอน  ผมแอบเอาพริกขี้หนูหมกไปกับปลาร้าด้วย



ทั้งหมดแกะเปลือก  เตรียมพร้อมลงครก



ทั้งหมดลงครก  ยกเว้นมะเขือขอทีหลัง  เพราะมันลื่นจะทำให้ช้าในการโขลก



ทุกอย่างละเอียดดีแล้วก็ใส่มะเขือลงไป  มะเขือเละ ๆ  โขลกไม่นานก็เข้ากัน



ตำมะเขือมักนิยมกินกับไข่ต้ม  จะโขลกลวก ๆ ลงไปในนั้นเลยก็ได้  หรือจะผ่าแล้วตัก
เอาตามอัธยาศัยก็ดี  ไม่ผิดกติกา



ตำมะเขือ  ผักที่ไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่งคือ  ใบแมงลัก  กับสะระแหน่  ชู้กันเลยครับ



เป็นอย่างไรบ้างครับ  "ต๋ำบะเขือ"  กับข้าวคนเมือง  ได้ทั้งข้าวนึ่งและข้าวสวยครับ



มีอะไรลำ ๆ (อร่อย)  จะเอามาแนะนำอีกนะครับ  สวัสดีครับ

---