ลูกโดนเพื่อนที่โรงเรียนรังแก จะสอนลูกอย่างไรดี

กระทู้คำถาม
ลูกสาวขึ้น ป.1 เข้ารร.ใหม่ กลับมาบ้านฟ้องทุกวัน ว่าเพื่อนที่นั่งด้วยกันนิสัยไม่ดี ชอบหยิบของเอาไปใช้โดยไม่ขอ แล้วก็ชอบเอาไม้บรรทัด ดินสอของเค้ากลับบ้านแล้วก็บอกว่าเป็นของตัวเอง ชอบแกล้งดึงโต๊ะไปทางตัวเองเยอะ ๆ เอาขี้มูกป้ายหนังสือเค้าบ้างล่ะ ตอนแรกคุณแม่ก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเพราะเป็นเรื่องของเด็ก ให้ลูกรู้จักแก้ปัญหาเองดูก่อน ก็ถามลูกว่าแล้วหนูทำยังไง เค้าก็บอกว่าหนูก็ฟ้องครู เราก็เฉยๆ ไป อย่างน้อยนี่คือวิธีการแก้ปัญหาของเด็ก พอนานวันเข้า ลูกสาวฟ้องแม่ทุกวัน แม่ก็พลอยเครียดมากขึ้น ตอนนี้ลูกสาวบอกแม่ว่าอยากให้แม่ไปบอกครูว่าให้ย้ายที่นั่งเพราะว่าเพื่อนชอบเอาอุปกรณ์การเรียนของเค้าไป แล้วยังมาว่าเค้าเป็นไอ้ขี้ขโมยอีก เค้าไม่อยากเป็นเพื่อนกับเด็กคนนี้แล้ว
  คุณแม่เลยคิดมากว่าจะสอนให้ลูกรับมือกับเด็กชอบแกล้งยังไง แล้วควรจะเข้าไปบอกคุณครูหรือไม่
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 22
เล่าให้ฟังนะครับ สมัยผม รร. ย่านติวานนท์ รร.เอกชน เจ้าของ รร.เพิ่งเสียไป สมัยผมลูกท่านหลานเธอมาเรียนเยอะ
ตอนนั้นไม่ทราบว่าเรียกว่ารวยมั้ย แต่พ่อมีตังค์ส่งผม ผมก็เรียนไป เจอเพื่อน ชอบขโมย ดินสอกด Rottring
วันหนึ่ง มาขโมยของผม ซึ่งแต่ละห้องจะมีแก๊งRottring กันครับจะพูดคุยแลกเปลี่ยน ซ่อมและอวดว่าสีใครสวยกว่ากัน
อย่างว่าครับ สนุกกันในแก๊ง ตอนนั้นก็แท่งเป้นร้อยนะ ไม่มีขายในไทยด้วยต้องไปซื้อเยอรมันอย่างเดียว

แล้ววันที่ผมได้ Rottring แท่งแรกของผม ดีใจมากเอามาอวดในแก๊งซึ่งตอนนั้นก็ไม่ทราบหรอกครับว่าไอ้หัวขโมย
มันจ้องของผมอยู่ เพื่อนก็ถามซื้อมายังไง ก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าน้าไปดูงานที่เยอรมันเลยซื้อมาฝาก เพื่อนบอกเออเก็บไว้ดีๆ
ระวังโดนขโมยในกลุ่มผมมีกันแทบจะทุกสีครับแต่ของผมสีเหลือง ครูยังบอกเลยเด็กเดี๋ยวนี้ดินสอเหลาใช้ไม่เป็นแล้ว
ใช้เป็นแต่ดินสอกด แล้วแต่ละคนยี่ห้อ เกินตัวทั้งนั้น

อ่ะยาวมากแล้วครับ เข้าเรื่อง พอตอนหลังกินข้าว เพื่อนคนนี้ชื่อ นพพล เป็นเด็กวัด ที่ดังๆ ไม่ขอบอกชื่อวัดครับ
ผมไปกินข้าวกลับมา หาดินสอไม่เจอ สรุปคือครูสั่งค้นทั่วห้อง แก๊งRottring ไม่มีใครขโมยหรอกครับ เพราะมีกันหมดแล้ว
ครบ 12 สี พอมาถึง ไอ้นพพลนี่ มันไม่ยอมให้รื้อกระเป๋า สรุปเพื่อนผม จับล๊อคตัวมัน อีกคนรื๊อกระเป๋็า เจอครับ เจอของผม
แต่เป็นซากไปแล้ว !!!!!!!!! มันเก่งมาก สามารถแยกร่างได้หมดเลย ผมเห็นผมร้องให้อ่ะ แบบเข้าใจไหมครับความรู้สึกเด็ก ป6.
คนหนึ่งที่รักของมาก ก็ผิดเองด้วยที่อวดกันแล้วไม่รู้ว่าคนขโมยจะอยู่ไม่ไกล ผมบอกครูว่า ผมจะโทรเรียกแม่มาเดี๋ยวนี้
เพื่อนๆทุกคนที่มี Rottring บอกโทรเลย เพราะผมโดนเป็นรายที่2 เพราะเพื่อนอีกคนก็เจอซากเหมือนกัน

เมื่อแม่ผมมาแม่ผมพูดเลย ..ไงไม่มีปัญญาซื้อหรอถึงมาขโมยของ ของชาวบ้านเค้าเนี่ย แล้วถามหน่อยเธอมีปัญญาใช้ชั้นมั้ย
มันก็ร้องให้นะ ไม่คิดว่าผมจะเอาจริง! มันบอก..ผมไม่รู้ว่าจะไปหาซื้อได้ที่ไหน ห้างดังๆดีคงมีครับ...แม่ผมบอกไม่มีเว๊ยยยย
ไม่มีขายในไทย เธอบอกพ่อแม่เธอเลยนะ ว่าซื้อใช้ลูกชั้นด้วย...... หลังจากนั้นผมก็โดนแม่หันมาด่าต่อ 5555+++
แม่ผมบอกว่า แกเอามาอวดเพื่อนทำไมแล้วเป็นไง มีปัญญามั้ย ไม่มีขายในไทยด้วย น้าแกรู้แกเค้าคงเสียใจ อุตส่าห์ซื้อมาฝาก
หลานกลับทำหายโดนขโมย.....ผมก็เงียบสำนึกผิด และสรุปว่า แม่ผมให้เรียกผู้ปกครองครับ ไอ้นพพลเองมันก็ร้องให้ครับ
แล้วพอ ผู้ปกครองมันมา เอิ่มมมม เป็นเจ้าอาวาสวัดครับ ทั้งครูทั้งแม่ผม อึ้ง!!!!! ไหว้กันทั้งห้อง ท่านก็บอกว่า เด็กคนนี้
ท่านเลี้ยงมาเองกับมือ เปิดกุฏิมาก็เจอมาร้องแว้ๆๆๆ อยู๋หน้ากุฏิ ท่านรักเหมือนลูกแแต่ทำไมต้องทำแบบนี้ทำไมเป็นหัวขโมย
ท่านไม่เคยสอนแบบนี้เลยท่านบอก ผมกะแม่และเพื่อนๆเชื่อครับ เพราะวัดนี้ทราบกันดีว่ามีแต่พระที่ดีทั้งนั้น อยู่ในศีลธรรมทุกรูป

ท่านถามแม่ว่า โยมของที่นพพลเค้าขโมยเนี่ย ราคาเท่าไร ซื้อได้ที่ไหน เดี๋ยวอาตมาจะบอกให้ลูกศิษย์วัดซื้อมาคืน
แม่ผมบอกไม่เป้นไรค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ แม่ผมก็พูดไม่ออกครับ เมื่อทราบเหตุการแบบนี้ ก็อึ้งกันทั้งห้องคือกึ่งสงสาร
แล้วก็กึ่งโมโห แต่ก็กลายเป็นให้อภัย แล้วมันก็บอกกับทุกๆคนในห้องรวมถึงอาจารด้วยว่า จะไม่ขโมยอีก แล้วมันก็ก้มกราบ
เจ้าอาวาสครับ ท่านก็เสียใจนะ ที่เด็กที่ท่านรักเหมือนลูกทำแบบนี้ แต่ท่านก็ยังถามแม่ผมนะ ว่า....โยมซื้อที่ไหนบอกอาตมาได้มั้ย

แม่ผมเลยต้องบอกครับ ว่า...น้าเค้าซื้อมาให้จากเยอรมันค่ะ ไม่มีขายที่ไทย พอดีน้องชายไปดูงานที่นั่นค่ะ ท่านหันว่าไอ้นพพล
บอกว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ เป็นยังไงแล้วจะเอาที่ไหนให้เค้า ตั้งเมืองนอกไม่มีขายตามห้างเลยหรอโยม แม่ผมบอกไม่มีค่ะ
ยังไม่เข้าในห้างไทยค่ะ เพื่อนๆผมที่ใช้กันก็บอก ค่ะ/ครับ ไม่มี เพราะของแต่ละคนก็ได้มาจากเยอรมันทั้งนั้น ท่านเลยแบบ
เหมือนจะร้องให้ แม่ผมก็ก้มกราบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะท่าน เพื่อนๆในห้องรวมทั้งครูก็ก้มกราบรวมทั้งไอ้นพพลด้วย
สรุปเอาความกันไม่ลง และท่านก็บอกกับไอ้นพพลว่า หลังจากนี้สัญยากับหลวงพ่อได้มั้ยว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก
มันก็สัญยาครับ แล้วพอวันถัดมาเพื่อนๆก็เรียกตัวมันมารวมทั้งผม บอกว่าไม่เอาความแต่จะทำให้วิกฤตเป็นโอกาส

คือมันกลายเป็นช่างซ่อมดินสอกด ทุกยี่ห้อ เป็นไงครับแถมได้ตังด้วย พอเพื่อนๆเริ่มเชื่อใจมัน มันก็มีรายได้เ้ข้ากระเป๋า
วันละ 10-20บาท สมัยนั้น 20บาท สำหรับเด็กประถม6 ถือว่าเจ๋งแล้วครับ เพราะพ่อแม่ชอบฝากตังไว้กับครู เพราะข้าว
ที่ รร. ก็มีให้ ก็หลังจากนั้น ในห้องก็กล้าที่จะเอาดินสอไว้บนโต๊ะบ้าง ลืมบ้าง อะไรบ้าง ส่วนของผม น้าเอาของน้ามาให้
สีแดงครับ ก็ไม่ชอบสีอีกหล่ะ 555++ เอามอวดไหม่ เป็นเรื่องสนุกสนานครับ แล้วเพื่อนคนหนึ่งเอามาให้นพพล 1 แท่ง
มันดีใจจนร้องให้ครับ เข้าใจใช่มั้ยครับ ความรู้สึกเด็กคนหนึ่งไม่มีพ่อแม่ อยู่กับเจ้าอาวาส พ่อแม่ไม่เคยเห็น โดนเอามาทิ้ง
ตั้งแต่เด็กๆ พอได้ของดีๆสักอย่าง ก็ดีใจจนร้องให้ เพื่อนคนที่ให้บอกว่า เพื่อนๆทุกคนลงความเห็นว่าน่าจะมีของขวัญ
ให้คนซ่อมดินสอกดบ้าง เราเลยเอามาให้พวกเราให้อภัยนาย ขอบคุณที่กลับใจนะ พวกเราเชื่อใจนายนะ
แต่อย่ากลับตัวไปทำตัวไม่ดีอีกล่ะ หลังจากนั้นก็กลายว่ามันเป็นคนคอยซ่อมดินสอกดของทั้ง ป6.เลยครับ
เพื่อนผมคนนี้ดีที่ว่ามันกลับใจครับ คนเราเป็นคนดีกันได้ แต่ก็ต้องเจอบทเรียนที่หนักเหมือนกัน
ความคิดเห็นที่ 10
ถ้าเป็นเรานะ
เราจะซื้อชุดเครื่องเขียนน่ารักๆ ห่อในกระดาษสีสวยๆ ติดโบว์ (ถ้าเป็นเด็ก ญ) ราคาไม่กี่บาทค่ะ ฝากลูกเราไปให้เด็กคนนั้น แล้วให้ลูกเรานี่แหละเป็นคนให้เอง ถ้าไม่ดีขึ้น เราค่อยไปดูกับตาสักครั้งค่ะ

via Pantip Talk
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่