The Covenant ... พันธสัญญา พันธนาการหัวใจ [ บทนำ ]
โอ๊ยยยยยยยยย ..... ไม่ ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชื่อ " ชามาเนีย " ได้โปรด อย่าเรียกฉันแบบนั้นอีก นายผมดำ ....นายเป็นใครกัน ช่วยหยุดเดินแล้วหันมาให้ฉันเห็นหน้านายชัดๆ จะได้ไหมฮะ
นาย นายยย นายยย !!!
อ๊อดดดดดดดดดดดด เสียงกริ่งดังเพื่อบอกถึงเวลาเลิกเรียน
นี่ " คีร่า " เธอจะกลับบ้านไหมเนี่ย ตื่นได้แล้ว ยัยขี้เซา เสียงของ " รีอา" ร้องเรียกเพื่อนสาวตัวเองด้วยน้ำเสียงสดใส
ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าอย่านอนดึก อย่าอ่านมาก ไอ้หนังสือเกี่ยวกับสิ่งลึกลับ โลกที่มันไม่มีจริง แล้วเป็นยังไงล่ะ สุดท้ายก็มาหลับในชั่วโมงเรียนทุกทีสิท่า
อื้อออออออออ นิ ยัยรีอา ตกลงเธอเป็นเพื่อนสนิทฉันหรือเป็นแม่คนที่สอง ของฉันกันแน่ แม่ของฉันยังไม่บ่นฉันขนาดนี้เลยนะ =__=!!
ฉันล่ะไม่เข้าใจเธอจิงๆให้ตายสิ คีร่า
เธอเรียนเก่ง สอบได้ที่ 1 ของระดับชั้น 3 ปี ติดต่อกัน ได้ยังไง ในเมื่อเธอเอาแต่นอนในชั่วโมงเรียน น้ำเสียงทุ้ม ที่แฝงไปด้วยความนุ่มนวล ดังมาจากข้างหลัง
" ฮาร์ท " เพื่อนสนิท อีกคนนึงของฉัน พูดขึ้น ขณะที่เราทั้ง 3 เดินกลับบ้านด้วยกันหลังจากการเรียนในวันสุดท้าย ของสัปดาห์ สิ้นสุดลง
เออนิ!! รีอา ฮาร์ท ..... เสาร์ อาทิตย์ นี้ ที่เรานัดกัน ฉันขอเลื่อนไปก่อนนะ พอดีฉันมีเรื่องที่จะต้องทำ กระทันหัน น่ะ พวกเธอไปกันเองได้ใช่ไหม
เธอจะไป หอสมุด หรือ ร้านหนังสือ อีกล่ะ ?? ฮาร์ท พูดขณะที่เอามือเสยผม ของเขา ลวกๆ สายตาเหม่อมองออกไปดูแสงพระอาทิตย์ ที่กำลังจะลับขอบฟ้า
ฮ่า ฮ่า เธอนิ รู้ใจฉัน จริงๆ เลย ฮาร์ท เอาเป็นว่า เธอช่วยพา ยัยรีอา ไปซื้ออุปกรณ์ทำรายงานแทนฉันนะ
ชิส์....... เสียงเล็กๆ ของ รีอา สถบ พลางทำหน้าเบ้เล็กน้อย แต่ก็อมยิ้ม เพราะเธอรู้ดีว่า การไปซื้ออุปกรณ์ในการทำรายงาน ดีกว่าจะต้องไป หอสมุด หรือ ร้านขายหนังสือ เป็นไหนๆ
โอเคร เอาเป็นว่าเจอกันในจันทร์ ที่เดิมนะ
บายยย จ้าาาาา กลับบ้านกันดีๆนะ
คีร่า โบกมือให้เพื่อนๆ ทั้ง 2 ที่เดินห่างไปไกลๆ แล้วเปิดประตูรั้วเข้าบ้านไปอย่างสบายใจ
The Covenant ... พันธสัญญา พันธนาการหัวใจ [ บทนำ ]
โอ๊ยยยยยยยยย ..... ไม่ ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชื่อ " ชามาเนีย " ได้โปรด อย่าเรียกฉันแบบนั้นอีก นายผมดำ ....นายเป็นใครกัน ช่วยหยุดเดินแล้วหันมาให้ฉันเห็นหน้านายชัดๆ จะได้ไหมฮะ
นาย นายยย นายยย !!!
อ๊อดดดดดดดดดดดด เสียงกริ่งดังเพื่อบอกถึงเวลาเลิกเรียน
นี่ " คีร่า " เธอจะกลับบ้านไหมเนี่ย ตื่นได้แล้ว ยัยขี้เซา เสียงของ " รีอา" ร้องเรียกเพื่อนสาวตัวเองด้วยน้ำเสียงสดใส
ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าอย่านอนดึก อย่าอ่านมาก ไอ้หนังสือเกี่ยวกับสิ่งลึกลับ โลกที่มันไม่มีจริง แล้วเป็นยังไงล่ะ สุดท้ายก็มาหลับในชั่วโมงเรียนทุกทีสิท่า
อื้อออออออออ นิ ยัยรีอา ตกลงเธอเป็นเพื่อนสนิทฉันหรือเป็นแม่คนที่สอง ของฉันกันแน่ แม่ของฉันยังไม่บ่นฉันขนาดนี้เลยนะ =__=!!
ฉันล่ะไม่เข้าใจเธอจิงๆให้ตายสิ คีร่า
เธอเรียนเก่ง สอบได้ที่ 1 ของระดับชั้น 3 ปี ติดต่อกัน ได้ยังไง ในเมื่อเธอเอาแต่นอนในชั่วโมงเรียน น้ำเสียงทุ้ม ที่แฝงไปด้วยความนุ่มนวล ดังมาจากข้างหลัง
" ฮาร์ท " เพื่อนสนิท อีกคนนึงของฉัน พูดขึ้น ขณะที่เราทั้ง 3 เดินกลับบ้านด้วยกันหลังจากการเรียนในวันสุดท้าย ของสัปดาห์ สิ้นสุดลง
เออนิ!! รีอา ฮาร์ท ..... เสาร์ อาทิตย์ นี้ ที่เรานัดกัน ฉันขอเลื่อนไปก่อนนะ พอดีฉันมีเรื่องที่จะต้องทำ กระทันหัน น่ะ พวกเธอไปกันเองได้ใช่ไหม
เธอจะไป หอสมุด หรือ ร้านหนังสือ อีกล่ะ ?? ฮาร์ท พูดขณะที่เอามือเสยผม ของเขา ลวกๆ สายตาเหม่อมองออกไปดูแสงพระอาทิตย์ ที่กำลังจะลับขอบฟ้า
ฮ่า ฮ่า เธอนิ รู้ใจฉัน จริงๆ เลย ฮาร์ท เอาเป็นว่า เธอช่วยพา ยัยรีอา ไปซื้ออุปกรณ์ทำรายงานแทนฉันนะ
ชิส์....... เสียงเล็กๆ ของ รีอา สถบ พลางทำหน้าเบ้เล็กน้อย แต่ก็อมยิ้ม เพราะเธอรู้ดีว่า การไปซื้ออุปกรณ์ในการทำรายงาน ดีกว่าจะต้องไป หอสมุด หรือ ร้านขายหนังสือ เป็นไหนๆ
โอเคร เอาเป็นว่าเจอกันในจันทร์ ที่เดิมนะ
บายยย จ้าาาาา กลับบ้านกันดีๆนะ
คีร่า โบกมือให้เพื่อนๆ ทั้ง 2 ที่เดินห่างไปไกลๆ แล้วเปิดประตูรั้วเข้าบ้านไปอย่างสบายใจ