ผมแค่อยากแชร์ความทุกข์เกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ และการลงทุนของครอบครัวผม

ครอบครัวผมมี 4 คน ประกอบด้วยพ่อ แม่ ผม และน้อง ฐานะค่อนไปทางยากจน แต่ไม่ถึงขั้นลำบาก ชีวิตวัยเด็กพ่อแม่ เลี้ยงดูผมเป็นอย่างดี ไม่เคยต้องลำบาก พ่อแม่เรียนจบไม่สูง พ่อทำงานบริษัทธรรมดาเงินเดือนน้อยถ้าสำหรับเลี้ยงทั้งครอบครัว แม่เป็นแม่บ้านมีเงินเก็บจากวัยหนุ่มสาวและมรดกจาก ยาย และตา ( บ้านฝ่ายแม่ฐานะปานกลาง) มาพอสมควร ตอนผมเด็กๆพ่อเคยขาดทุนจากหุ้นซึ่งไม่มีความรู้ในการไปเล่น แต่เชื่อโบรกเกอร์ท่านหนึ่ง จนถึงขั้นหมดตัวและติดหนี้บัตรเครดิตเยอะมาก จนต้องใช้เงินเก็บแม่ปลดหนี้ เมื่อช่วงที่ทองเกร็งกำไรดี มีญาติมาชวนแม่ให้นำเงินเก็บก้อนสุดท้ายมาเล่นทองเกร็งกำไร ซึ่งก็ทำกำไรได้เยอะพอสมควร แต่พอหมดช่วงขาขึ้น แม่กลับไม่ยอมขายเพราะคิดว่ายังไงๆก็ขึ้น ทองเก็บไว้ยังไงก็มีค่า
ปัจจุบันผมเรียนจบมหาลัยชื่อดัง และทำงานได้ประมาณ 1 ปี ผมได้ขอแม่เพื่อดูการจดบันทึกการซื้อขายทองที่ยังค้างอยู่บนดอย เพื่อช่วยเหลือกลับพบว่ามันบนดอยมาก ช่วงเดือนที่ผ่านมา ผมดูทองตลอดว่าแนวโน้มเป็นยังไง วันนี้ผมตัดสินใจบอกแม่ว่า เราควรขายล้างทิ้งทั้งหมด เพราะถ้าถือต่อไป มีแต่จะขาดทุนเพิ่มขึ้น แม่กลับไม่ฟังผมเลย พูดแต่ว่าขายไปก็ไม่ช่วยอะไร โดยความคิดของแม่คือ ไม่ขาย=ไม่ขาดทุน ซึ่งมันผิดสุดๆ ผมน้อยใจมากๆ ผมแค่อยากช่วยเหลือแม่เท่านั้น ด้วยความที่ท่านเรียนน้อย ไม่ว่าผมจะพยายามอธิบายยังไงก็ไม่เชื่อผมเลย
ผมไม่เคยเสียใจเลย ที่เป็นลูกของพ่อแม่ ถึงท่านจะไม่มีเงินถุงเงินถังให้ใช้ เพื่อนผมบางคนเรียนจบที่บ้านก็ซื้อรถให้แล้ว แต่ผมกลับคิดว่า ผมต้องหามาด้วยตัวเอง ถึงจะเห็นค่า แต่ผมอยากพ่อแม่เชื่อผมบ้าง ผมหวังดีจริงๆ แค่นั้นเอง