นิทานชาวสวน
คิดถึงแมว (๔)
ต่อมานังน้ำเงินคงจะแก่ตัวลงก็เข้ามานอนในบ้าน แต่ก็ไม่กินอาหารร่วมจานกับนังทองดำ เราพยายามที่จะจานวางให้ใกล้กันเข้าไปทุกที หวังจะให้มันกินนอนด้วยกัน เพราะเป็นพี่น้องท้องเดียวกันแท้ ๆ แต่ก็ไม่สำเร็จ ต่อมาน้ำเงินก็ไปนอนตายอยู่หลังบ้าน โดยไม่รู้ว่าเป็นอะไร เห็นมีเลือดไหลออกจากปากด้วย
และต่อมาอีกหลายปี นังทองดำแก่เต็มที วันหนึ่งเราออกจากบ้านไปธุระตอนเช้า เห็นมันนอนอยู่ใต้โต๊ะข้างจานข้าว ก็ไม่ได้ไปลูบหัวลูบหางอย่างเคย แต่เมื่อกลับมาในตอนกลางวัน เห็นมันนอนอยู่ในท่าเดิมก็เอะใจ ก้มลงไปจับตัวมัน ก็ปรากฏว่าแข็งเป็นแมวสต๊าฟไปเสียแล้ว
ในระหว่างนั้นแมวหน้าบ้านก็เข้ามาออกลูกในบ้าน ติด ๆ กันหลายตระกูล พวกแรกมีหกตัวแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังไม่ลืมตา เราก็เอามาใส่กาละมังหานมมาป้อน แล้วก็เขียนกระทู้ปรึกษากับสมาชิกห้องแมวจตุจักร ก็ได้รับคำแนะนำเป็นอันดี แต่มันก็ตายไปวันละตัว จนครบหกวันก็หมดไปทั้งครอก
หลังจากนั้นก็มาอีกสองพวก กลุ่มหนึ่งมีสามตัว อีกกลุ่มหนึ่งมีห้าตัว สีด่างบ้างสีเทาบ้าง วิ่งกันรอบบ้าน ไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นลูกตัวไหน แต่พวกมันจำกันเองได้ทั้งแม่ทั้งลูก เมื่อโตถึงห้าเดือนก็เอาตัวเมียไปทำหมัน คู่หนึ่งลายไม่รู้เรื่องและเหมือนกันชื่อ เลอะเทอะ กับ มอมแมม ตัวผู้หายไป ตัวเมีย ไปทำหมันกลับมาก็เลยเรียกว่า มอมแมม
อีกคู่หนึ่งเจ้ากระดิ่ง กับ นังปะ เพราะมีสีดำปะที่ข้อศอกขาหน้า ส่งไปทำหมันเกิดท้องเสียตายไป เจ้ากระดิ่งอยู่มาอีกนานก็ป่วยตายตามไปด้วย คู่ต่อมาตัวเมียชื่อ กะดำ ตัวผู้ชื่อ กะด่าง พอเอา กะดำไปทำหมันกลับมา เจ้ากะด่างก็ออกไปหากินนอกบ้าน แล้วยังมีคู่สุดท้าย ลูกนังสีเทา ชื่อเจ้าแหลม กับเจ้าทื่อ ตัวผู้ทั้งคู่แต่ยังไม่ทันโตเท่าไร ก็ตายไปทีละตัว
จนเหลือแต่ตัวเมียที่ทำหมันแล้วสามตัวคือ นังมอมแมม นังพุงขาว ซึ่งจำไม่ได้ว่าเป็นลูกใคร กับนังกะดำ ส่วนแมวหน้าบ้านที่แก่ตัวลงก็เข้ามาอยู่ในบ้าน คือนังหน้าดำ นังสีอ่อน และนังสีเทา สุดท้ายนังหน้าดำ กับนังสีอ่อนก็ตายไป เหลือนังสีเทาตัวเดียว ก็กลับไปอยู่หน้าบ้าน แต่นอนที่ไหนไม่รู้ สมาชิกหน้าบ้านก็เพิ่มจากบ้านอื่น มากินอาหารด้วยอีกหลายตัว แต่โผล่เข้ามาในบ้านไม่ได้ เพราะเจ้าของบ้านทั้งสาม โดยเฉพาะ นังมอมแมม จะขับไล่ทุกครั้ง
ส่วนเจ้าซ่าที่เคยอยู่ดูแลเจ้าพวกผู้ร้าย ก็เตร็ดเตร่ไปตามประสาแมวตัวผู้ แล้วสุดท้ายก็หายไปเลย ไม่ทราบว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร จึงมีผู้ร้ายประจำบ้านมาใหม่ สีเหลืองส้มทั้งตัว แต่เป็นเด็กหนุ่มกว่าเจ้าของบ้านหลายปี จึงไม่สามารถจะทำให้ เจ้าของบ้านกลัวเกรงได้ เพียงแต่ถอยให้กินอาหารที่เหลือก็เป็นบุญแล้ว
ทั้งหมดนี้ก็เป็นบันทึกจากความจำ ที่ผ่านมากว่ายี่สิบปีแล้ว ซึ่งอาจจะคลาดเคลื่อนสับสนไปบ้างก็ไม่เป็นไร เพียงแต่อยากจะนึกถึงเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย ที่ได้มีความสัมพันธ์เอื้อเฟื้อเกื้อกูลกันมา ในชาตินี้เท่านั้น
โดยที่ไม่ได้หวังว่า ถ้าเราเป็นฝ่ายจากพวกมันไปบ้าง มันจะนึกถึงเราเช่นเดียวกันนี้หรือไม่.
###########
วางเมื่อ ๒๒ มิ.ย.๕๖ เวลา ๐๖.๑๕
นิทานชาวสวน ๒๒ มิ.ย.๕๖
คิดถึงแมว (๔)
ต่อมานังน้ำเงินคงจะแก่ตัวลงก็เข้ามานอนในบ้าน แต่ก็ไม่กินอาหารร่วมจานกับนังทองดำ เราพยายามที่จะจานวางให้ใกล้กันเข้าไปทุกที หวังจะให้มันกินนอนด้วยกัน เพราะเป็นพี่น้องท้องเดียวกันแท้ ๆ แต่ก็ไม่สำเร็จ ต่อมาน้ำเงินก็ไปนอนตายอยู่หลังบ้าน โดยไม่รู้ว่าเป็นอะไร เห็นมีเลือดไหลออกจากปากด้วย
และต่อมาอีกหลายปี นังทองดำแก่เต็มที วันหนึ่งเราออกจากบ้านไปธุระตอนเช้า เห็นมันนอนอยู่ใต้โต๊ะข้างจานข้าว ก็ไม่ได้ไปลูบหัวลูบหางอย่างเคย แต่เมื่อกลับมาในตอนกลางวัน เห็นมันนอนอยู่ในท่าเดิมก็เอะใจ ก้มลงไปจับตัวมัน ก็ปรากฏว่าแข็งเป็นแมวสต๊าฟไปเสียแล้ว
ในระหว่างนั้นแมวหน้าบ้านก็เข้ามาออกลูกในบ้าน ติด ๆ กันหลายตระกูล พวกแรกมีหกตัวแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังไม่ลืมตา เราก็เอามาใส่กาละมังหานมมาป้อน แล้วก็เขียนกระทู้ปรึกษากับสมาชิกห้องแมวจตุจักร ก็ได้รับคำแนะนำเป็นอันดี แต่มันก็ตายไปวันละตัว จนครบหกวันก็หมดไปทั้งครอก
หลังจากนั้นก็มาอีกสองพวก กลุ่มหนึ่งมีสามตัว อีกกลุ่มหนึ่งมีห้าตัว สีด่างบ้างสีเทาบ้าง วิ่งกันรอบบ้าน ไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นลูกตัวไหน แต่พวกมันจำกันเองได้ทั้งแม่ทั้งลูก เมื่อโตถึงห้าเดือนก็เอาตัวเมียไปทำหมัน คู่หนึ่งลายไม่รู้เรื่องและเหมือนกันชื่อ เลอะเทอะ กับ มอมแมม ตัวผู้หายไป ตัวเมีย ไปทำหมันกลับมาก็เลยเรียกว่า มอมแมม
อีกคู่หนึ่งเจ้ากระดิ่ง กับ นังปะ เพราะมีสีดำปะที่ข้อศอกขาหน้า ส่งไปทำหมันเกิดท้องเสียตายไป เจ้ากระดิ่งอยู่มาอีกนานก็ป่วยตายตามไปด้วย คู่ต่อมาตัวเมียชื่อ กะดำ ตัวผู้ชื่อ กะด่าง พอเอา กะดำไปทำหมันกลับมา เจ้ากะด่างก็ออกไปหากินนอกบ้าน แล้วยังมีคู่สุดท้าย ลูกนังสีเทา ชื่อเจ้าแหลม กับเจ้าทื่อ ตัวผู้ทั้งคู่แต่ยังไม่ทันโตเท่าไร ก็ตายไปทีละตัว
จนเหลือแต่ตัวเมียที่ทำหมันแล้วสามตัวคือ นังมอมแมม นังพุงขาว ซึ่งจำไม่ได้ว่าเป็นลูกใคร กับนังกะดำ ส่วนแมวหน้าบ้านที่แก่ตัวลงก็เข้ามาอยู่ในบ้าน คือนังหน้าดำ นังสีอ่อน และนังสีเทา สุดท้ายนังหน้าดำ กับนังสีอ่อนก็ตายไป เหลือนังสีเทาตัวเดียว ก็กลับไปอยู่หน้าบ้าน แต่นอนที่ไหนไม่รู้ สมาชิกหน้าบ้านก็เพิ่มจากบ้านอื่น มากินอาหารด้วยอีกหลายตัว แต่โผล่เข้ามาในบ้านไม่ได้ เพราะเจ้าของบ้านทั้งสาม โดยเฉพาะ นังมอมแมม จะขับไล่ทุกครั้ง
ส่วนเจ้าซ่าที่เคยอยู่ดูแลเจ้าพวกผู้ร้าย ก็เตร็ดเตร่ไปตามประสาแมวตัวผู้ แล้วสุดท้ายก็หายไปเลย ไม่ทราบว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร จึงมีผู้ร้ายประจำบ้านมาใหม่ สีเหลืองส้มทั้งตัว แต่เป็นเด็กหนุ่มกว่าเจ้าของบ้านหลายปี จึงไม่สามารถจะทำให้ เจ้าของบ้านกลัวเกรงได้ เพียงแต่ถอยให้กินอาหารที่เหลือก็เป็นบุญแล้ว
ทั้งหมดนี้ก็เป็นบันทึกจากความจำ ที่ผ่านมากว่ายี่สิบปีแล้ว ซึ่งอาจจะคลาดเคลื่อนสับสนไปบ้างก็ไม่เป็นไร เพียงแต่อยากจะนึกถึงเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย ที่ได้มีความสัมพันธ์เอื้อเฟื้อเกื้อกูลกันมา ในชาตินี้เท่านั้น
โดยที่ไม่ได้หวังว่า ถ้าเราเป็นฝ่ายจากพวกมันไปบ้าง มันจะนึกถึงเราเช่นเดียวกันนี้หรือไม่.
###########
วางเมื่อ ๒๒ มิ.ย.๕๖ เวลา ๐๖.๑๕