กระทู้นี้เอาตรงๆ นะครับ เพียงแค่อยากระบาย หาแก่นสาระใดๆ ไม่ได้
ผม เรียนอยู่ชั้นปีสอง มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ พร้อมกับเรียนควบกับมหาวิทยาลัยเปิดชื่อดังอีกแห่งหนึ่ง (มหาวิทยาลัยเปิดผมใกล้จบแล้วเรียนตั้งแต่มัธยม)
ผมเรียน IT กับนิติศาสตร์ ชีวิตมหาวิทยาลัยผ่านมาปีนึง นับได้ว่าค่อนข้างดี ด้วยเกรดอันสวยงามมากๆ ทั้งสองมหาลัย ซึ่งผมเป็นคนที่รักเรียนมาก แต่ไม่เนิร์ด ผมเที่ยวผมกินบ้าง แต่ผมไม่เคยคิดจะขาดเีรียน แม้ไม่มีการเช็คชื่อใดๆ ก็ตาม
ขึ้นมาปีสอง เกิดภาระทางครอบครัวที่มากขึ้นนิดหน่อย ผมต้องใช้จ่ายมากขึ้น (ค่าเทอมผมสำหรับมหาวิทยาลัยปิดนั้น 25000 ครับ)
แต่ปัญหาของผมก็คือ ผมไม่สามารถขอทุน หรือ กู้ยืมใดๆ ได้เลย ด้วยเหตุเพราะว่า พ่อแม่ผมเป็นข้าราชการ อยู่กระทรวงเดียวกัน ตำแหน่งก็พอดูดี แต่!!
ต้องเลี้ยงลูกสี่คน แม่นั้นเงินเดือนเกือบสามหมื่น ส่วนคุณพ่อเกือบสี่หมื่น แน่นอนแหละใครเห็นใครจะให้ทุนให้กู้ ผมมันลูกคนรวย แต่มีใครรู้มั่งว่า พ่อผมติดหนี้สหกรณ์เท่าไหร่ เดือนนึงโดนหักเหลือกินไม่ถึง 4000 แล้วเงินจะตกถึงผมหรือเปล่า ??
จะเพราะด้วยเหตุอันใดนั้นผมไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลง นิสัยการใช้ชีวิตของพ่อผมได้ ผมทำอะไรไม่ได้เลยทุนเรียนดีผมก็เกินเกณฑ์เสียหมด
เพราะเงินเดือนพ่้อแม่อย่างเดียวที่ค้ำหัวผมไว้
มันเป็นความผิดผมหรือไม่ ต้องรอให้ผมกำพร้าก่อนหรือเปล่า ข้าราชการพลเรือนที่ี่ใช้ชีวิตไม่ดี เงินไม่มี ก็มีถมไปนะครับ
ทุกวันนี้ผมเซริฟร้านหมูกระทะวันละหกชั่วโมง ตื่นไปเรียนแต่เช้าทุกวัน ทำงานที่คณะ ยอมรับเลย ไม่มีเวลาทำงานการเรียน ถ้าทำงานคือไม่ได้นอน
สิ่งที่ผมเงิบก็คือ คุณแม่โทรมาหลังที่ผมเลิกงานห้าทุ่มอย่างเน็ดเหนื่อย จับใจความได้ว่า แม่ไม่ไหวแล้วล่ะลูก เรียน... (มหาวิทยาลัยเปิด) อย่างเดียวพอแล้ว ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคืองเพราะคุณแม่ร้องไห้อยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี มืดแปดด้าน ไม่มีญาติพี่น้องให้พักพิงนอกจากพ่อและแม่ ที่ปัญหารุมเล้าสุดๆ ผมต้องกลับไปนอนบ้าน และเสีย 1 ปีพร้อมเงินครึ่งแสนไปเปล่าๆ ทั้งๆ ที่ผมรักและชอบกับการเรียนนี้มาก
ผมคงต้องเสียการเรียนระยะสุดท้ายของชีวิตเพราะไม่มีปัญญาจ่ายค่าเทอม...
โลกนี้ย่อมไม่มีความยุติธรรมต่อไป....
หลายคนออกจากมหาลัยเพราะเรียนไม่ไหว แต่สำหรับผมไม่มีตังจะเรียนต่อ !!
ผม เรียนอยู่ชั้นปีสอง มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ พร้อมกับเรียนควบกับมหาวิทยาลัยเปิดชื่อดังอีกแห่งหนึ่ง (มหาวิทยาลัยเปิดผมใกล้จบแล้วเรียนตั้งแต่มัธยม)
ผมเรียน IT กับนิติศาสตร์ ชีวิตมหาวิทยาลัยผ่านมาปีนึง นับได้ว่าค่อนข้างดี ด้วยเกรดอันสวยงามมากๆ ทั้งสองมหาลัย ซึ่งผมเป็นคนที่รักเรียนมาก แต่ไม่เนิร์ด ผมเที่ยวผมกินบ้าง แต่ผมไม่เคยคิดจะขาดเีรียน แม้ไม่มีการเช็คชื่อใดๆ ก็ตาม
ขึ้นมาปีสอง เกิดภาระทางครอบครัวที่มากขึ้นนิดหน่อย ผมต้องใช้จ่ายมากขึ้น (ค่าเทอมผมสำหรับมหาวิทยาลัยปิดนั้น 25000 ครับ)
แต่ปัญหาของผมก็คือ ผมไม่สามารถขอทุน หรือ กู้ยืมใดๆ ได้เลย ด้วยเหตุเพราะว่า พ่อแม่ผมเป็นข้าราชการ อยู่กระทรวงเดียวกัน ตำแหน่งก็พอดูดี แต่!!
ต้องเลี้ยงลูกสี่คน แม่นั้นเงินเดือนเกือบสามหมื่น ส่วนคุณพ่อเกือบสี่หมื่น แน่นอนแหละใครเห็นใครจะให้ทุนให้กู้ ผมมันลูกคนรวย แต่มีใครรู้มั่งว่า พ่อผมติดหนี้สหกรณ์เท่าไหร่ เดือนนึงโดนหักเหลือกินไม่ถึง 4000 แล้วเงินจะตกถึงผมหรือเปล่า ??
จะเพราะด้วยเหตุอันใดนั้นผมไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลง นิสัยการใช้ชีวิตของพ่อผมได้ ผมทำอะไรไม่ได้เลยทุนเรียนดีผมก็เกินเกณฑ์เสียหมด
เพราะเงินเดือนพ่้อแม่อย่างเดียวที่ค้ำหัวผมไว้
มันเป็นความผิดผมหรือไม่ ต้องรอให้ผมกำพร้าก่อนหรือเปล่า ข้าราชการพลเรือนที่ี่ใช้ชีวิตไม่ดี เงินไม่มี ก็มีถมไปนะครับ
ทุกวันนี้ผมเซริฟร้านหมูกระทะวันละหกชั่วโมง ตื่นไปเรียนแต่เช้าทุกวัน ทำงานที่คณะ ยอมรับเลย ไม่มีเวลาทำงานการเรียน ถ้าทำงานคือไม่ได้นอน
สิ่งที่ผมเงิบก็คือ คุณแม่โทรมาหลังที่ผมเลิกงานห้าทุ่มอย่างเน็ดเหนื่อย จับใจความได้ว่า แม่ไม่ไหวแล้วล่ะลูก เรียน... (มหาวิทยาลัยเปิด) อย่างเดียวพอแล้ว ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคืองเพราะคุณแม่ร้องไห้อยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี มืดแปดด้าน ไม่มีญาติพี่น้องให้พักพิงนอกจากพ่อและแม่ ที่ปัญหารุมเล้าสุดๆ ผมต้องกลับไปนอนบ้าน และเสีย 1 ปีพร้อมเงินครึ่งแสนไปเปล่าๆ ทั้งๆ ที่ผมรักและชอบกับการเรียนนี้มาก
ผมคงต้องเสียการเรียนระยะสุดท้ายของชีวิตเพราะไม่มีปัญญาจ่ายค่าเทอม...
โลกนี้ย่อมไม่มีความยุติธรรมต่อไป....