วันนี้เป็นครั้งแรกที่เดินทางมาจังหวัดสุราษร์ ตั้งใจจะมาปฎิบัติธรรมที่วัดสวนโมกข์ไชยาค่ะ
จขกท.ได้หาข้อมูลจากห้องบลูไว้แล้วว่า ให้เดินออกมาทางด้านหน้าของสนามบิน จะมีรถผ่านไปยังวัดสวนโมกข์
จขกท. มาคนเดียวค่ะ ถามเจ้าหน้าที่ ที่สนามบินแล้วบอกว่ามีรถโดยสารผ่านหน้าวัดจริงๆ แต่สนามบินนี้มันเข้ามาลึกพอสมควร จะต้องเดินไกลเพื่อไปถึงหน้าสนามบิน
จขกท.มองออกมาทางหน้าสนามบินแล้ว ไกลจริงค่ะ ก็ทำใจแล้วว่าต้องเดิน เพราะตั้งใจมาแล้ว และไม่กล้าขอติดรถใครออกมาปากทาง
เดินลากกระเป๋ามาได้สักระยะ ก็ได้มีรถคันนึงจอดถาม เป็นพี่ผู้หญิงท่าทางใจดี สอบถามจขกท.ว่าจะไปไหน เลยรบกวนพี่เค้าให้แวะจอดส่งหน้าสนามบินเพื่อรอรถไปวัด
ปรากฎว่า พี่เปิ้ล ผู้หญิงใจดีคนนั้น ไปส่งจขกท.ถึงหน้าวัดเลยค่ะ ระยะทางไกลพอสมควรเมื่อมาถึงได้รู้ จขกท.ขอบคุณพี่เปิ้ลหลายครั้ง ซาบซึ้งในน้ำใจมากๆค่ะ
พอเข้ามาถึงที่วัด นั่งพักสักครู่ ทำให้จขกท. นึกขึ้นได้ว่า มีครั้งนึงนานมาแล้ว จขกท.เคยจอดรับนักท่องเที่ยวที่มาคนเดียว ยืนรอรถโดยสารอยู่ข้างทางโดยลำพัง
เพื่อไปส่งในอีกตำบลหนึ่งที่มีสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดของจขกท. เหตุการณ์ครั้งนั้น จขกท ได้ลืมไปแล้ว จนมาวันนี้ได้เจอกับพี่เปิ้ล ทำให้ยังรับรู้ว่า คนไทยที่มีน้ำใจมีเยอะ
ทำดีย่อมได้ดีเสมอ. ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองพี่เปิ้ลและครอบครัวตลอดไปนะคะ ขอบคุณมากๆสำหรับทุกอย่างค่ะ
พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของจขกท และจะเข้ารับการปฎิบัติธรรมที่วัดสวนโมกข์อย่างเต็มขั้น มีเวลาน้อยแต่จะตั้งใจค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ
ทำดีย่อมได้ดีเสมอ วันนี้เจอคนใจดีที่สนามบินสุราษร์ ขอบพระคุณมากๆค่ะ
จขกท.ได้หาข้อมูลจากห้องบลูไว้แล้วว่า ให้เดินออกมาทางด้านหน้าของสนามบิน จะมีรถผ่านไปยังวัดสวนโมกข์
จขกท. มาคนเดียวค่ะ ถามเจ้าหน้าที่ ที่สนามบินแล้วบอกว่ามีรถโดยสารผ่านหน้าวัดจริงๆ แต่สนามบินนี้มันเข้ามาลึกพอสมควร จะต้องเดินไกลเพื่อไปถึงหน้าสนามบิน
จขกท.มองออกมาทางหน้าสนามบินแล้ว ไกลจริงค่ะ ก็ทำใจแล้วว่าต้องเดิน เพราะตั้งใจมาแล้ว และไม่กล้าขอติดรถใครออกมาปากทาง
เดินลากกระเป๋ามาได้สักระยะ ก็ได้มีรถคันนึงจอดถาม เป็นพี่ผู้หญิงท่าทางใจดี สอบถามจขกท.ว่าจะไปไหน เลยรบกวนพี่เค้าให้แวะจอดส่งหน้าสนามบินเพื่อรอรถไปวัด
ปรากฎว่า พี่เปิ้ล ผู้หญิงใจดีคนนั้น ไปส่งจขกท.ถึงหน้าวัดเลยค่ะ ระยะทางไกลพอสมควรเมื่อมาถึงได้รู้ จขกท.ขอบคุณพี่เปิ้ลหลายครั้ง ซาบซึ้งในน้ำใจมากๆค่ะ
พอเข้ามาถึงที่วัด นั่งพักสักครู่ ทำให้จขกท. นึกขึ้นได้ว่า มีครั้งนึงนานมาแล้ว จขกท.เคยจอดรับนักท่องเที่ยวที่มาคนเดียว ยืนรอรถโดยสารอยู่ข้างทางโดยลำพัง
เพื่อไปส่งในอีกตำบลหนึ่งที่มีสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดของจขกท. เหตุการณ์ครั้งนั้น จขกท ได้ลืมไปแล้ว จนมาวันนี้ได้เจอกับพี่เปิ้ล ทำให้ยังรับรู้ว่า คนไทยที่มีน้ำใจมีเยอะ
ทำดีย่อมได้ดีเสมอ. ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองพี่เปิ้ลและครอบครัวตลอดไปนะคะ ขอบคุณมากๆสำหรับทุกอย่างค่ะ
พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของจขกท และจะเข้ารับการปฎิบัติธรรมที่วัดสวนโมกข์อย่างเต็มขั้น มีเวลาน้อยแต่จะตั้งใจค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ