เรื่องราวของดิฉัน เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 6 เดือนที่แล้ว หลังจากโสดเพราะโดนแฟนเก่านอกใจมาได้ปีกว่า
ก็มีรุ่นพี่แนะนำกับพี่คนนี้ให้รู้จักกัน ซึ่งรุ่นพี่คนนี้บอกแต่ต้นว่า เพื่อนเค้าคนนี้พื็นฐานเป็นคนดี แต่อารมณ์จะติสๆหน่อย อายุมากกว่า 5 ปี ตอนนี้ดิฉันอายุ 29 ออกแนวกวนๆ น่าจะเข้ากับดิฉันได้
เราเจอกันครั้งแรกช่วงเดือน ธันวาคม ปีที่แล้ว โดยการกินข้าวเย็นกันซึ่งมีรุ่นพี่ที่แนะนำให้รู้จักไปด้วย บอกตามตรงค่ะว่าไม่ชอบ ผู้ชาย ลักษณะแบบนี้
เตี้ย ตัวป้อมๆ ไม่เสปคเลยค่ะ โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนชอบคนสูง เพราะดิฉันสูงเกือบ 170 CM การเจอกันครั้งแรกก็เฉยๆค่ะ ไม่ได้ประทับใจอะไร
หลังจากนั้น พี่เค้าก็ได้ไลน์ดิฉันมา แรกๆก็มีตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง แต่ อย่างว่าล่ะค่ะ ด้วยนิสัย กวนๆเหมือนกัน จากที่ไม่ค่อยคุย เลยกลายเป็นไลน์กัน วันล่ะ เป็น ชั่วโมง เราเริ่มจากไลน์คุยกันค่ะ จนผ่านไป สองเดือน พี่เค้าเริ่มขอเบอร์โทรศัพท์ไป แต่ก็ยังไม่ได้โทรมาน่ะค่ะ สักพักใหญ่ๆ ค่อยเริ่มโทรมาคุย ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไป ตามแบบผู้ใหญ่เลยค่ะ โทรคุยกันทุกวัน วันล่ะหลายๆ ชั่วโมง มีนัดเจอกินข้าวบ้าง อะไรบ้าง ให้คำปรึกษากัน ขนาดดิฉันไปต่างประเทศ ช่วงหนึ่ง พี่แก ก็ดูเป็นห่วงเป็นใยเราเป็นอย่างดี
เรื่องมันมาเกิด ช่วงต้นเดือน พฤษภาคม ค่ะ คือหลังๆดิฉันเริ่มอึดอึด กับ ความสัมพันธ์แบบนี้ มันครึ่งๆกลางๆ ซึ่งดิฉันก็รู้สึกดีกับพี่เค้าตอนไหนไม่รู้ เลยตัดสินใจ ถามไปเลยค่ะว่า คิดยังไง ดิฉันได้คำตอบที่ฟังแล้วเสียเซลฟ์ที่สุดก่อนวัย 30 คือ " ยังไม่รู้ " ซึ่งจริงๆดิฉัน ไม่ได้ต้องการคำตอบที่ว่าคบกันเลย
น่ะค่ะ แค่อยากรู้ว่า พี่เค้ารู้สึกดี หรือ ยังไงบ้าง หรือป่าว มาเจอคำตอบแบบนี้ เล่นเอางงไปเลยค่ะ
ถามเพื่อนบางคน บอกว่าดิฉันถามเค้าเร็วไป จริงๆพี่เค้าอาจโอเคกับดิฉัน แต่อาจขอใช้เวลาก่อน แต่ทำไงได้ค่ะ ในเมื่อดิฉันถามไปแล้ว
หลังจากนั้น ต่างคนต่างเงียบไป จน พี่เค้าติดต่อมา แต่มันก็เหมือนคุยแล้ว ไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ คุยแล้ว ตัวเรายิ่งคาดหวัง มากยิ่งขึ้น
หลายๆ ครั้งค่ะ ที่พยายาม จะไม่ติดต่อไป แต่พี่เค้าก็จะโทรมาบ้าง ทำให้ดิฉันไปไหนไม่ได้สักที แต่ ด้วย ในใจเรา ยังยอมรับไม่ได้ ยังอยากให้มันเป็นเหมือนเมื่อก่อนด้วยมั้งค่ะ ตอนนี้ดิฉันก็ยังอยู่ในวัฎจักรนี้อยู่ค่ะ พยายามที่จะไม่ติดต่อ และหวังว่าสักวันจะเข้มแข็งพอ ที่จะบอกว่าเราเลิกติดต่อกันดีกว่า
จริงๆ ตัวเองก็เคยผ่านเรื่องแย่ กว่านี้มาแล้วน่ะค่ะ แต่แบบนั้นเจ็บครั้งเดียวแล้วจบค่ะ ทั้งที่เวลาแค่ไม่กี่เดือน มันไม่น่ามีอิทธิพลขนาดนี้
หรือใกล้เลข 3 แล้ว เลยคิดเยอะเป็นพิเศษ 555 รู้สึกตัวเองเหมือนในหนังค่ะ กลัวไม่มีแฟน ตอนที่เขียนเมล์อยู่ พี่แก ยังส่งไลน์มาค่ะ ก็มาๆ เงียบๆ แบบนี้ล่ะค่ะ
หวังว่า สักวันตัวเองจะกล้าเดินออกมาจากวังวนนี้ค่ะ
อยู่แบบนี้ มันทรมาน จังเลยค่ะ T T
ก็มีรุ่นพี่แนะนำกับพี่คนนี้ให้รู้จักกัน ซึ่งรุ่นพี่คนนี้บอกแต่ต้นว่า เพื่อนเค้าคนนี้พื็นฐานเป็นคนดี แต่อารมณ์จะติสๆหน่อย อายุมากกว่า 5 ปี ตอนนี้ดิฉันอายุ 29 ออกแนวกวนๆ น่าจะเข้ากับดิฉันได้
เราเจอกันครั้งแรกช่วงเดือน ธันวาคม ปีที่แล้ว โดยการกินข้าวเย็นกันซึ่งมีรุ่นพี่ที่แนะนำให้รู้จักไปด้วย บอกตามตรงค่ะว่าไม่ชอบ ผู้ชาย ลักษณะแบบนี้
เตี้ย ตัวป้อมๆ ไม่เสปคเลยค่ะ โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนชอบคนสูง เพราะดิฉันสูงเกือบ 170 CM การเจอกันครั้งแรกก็เฉยๆค่ะ ไม่ได้ประทับใจอะไร
หลังจากนั้น พี่เค้าก็ได้ไลน์ดิฉันมา แรกๆก็มีตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง แต่ อย่างว่าล่ะค่ะ ด้วยนิสัย กวนๆเหมือนกัน จากที่ไม่ค่อยคุย เลยกลายเป็นไลน์กัน วันล่ะ เป็น ชั่วโมง เราเริ่มจากไลน์คุยกันค่ะ จนผ่านไป สองเดือน พี่เค้าเริ่มขอเบอร์โทรศัพท์ไป แต่ก็ยังไม่ได้โทรมาน่ะค่ะ สักพักใหญ่ๆ ค่อยเริ่มโทรมาคุย ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไป ตามแบบผู้ใหญ่เลยค่ะ โทรคุยกันทุกวัน วันล่ะหลายๆ ชั่วโมง มีนัดเจอกินข้าวบ้าง อะไรบ้าง ให้คำปรึกษากัน ขนาดดิฉันไปต่างประเทศ ช่วงหนึ่ง พี่แก ก็ดูเป็นห่วงเป็นใยเราเป็นอย่างดี
เรื่องมันมาเกิด ช่วงต้นเดือน พฤษภาคม ค่ะ คือหลังๆดิฉันเริ่มอึดอึด กับ ความสัมพันธ์แบบนี้ มันครึ่งๆกลางๆ ซึ่งดิฉันก็รู้สึกดีกับพี่เค้าตอนไหนไม่รู้ เลยตัดสินใจ ถามไปเลยค่ะว่า คิดยังไง ดิฉันได้คำตอบที่ฟังแล้วเสียเซลฟ์ที่สุดก่อนวัย 30 คือ " ยังไม่รู้ " ซึ่งจริงๆดิฉัน ไม่ได้ต้องการคำตอบที่ว่าคบกันเลย
น่ะค่ะ แค่อยากรู้ว่า พี่เค้ารู้สึกดี หรือ ยังไงบ้าง หรือป่าว มาเจอคำตอบแบบนี้ เล่นเอางงไปเลยค่ะ
ถามเพื่อนบางคน บอกว่าดิฉันถามเค้าเร็วไป จริงๆพี่เค้าอาจโอเคกับดิฉัน แต่อาจขอใช้เวลาก่อน แต่ทำไงได้ค่ะ ในเมื่อดิฉันถามไปแล้ว
หลังจากนั้น ต่างคนต่างเงียบไป จน พี่เค้าติดต่อมา แต่มันก็เหมือนคุยแล้ว ไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ คุยแล้ว ตัวเรายิ่งคาดหวัง มากยิ่งขึ้น
หลายๆ ครั้งค่ะ ที่พยายาม จะไม่ติดต่อไป แต่พี่เค้าก็จะโทรมาบ้าง ทำให้ดิฉันไปไหนไม่ได้สักที แต่ ด้วย ในใจเรา ยังยอมรับไม่ได้ ยังอยากให้มันเป็นเหมือนเมื่อก่อนด้วยมั้งค่ะ ตอนนี้ดิฉันก็ยังอยู่ในวัฎจักรนี้อยู่ค่ะ พยายามที่จะไม่ติดต่อ และหวังว่าสักวันจะเข้มแข็งพอ ที่จะบอกว่าเราเลิกติดต่อกันดีกว่า
จริงๆ ตัวเองก็เคยผ่านเรื่องแย่ กว่านี้มาแล้วน่ะค่ะ แต่แบบนั้นเจ็บครั้งเดียวแล้วจบค่ะ ทั้งที่เวลาแค่ไม่กี่เดือน มันไม่น่ามีอิทธิพลขนาดนี้
หรือใกล้เลข 3 แล้ว เลยคิดเยอะเป็นพิเศษ 555 รู้สึกตัวเองเหมือนในหนังค่ะ กลัวไม่มีแฟน ตอนที่เขียนเมล์อยู่ พี่แก ยังส่งไลน์มาค่ะ ก็มาๆ เงียบๆ แบบนี้ล่ะค่ะ
หวังว่า สักวันตัวเองจะกล้าเดินออกมาจากวังวนนี้ค่ะ