แบบว่าเวลาเราไปตามที่สาธารณะครับ
เช่น ห้าง bts สยาม ร้านอาหาร อะไระพวกนี้
เคยกันบ้างไหมครับ ที่เจอคนที่เราถูกใจ
แต่ไม่รู้จะเข้าหาเขาอย่างไร จะเดินไปคุยก็ใช่เรื่อง เพราะไม่รู้จักกัน
หรือจะแกล้งถามโน่นถามนี่ ก็ไม่กล้าอีก
ทำได้แต่มองกันไปมองกันมา สุดท้ายก็กลับบ้านมือเปล่า 555
ใครเคยมีปสก. ทำนองนี้ ลองมาแชร์แลกเปลี่ยนกันดูครับ
หรือใครเคยเจอแบบนี้ แล้วถือคติ "ด้านได้อายอด"
เข้าไปคุยแล้วประสบความสำเร็จ
ลองมาแบ่งปันเทคนิคกันดูไหมครับ เผื่อจะขอยืมไปใช้บ้างคราวหน้า
สำหรับเรื่องราวของผมนะ เพิ่งเกิดเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนเลยครับที่มหาวิทยาลัย
ตอนแรกผมยืนรอซื้อกาแฟอยู่ ระหว่างสั่งกาแฟ ก็บังเอิญหันไปเจอหนุ่มคนหนึ่ง (ผมเป็นYนะ ไม่ต้องตกใจ
)
เขาไม่ได้มาซื้อกาแฟหรอก แต่มาทักรุ่นน้อง
บังเอิญ พอตามองตา มันเหมือนมีประจุไฟฟ้าอ่ะครับ 5555
แต่ผมก็เสทำมองไปที่อื่น ตีเนียนครับ ทำเป็นไม่สนใจ
แต่ในใจนี่หวั่นไหวโคดๆ เพราะเขาหน้าตาดี บุคลิกดี แต่งตัวดี
กาแฟมันรอนาน ผมเลยเดินไปศูนย์หนังสือของมหาลัยก่อนครับ อยู่ใกล้ๆกัน ว่าจะไปซื้อปากกาซักหน่อย
พอผมเดินเข้ามา ด้วยความที่เป็นคนชอบดูโน่นดูนี่ เลยเดินไปดูหนังสือก่อนครับ
ผมก็เดินไปโซนหนังสือ ดูหนังสือไปเรื่อยๆ หยิบมาแอบอ่านบ้าง
แต่แล้ว สายตาผมก็หันไปเห็น ใครบางคนกำลังเลือกหนังสืออยู่ข้างๆครับ
ก็คือหนุ่มคนนั้นนั่นเอง (ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ)
ด้วยความเขิน(คนเดียว5555) เลยก้มหน้าก้มตาดูหนังสือ ไม่สนใจ
เขาก็ยืนเลือกหนังสืออยู่อย่างนั้น สักพักผมเลยเดินออกมา
ย้ายมาตรงโซนพวกซีดี ก็มายืนเลือกๆไปเล่นๆ
แปบเดียว ไม่ถึงครึ่งนาที
เขาก็เดินตามผมมาตรงโซนนี้ครับ พอหันไปเจอ เขาก็ยิ้มๆ ผมก็หลบทางให้ เหมือนเขาจะเดินเข้าไปเลือกของข้างใน
ผมก็ยังไม่คิดอะไร และนึกขึ้นได้ว่า กาแฟที่สั่งไว้คงได้แล้ว
เลยเดินมาที่โซนเครื่องเขียน เพื่อเลือกปากกาที่จะซื้อครับ
และ.... นั่นแหละครับ
เขาก็เดินตามผมมาอีกแล้ว (แอบสงสัยจะซื้อตามตูทุกอย่างเลยหรือไง)
ผมเลือกปากกาอยู่ ก็ขีดๆเขียนๆ ดูว่ามันเขียนดีไหมไปตามประสา
หางตาผมก็เห็นคนมายืนข้างๆ
เขาไม่ได้พูดอะไรนะครับ แต่ทำท่าเหมือนจะหยิบปากกา ผมเลยยิ้มและหลีกทางให้
เขาก็หยิบปากกาขึ้นมาเลือก ผมก็เขิน(คนเดียวอีกแล้ว) ก้มหน้าก้มตาลองปากกาอย่างเดียว
ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยกันไม่นาน แต่ช่วงเวลาตอนนั้น หัวใจพองโตเลยครับ
แม้จะก้มหน้า ตาหางตาผมพยายามมองเขา
โอ้โห มองใกล้ๆนี่น่ารักมาก ยิ่งเพิ่มความเขินเข้าไปใหญ่ 5555
ผมคิดว่า ขืนอยู่นานกว่านี้คงมีพิรุธแน่ๆ
ดลยตัดสินใจ เดินมาที่แคชเชียร์เพื่อคิดเงิน
ทันใดนั้น...
ครับ เขาก็เดินตามมาต่อแถวเพื่อคิดเงิน
ในใจผมคิดว่า โอ๊ะโอ อะไรมันจะตามติดได้ขนาดนั้น
แต่เมื่อพิจารณาใคร่ครวญดูแล้ว
เขาหน้าตาดีมากแถมยังแต่งตัวดี แต่ผมนี่แต่งตัวดีแต่หน้าตาธรรมดามาก
แถมเขายังดูแมนๆ ไม่เห็นออกอาการ(Y)เลย
ผมเลยตัดใจ คิดว่าวันนี้เราคง มโนไปเอง
พอคิดเงินเสร็จเลยรีบเดินออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา
แล้วรีบเดินมาร้านกาแฟ ก็ได้กาแฟแล้วครับ
รุ่นน้องเขาก็ยังอยู่ที่ร้าน พอผมจ่ายเงินเสร็จ
เขาก็กำลังเดินกลับมาพอดี
แต่ผมเองก็เดินออกไปเหมือนกัน
แม้ได้จิ้นแค่เวลาสั้นๆ แต่นึกถึงแล้วก็แอบอมยิ้มไม่ได้ครับ
[15+] ใครเคยมีประสบการณ์เจอคนที่ถูกใจในที่สาธารณะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงบ้าง
เช่น ห้าง bts สยาม ร้านอาหาร อะไระพวกนี้
เคยกันบ้างไหมครับ ที่เจอคนที่เราถูกใจ
แต่ไม่รู้จะเข้าหาเขาอย่างไร จะเดินไปคุยก็ใช่เรื่อง เพราะไม่รู้จักกัน
หรือจะแกล้งถามโน่นถามนี่ ก็ไม่กล้าอีก
ทำได้แต่มองกันไปมองกันมา สุดท้ายก็กลับบ้านมือเปล่า 555
ใครเคยมีปสก. ทำนองนี้ ลองมาแชร์แลกเปลี่ยนกันดูครับ
หรือใครเคยเจอแบบนี้ แล้วถือคติ "ด้านได้อายอด"
เข้าไปคุยแล้วประสบความสำเร็จ
ลองมาแบ่งปันเทคนิคกันดูไหมครับ เผื่อจะขอยืมไปใช้บ้างคราวหน้า
สำหรับเรื่องราวของผมนะ เพิ่งเกิดเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนเลยครับที่มหาวิทยาลัย
ตอนแรกผมยืนรอซื้อกาแฟอยู่ ระหว่างสั่งกาแฟ ก็บังเอิญหันไปเจอหนุ่มคนหนึ่ง (ผมเป็นYนะ ไม่ต้องตกใจ
เขาไม่ได้มาซื้อกาแฟหรอก แต่มาทักรุ่นน้อง
บังเอิญ พอตามองตา มันเหมือนมีประจุไฟฟ้าอ่ะครับ 5555
แต่ผมก็เสทำมองไปที่อื่น ตีเนียนครับ ทำเป็นไม่สนใจ
แต่ในใจนี่หวั่นไหวโคดๆ เพราะเขาหน้าตาดี บุคลิกดี แต่งตัวดี
กาแฟมันรอนาน ผมเลยเดินไปศูนย์หนังสือของมหาลัยก่อนครับ อยู่ใกล้ๆกัน ว่าจะไปซื้อปากกาซักหน่อย
พอผมเดินเข้ามา ด้วยความที่เป็นคนชอบดูโน่นดูนี่ เลยเดินไปดูหนังสือก่อนครับ
ผมก็เดินไปโซนหนังสือ ดูหนังสือไปเรื่อยๆ หยิบมาแอบอ่านบ้าง
แต่แล้ว สายตาผมก็หันไปเห็น ใครบางคนกำลังเลือกหนังสืออยู่ข้างๆครับ
ก็คือหนุ่มคนนั้นนั่นเอง (ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ)
ด้วยความเขิน(คนเดียว5555) เลยก้มหน้าก้มตาดูหนังสือ ไม่สนใจ
เขาก็ยืนเลือกหนังสืออยู่อย่างนั้น สักพักผมเลยเดินออกมา
ย้ายมาตรงโซนพวกซีดี ก็มายืนเลือกๆไปเล่นๆ
แปบเดียว ไม่ถึงครึ่งนาที
เขาก็เดินตามผมมาตรงโซนนี้ครับ พอหันไปเจอ เขาก็ยิ้มๆ ผมก็หลบทางให้ เหมือนเขาจะเดินเข้าไปเลือกของข้างใน
ผมก็ยังไม่คิดอะไร และนึกขึ้นได้ว่า กาแฟที่สั่งไว้คงได้แล้ว
เลยเดินมาที่โซนเครื่องเขียน เพื่อเลือกปากกาที่จะซื้อครับ
และ.... นั่นแหละครับ
เขาก็เดินตามผมมาอีกแล้ว (แอบสงสัยจะซื้อตามตูทุกอย่างเลยหรือไง)
ผมเลือกปากกาอยู่ ก็ขีดๆเขียนๆ ดูว่ามันเขียนดีไหมไปตามประสา
หางตาผมก็เห็นคนมายืนข้างๆ
เขาไม่ได้พูดอะไรนะครับ แต่ทำท่าเหมือนจะหยิบปากกา ผมเลยยิ้มและหลีกทางให้
เขาก็หยิบปากกาขึ้นมาเลือก ผมก็เขิน(คนเดียวอีกแล้ว) ก้มหน้าก้มตาลองปากกาอย่างเดียว
ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยกันไม่นาน แต่ช่วงเวลาตอนนั้น หัวใจพองโตเลยครับ
แม้จะก้มหน้า ตาหางตาผมพยายามมองเขา
โอ้โห มองใกล้ๆนี่น่ารักมาก ยิ่งเพิ่มความเขินเข้าไปใหญ่ 5555
ผมคิดว่า ขืนอยู่นานกว่านี้คงมีพิรุธแน่ๆ
ดลยตัดสินใจ เดินมาที่แคชเชียร์เพื่อคิดเงิน
ทันใดนั้น...
ครับ เขาก็เดินตามมาต่อแถวเพื่อคิดเงิน
ในใจผมคิดว่า โอ๊ะโอ อะไรมันจะตามติดได้ขนาดนั้น
แต่เมื่อพิจารณาใคร่ครวญดูแล้ว
เขาหน้าตาดีมากแถมยังแต่งตัวดี แต่ผมนี่แต่งตัวดีแต่หน้าตาธรรมดามาก
แถมเขายังดูแมนๆ ไม่เห็นออกอาการ(Y)เลย
ผมเลยตัดใจ คิดว่าวันนี้เราคง มโนไปเอง
พอคิดเงินเสร็จเลยรีบเดินออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา
แล้วรีบเดินมาร้านกาแฟ ก็ได้กาแฟแล้วครับ
รุ่นน้องเขาก็ยังอยู่ที่ร้าน พอผมจ่ายเงินเสร็จ
เขาก็กำลังเดินกลับมาพอดี
แต่ผมเองก็เดินออกไปเหมือนกัน
แม้ได้จิ้นแค่เวลาสั้นๆ แต่นึกถึงแล้วก็แอบอมยิ้มไม่ได้ครับ