ความรู้สึกเมื่อต้นไม้ถูกเหยียบตาย

ลูกสาวตัวเล็กของผมเพาะบวบไว้หน้าร้านที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวดังของอยุธยาโดยเธอฝากฝังให้ปู่รดน้ำและดูแลในวันที่เธอไปโรงเรียน จนบวบแตกยอดอ่อนก็เกิดเรื่องเมื่อวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ชายหญิง7-8 คนเดินมาหน้าร้านแล้วถอยหน้าถอยหลังเพื่อถ่ายรูปกัน ฝ่าเท้าของน้องคนหนึ่งจึงไปเหยียบเข้ากับต้นบวบจนยอดอ่อนหักเป็นกลุ่มใหญ่โดยเธอไม่รู้ตัว คุณปู่เห็นดังนั้นจึงรีบบอกเธออย่างสุภาพสั้นๆว่า "หนูเหยียบต้นไม้แล้ว". สิ่งที่เธอตอบกลับคือ ความเรียบเฉยของใบหน้าและไร้คำขอโทษใดๆออกมาจากกลุ่มเธอเลย. ทำเอาคุณปู่เง็งไปเลย แล้วพวกเขาเธอกลุ่มนี้ก็เดินโอบเอวจากไปเป็นคู่ๆ. นี่คงใช่ที่เขาเรียกว่าความรักความหลงทำให้คนตาบอด มองไม่เห็นใครนอกจากตัวและคู่เท่านั้น
   ปล. ต้นไม้เราก็ปลูกหลบมุมคนเดินแล้วนะนี่