สวัสดีครับ ช่วงนี้ได้ติดตามซีรี่เรื่องนี้อยู่บ้าง เนื่องจากรอบๆข้างมีการพูดถึง และแปลกใจที่มีการพูดถึง(เพราะผมไม่ได้อยู่ไทยครับ)
เรื่องราวของวัยรุ่นปกติทั่วไปนี่แหล่ะครับ แต่ถามเพื่อนที่รู้จัก (จีนมาเลย์ จีนสิงคโปร์ เวียดนาม และไต้หวัน) ว่าทำไมถึงสนใจในเรื่องนี้
หลายๆคนตอบมาว่า ปกติก็ติดตามดูละครไทยอยู่บ้าง แต่ที่ติดตามและเห็นบ่อยสุดคือ ภาพยนตร์ที่ฉายในโรงและออกแผ่น
(แผ่นผี มาเลย์ซับจีน 30-50 บาทเองครับ ทุกร้านต้องมีหนังไทยและละครไทยขาย คู่หนังจากจีนและฮ่องกง)
แต่ทุกคนให้ความเห็นว่า ซีรี่เรื่องนี้ ต่างจากละครไทยทั่วไป ที่ดูสนุก มีความสุข ตรงที่ว่า "ดูแล้วมันคือชีวิตจริง สัมผัสได้"
หลังจากที่เพื่อนๆผมให้คำจำกัดความนี้มาแล้ว ก็เลยขยายความต่อ และเอามาต่อยอดความคิดครับ (ความเห็นส่วนตัวนะครับ)
หลังจากผมดูไป 4 ตอน แล้วนั้น มันให้ความรู้สึกที่ว่าจริงๆครับ คือการที่ดูละคร แต่รู้สึกกึ่งดูหนัง คือการมีอารมย์ร่วม
เพราะตัวละคร และเนื้อเรื่องเป็นอะไรที่ค่อนข้างจับต้องได้ และมีอยู่จริงในสังคม รอบๆตัวเราครับ
เทคนิคการถ่ายทำและดำเนินเรื่องนั้น เรียกได้ว่า ใช้แนวการถ่ายทำแบบถ่ายฟิล์ม หรือเรียกง่ายๆว่า Cinematic Shooting ครับ
โดยการเน้นกระชับ แต่ได้อารมย์และมี Symbol ต่างๆสอดแทรกอยู่บ้าง ทั้งการกระทำและคำพูดของตัวละครครับ
การถ่ายทำลักษณะนี้ เราจะพบเห็นได้จาก Series ทางฝั่งอเมริกาเสียเป็นส่วนใหญ่ เช่น Prison Break หรือซีรี่วัยรุ่นอย่าง Glee
จึงไม่แปลกใจที่ผมจะเห็น กลุ่มคนที่ชอบ series แนวนั้นจะหันมาดูซีรี่ไทยแท้ อย่าง Hormones กันบ้างแล้ว
ซึ่งถือเป็นซีรี่เรื่องแรกๆของไทยที่เป็นลักษณะนี้ แต่ก็ถือว่าเป็นเฉพาะกลุ่มอยู่ดีครับ เพราะซีรี่ส์ลักษณะนี้ยังใหม่สำหรับบ้านเรา
เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ เน้นเรื่องวัยรุ่น และนักแสดงวัยรุ่น จึงมีผลต่อกลุ่มคนดูอยู่ใช่น้อยครับ ดังนั้นมันจึงไม่แพร่หลายเท่าใดนัก
ประกอบการช่องทางรับชม เป็นการจำกัดสำหรับช่อง Cable TV ที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักนัก และเข้าถึงผู้ชมได้น้อยกว่าฟรีทีวีต่างๆ
เรื่องนี้ ผมจึงมองเป็นสิ่งที่ดีทางด้านผู้ผลิตมากกว่า ที่ได้เห็นผู้ผลิตเริ่มจะผลิตซีรี่แนวนี้ออกมา
ซึ่งในอนาคต หลังการรวมกลุ่ม AEC บ้านเราแล้ว บ้านเราถือว่าเป็นตัวหลักด้านอุตสาหกรรมบันเทิงอย่างชัดเจน
(ในเอเซียนั้น ผู้นำคือ อินเดีย เกาหลี ญี่ปุ่น ที่ถือว่าเป็นกลุ่มหลักๆ รองมาคือ จีน ฮ่องกง ไต้หวันและไทย ,วงการโฆษณาบ้านเราอันดับโลก!)
ดังนั้น การผลิตซีรี่ส์แนวนี้ออกมา ถือได้ว่าตอบโจทย์กลุ่มผู้บริโภคอีกกลุ่มได้ดี และทำให้อนาคตของวงการบันเทิงไทย
จะเป็นที่ยอมรับ และเป็นที่สนใจในกลุ่มประเทศเพื่อนบ้านต่างๆมากขึ้นได้สบายครับ
สิ่งที่ผมสนับสนับอีกอย่างคือ ด้านภาษา อยากให้ทุกผลงานออกมาสู่สาธารณะเช่น YouTube ด้วยภาษาต่างๆครับ
เพราะปัจจุบัน เห็นเพียงแฟนคลับเท่านั้น ที่คอยทำ sub ภาษาต่างๆออกมา ซึ่งต่อไปถ้าผู้ผลิตเอง มีการลง sub นั้นมาในเนื้องาน
จะถือว่าเป็นการต่อยอดที่ดี และเป็นการเพิ่มแฟนคลับไปในตัวครับ ( sub อังกฤษ จีนกลาง ถือว่าสำคัญ เพราะหลายประเทศใช้)
ขอบคุณครับ
ภาพจากนิตยาสาร HHT - Hoa Hoc Tro Magazine, Vietnam
Hormones วัยว้าวุ่น - ซีรี่ไทย ยกระดับแนวความคิดและขั้นตอนการผลิต อีกขั้นกับละครไทย
เรื่องราวของวัยรุ่นปกติทั่วไปนี่แหล่ะครับ แต่ถามเพื่อนที่รู้จัก (จีนมาเลย์ จีนสิงคโปร์ เวียดนาม และไต้หวัน) ว่าทำไมถึงสนใจในเรื่องนี้
หลายๆคนตอบมาว่า ปกติก็ติดตามดูละครไทยอยู่บ้าง แต่ที่ติดตามและเห็นบ่อยสุดคือ ภาพยนตร์ที่ฉายในโรงและออกแผ่น
(แผ่นผี มาเลย์ซับจีน 30-50 บาทเองครับ ทุกร้านต้องมีหนังไทยและละครไทยขาย คู่หนังจากจีนและฮ่องกง)
แต่ทุกคนให้ความเห็นว่า ซีรี่เรื่องนี้ ต่างจากละครไทยทั่วไป ที่ดูสนุก มีความสุข ตรงที่ว่า "ดูแล้วมันคือชีวิตจริง สัมผัสได้"
หลังจากที่เพื่อนๆผมให้คำจำกัดความนี้มาแล้ว ก็เลยขยายความต่อ และเอามาต่อยอดความคิดครับ (ความเห็นส่วนตัวนะครับ)
หลังจากผมดูไป 4 ตอน แล้วนั้น มันให้ความรู้สึกที่ว่าจริงๆครับ คือการที่ดูละคร แต่รู้สึกกึ่งดูหนัง คือการมีอารมย์ร่วม
เพราะตัวละคร และเนื้อเรื่องเป็นอะไรที่ค่อนข้างจับต้องได้ และมีอยู่จริงในสังคม รอบๆตัวเราครับ
เทคนิคการถ่ายทำและดำเนินเรื่องนั้น เรียกได้ว่า ใช้แนวการถ่ายทำแบบถ่ายฟิล์ม หรือเรียกง่ายๆว่า Cinematic Shooting ครับ
โดยการเน้นกระชับ แต่ได้อารมย์และมี Symbol ต่างๆสอดแทรกอยู่บ้าง ทั้งการกระทำและคำพูดของตัวละครครับ
การถ่ายทำลักษณะนี้ เราจะพบเห็นได้จาก Series ทางฝั่งอเมริกาเสียเป็นส่วนใหญ่ เช่น Prison Break หรือซีรี่วัยรุ่นอย่าง Glee
จึงไม่แปลกใจที่ผมจะเห็น กลุ่มคนที่ชอบ series แนวนั้นจะหันมาดูซีรี่ไทยแท้ อย่าง Hormones กันบ้างแล้ว
ซึ่งถือเป็นซีรี่เรื่องแรกๆของไทยที่เป็นลักษณะนี้ แต่ก็ถือว่าเป็นเฉพาะกลุ่มอยู่ดีครับ เพราะซีรี่ส์ลักษณะนี้ยังใหม่สำหรับบ้านเรา
เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ เน้นเรื่องวัยรุ่น และนักแสดงวัยรุ่น จึงมีผลต่อกลุ่มคนดูอยู่ใช่น้อยครับ ดังนั้นมันจึงไม่แพร่หลายเท่าใดนัก
ประกอบการช่องทางรับชม เป็นการจำกัดสำหรับช่อง Cable TV ที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักนัก และเข้าถึงผู้ชมได้น้อยกว่าฟรีทีวีต่างๆ
เรื่องนี้ ผมจึงมองเป็นสิ่งที่ดีทางด้านผู้ผลิตมากกว่า ที่ได้เห็นผู้ผลิตเริ่มจะผลิตซีรี่แนวนี้ออกมา
ซึ่งในอนาคต หลังการรวมกลุ่ม AEC บ้านเราแล้ว บ้านเราถือว่าเป็นตัวหลักด้านอุตสาหกรรมบันเทิงอย่างชัดเจน
(ในเอเซียนั้น ผู้นำคือ อินเดีย เกาหลี ญี่ปุ่น ที่ถือว่าเป็นกลุ่มหลักๆ รองมาคือ จีน ฮ่องกง ไต้หวันและไทย ,วงการโฆษณาบ้านเราอันดับโลก!)
ดังนั้น การผลิตซีรี่ส์แนวนี้ออกมา ถือได้ว่าตอบโจทย์กลุ่มผู้บริโภคอีกกลุ่มได้ดี และทำให้อนาคตของวงการบันเทิงไทย
จะเป็นที่ยอมรับ และเป็นที่สนใจในกลุ่มประเทศเพื่อนบ้านต่างๆมากขึ้นได้สบายครับ
สิ่งที่ผมสนับสนับอีกอย่างคือ ด้านภาษา อยากให้ทุกผลงานออกมาสู่สาธารณะเช่น YouTube ด้วยภาษาต่างๆครับ
เพราะปัจจุบัน เห็นเพียงแฟนคลับเท่านั้น ที่คอยทำ sub ภาษาต่างๆออกมา ซึ่งต่อไปถ้าผู้ผลิตเอง มีการลง sub นั้นมาในเนื้องาน
จะถือว่าเป็นการต่อยอดที่ดี และเป็นการเพิ่มแฟนคลับไปในตัวครับ ( sub อังกฤษ จีนกลาง ถือว่าสำคัญ เพราะหลายประเทศใช้)
ขอบคุณครับ
ภาพจากนิตยาสาร HHT - Hoa Hoc Tro Magazine, Vietnam