เย็นวันก่อนผมแวะกินข้าวที่ตลาดบ้านบึง เป็นร้านข้าวริมทางเท้าในตลาดครับ แต่ขายดีมากลูกค้าแน่นทุกวัน จนต้องยืนต่อคิว เพื่อรอคนอื่นอิ่ม ถึงจะได้นั่ง ผมได้นั่งต่อจากอีกกลุ่มหนึ่ง ผมไปกับแฟนและลูกๆ 4 คน นั่งเบียดกันอยู่โต๊ะเดียว ส่วนโต๊ะที่ต่อด้านข้างๆ มีผู้หญิงสวยคนนึงนั่งกั๊กที่อยู่คนเดียว อีกข้างของโต๊ะ เอากระเป๋าถือวางกั๊กไว้ เหมือนไม่อยากให้ใครมานั่งด้วย ทั้งๆที่คนออกจะแน่นร้าน แต่อีเจ๊แกดันหวงก้าง เท่านั้นยังไม่พอนั่งกินข้าวไป เล่นโน๊ต 8.0 ไป (อีเจ๊แกคงคิดว่านั่งอยู่บ้านมั้ง) นานมากครับ จนคนอื่นๆ หันมามองกันหมด กินข้าวจานนึงเกือบชั่วโมงได้
กินข้าวคำนึง แล้วก้อหันไปเขี่ยๆๆๆๆ  แล้วก้อ เขี่ยๆๆๆๆ  ในใจผมคิดว่ามันช่างกล้าจิงๆ นั่งกินไปเล่นไปในที่ๆไม่สมควรเล่นนานขนาดนี้คนก้อรออยู่ริมทางเต็มไปหมด จนกระทั่งคนขายคงอดทนในพฤติกรรมทรามๆของอีเจ๊ไม่ไหว เลยตะโกนด่าซะดังลั่น ว่า "กินข้าวแค่จานละ 30 นั่งยังกะจานละ 300 อิ่มแล้วก้อกรุณาลุกให้คนอื่นนั่งบ้าง มีมายาททางสังคมบ้าง อย่ามาทำพฤติกรรมที่แสดงความเห็นแก่ตัวให้คนอื่นเค้าดูเลย" เท่านั้นล่ะครับ คนที่นั่งอยู่รอบๆ และคนที่ยืนรออยู่ หันมายิ้มกริ่มกันถ้วนหน้าที่เดียว  ส่วนอีเจ๊หรือครับ 555 (คว้ากระเป๋าจ่ายตังค์แทบไม่ทัน) และเดินหนีไปอย่างไว  นี่แหละครับ มารยาททางสังคมและกาลเทศะ ที่ไม่ถูกต้อง  ที่บ้านผมเค้าเรียก "เสียหมา" ครับ  จะทำอะไร เล่นอะไร ไม่มีใครเค้าว่าหรอกครับ แค่ต้องดูสถานที่และให้ถูกกาลเทศะ และมีมารยาททางสังคมด้วย  ผมเชื่อว่าใครหลายๆคน คงเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้  
     อ่านไว้เป็น อุทธาหรณ์ครับ.....