ทำไมหลายคนถึงเพิ่งมาชอบ "ชาคริต" จากมนต์จันทรา ทั้งที่ก่อนหน้ารู้สึกเป็นศูนย์หรือติดลบ

เมื่อกี้เสิร์จรายชื่อผลงานของชาคริตตั้งแต่ 2540-2556  รวม 16ปี  มีหนัง 17เรื่อง  ซิทคอมที่ยาวนานถึง7ปี 1เรื่อง และละคร 45เรื่อง
นี่ขนาดไม่ได้นับมายาตวันและฟ้ากระจ่างดาวที่เป็นรับเชิญนะ เห็นจำนวนผลงานแล้วตกใจมาก นึกว่ารับงานไปใช้หนี้

ในบรรดาละคร 45เรื่อง เราได้ดูถึง 21เรื่อง ทั้งที่เราไม่เคยชอบชาคริตเลย ไม่ชอบเลยยย และคิดว่าไม่มีวันจะชอบด้วย
แต่เพราะชาคริตมักจะได้เล่นคู่นางเอกที่เราชอบ ตอนนั้นเลยตกอยู่ในสภาวะจำยอม ชีวิตต้องคลุกคลีอยู่แต่กับละครชาคริต
แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าเขาเล่นดีแม้แต่น้อย

ส่วนนึงเพราะเรารู้สึกว่าเขามักได้รับบทใกล้ตัว เขาเล่นเป็นตัวเอง เล่นยังไงก็เป็นชาคริต ไม่ได้สวมหัวบทบาทที่ตัวเองเล่น
แม้กระทั่งบทขรึม ชาคริตก็มักจะเอาบุคลิกของตัวเองไปใส่  เช่น อากัปกริยายกมือยกไม้ ขมวดคิ้ว  หลิ่วตา เอียงคอ บลาๆๆ  
บุคลิกนี้นี่มันชาคริตชัดๆ

แต่พอมาดูมนต์จันทรา  ก็เพิ่งเห็นเสน่ห์แกจากเรื่องนี้นี่แหละ รู้สึกว่าชาคริตเก็บรายละเอียดอารมณ์ของตัวละครได้ลึกดี
ฉากอัดอั้นเสียใจก็ไม่ได้แสดงออกในรูปของการฟูมฟาย โวยวาย แต่หูตานี่แดงเถือกไปหมดแล้ว  
ฉากที่ไปเยี่ยมวารีที่ I.C.U มีน้ำตาแค่ 2-3 แหมะ แต่ประทานโทษ มันทำให้เราอินมาก

นี่ไม่ใช่กระทู้อวยชาคริตนะ (แม้จะเหมือนก็เหอะ) เราแค่สงสัยว่าอะไรถึงทำให้ใครหลายคนรวมถึงเราด้วย เพิ่งหันมามองชาคริตชัดๆอีกครั้ง
ทั้งที่บททำนองเจ้าพ่อษมาก็ใช่ว่าชาคริตจะไม่เคยเล่นมาก่อน แต่เสน่ห์มันล้นกระจายมาก
แถมยังแอบรู้สึกไม่ได้ด้วยว่าผลงาน 16ปีที่ผ่านมาเนี่ย เรื่องนี้แสดงดีสุดแล้ว