http://pantip.com/topic/30475077
เห็นหลายคนในนี้โชคดีหน่อย รู้ตัวว่าชอบ - ถนัดอะไรตั้งแต่ก่อนเข้ามหา'ลัย ดังนั้นชีวิตจึงเป็นไปโดยราบรื่น ( ได้ทำงาน - เรียนในสิ่งที่เข้ากับตัวเอง ถึงจะลำบากแต่มันก็มีความสุข และอยากต่อยอดไปเรื่อยๆ )
แต่ก็มีอีกหลายคน ที่บางทีแก่ตัว ใกล้ตายแล้ว ก็ยังไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาตัวเองได้ทำในสิ่งที่ใจรักจริงๆ หรือเปล่า?
ทีนี้มันมีคนบอกว่า
"ถ้าคุณรู้ตัวว่าชอบ - ถนัดอะไรตั้งแต่อายุน้อยๆ คุณจะมีช่วงเวลาสำหรับพัฒนาศักยภาพด้านนั้นๆ ตลอดจนด้านที่ใกล้เคียงได้นาน" เพราะโลกเป็นของคนหนุ่มสาว ไฟจะแรง ความทะเยอทะยานจะเต็มที่ก็ช่วงนี้ ( พออายุเริ่มใกล้หลักสี่ ไฟจะเริ่มมอด Ex.มีผู้อาวุโสที่ผมนับถือมากคนนึง แกบอกว่าคนเรามีโอกาสสร้างเนื้อสร้างตัวจนถึงอายุ 35 เพราะหลังจากนั้นทั้งแรงกาย - แรงใจจะค่อยๆ หมดไป )
ลองนึกถึงสภาพคนทำงานที่ไม่ชอบ พอใจไม่ชอบ องค์กรส่งไปฝึกอบรมอะไรก็ไปแบบงั้นๆ ไม่ได้กระตือรือร้น แล้วก็พาลจะไม่อยากเรียนรู้สิ่งอื่นๆ ไปด้วย ( เพราะคิดว่า
"ทุกอย่างนั้นยากไปหมด" มันเป็นอาการบาดเจ็บเรื้อรังทางจิตอย่างหนึ่ง )
ตรงกันข้าม คนที่ทำงานที่ตนรู้ว่าชอบ พอใจ หรือถนัด อาจจะไม่เก่งมากนัก แต่ก็มีความสุขกับมัน พอองค์กรส่งไปอบรมอะไร เขาจะไปด้วยความกระตือรือร้น รวมถึงอาจจะค้นคว้าหาความรู้ด้วยตัวเองต่อไปอีก สิ่งเหล่านี้ทำให้ศักยภาพคนๆ นั้นเพิ่มขึ้นแน่นอนไม่มากก็น้อย ( และคนพวกนี้จะเกิดอาการที่เรียกว่า
"กระหายความรู้" คือพร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทั้งที่เกี่ยวและไม่เกี่ยวกับวิชาชีพของตนไปด้วย )
ถามว่าทำไมต้องเป็นตอนวัยเด็ก - วัยรุ่น?
มีคนบอกว่า
"การเลี้ยงดูในวัยเด็กและวัยรุ่นจะเป็นการตัดสินอนาคตของคนๆ นั้นไปจนตาย" อย่างประเทศโลกที่ 1 ทั้งหลาย เขาจะใส่ใจคุณภาพชีวิตทั้งกายและใจของเด็กในวัยเหล่านี้มาก เพราะพบว่าวัยเด็กและวัยรุ่น สมองจะซึมซับสิ่งต่างๆ ได้ง่าย ทั้งดีและไม่ดี ดังนั้นการสร้างนิสัยรักการเรียนรู้จึงต้องสร้างตั้งแต่วัยนี้
และแรงบันดาลใจเบื้องต้น..คือต้องให้แต่ละคนรู้ว่า
"อะไรคือสิ่งที่คุณทำได้" คือต้องให้เกิดความเชื่อมั่น ว่าตนเองมีสิ่งที่ถนัด ที่ชอบไว้ก่อนสักอย่างหรือไม่กี่อย่าง เพื่อให้เกิดความภูมิใจในตัวเอง ( Self-Esteem ) จากนั้นเขาก็จะโตไปแบบมีแรงบันดาลใจ ที่จะรักการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปเรื่อยๆ
ปัญหาคือ..เราจะทำยังไง ถึงจะให้คนแต่ละคน รู้จักตนเอง ก่อนที่จะเข้ามหา'ลัยครับ?
[ระดมสมอง] เราจะทำัยังไง? ให้คนๆ หนึ่ง รู้ว่าตัวเองชอบ - ถนัดอะไรตั้งแต่อายุน้อยๆ
เห็นหลายคนในนี้โชคดีหน่อย รู้ตัวว่าชอบ - ถนัดอะไรตั้งแต่ก่อนเข้ามหา'ลัย ดังนั้นชีวิตจึงเป็นไปโดยราบรื่น ( ได้ทำงาน - เรียนในสิ่งที่เข้ากับตัวเอง ถึงจะลำบากแต่มันก็มีความสุข และอยากต่อยอดไปเรื่อยๆ )
แต่ก็มีอีกหลายคน ที่บางทีแก่ตัว ใกล้ตายแล้ว ก็ยังไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาตัวเองได้ทำในสิ่งที่ใจรักจริงๆ หรือเปล่า?
ทีนี้มันมีคนบอกว่า "ถ้าคุณรู้ตัวว่าชอบ - ถนัดอะไรตั้งแต่อายุน้อยๆ คุณจะมีช่วงเวลาสำหรับพัฒนาศักยภาพด้านนั้นๆ ตลอดจนด้านที่ใกล้เคียงได้นาน" เพราะโลกเป็นของคนหนุ่มสาว ไฟจะแรง ความทะเยอทะยานจะเต็มที่ก็ช่วงนี้ ( พออายุเริ่มใกล้หลักสี่ ไฟจะเริ่มมอด Ex.มีผู้อาวุโสที่ผมนับถือมากคนนึง แกบอกว่าคนเรามีโอกาสสร้างเนื้อสร้างตัวจนถึงอายุ 35 เพราะหลังจากนั้นทั้งแรงกาย - แรงใจจะค่อยๆ หมดไป )
ลองนึกถึงสภาพคนทำงานที่ไม่ชอบ พอใจไม่ชอบ องค์กรส่งไปฝึกอบรมอะไรก็ไปแบบงั้นๆ ไม่ได้กระตือรือร้น แล้วก็พาลจะไม่อยากเรียนรู้สิ่งอื่นๆ ไปด้วย ( เพราะคิดว่า "ทุกอย่างนั้นยากไปหมด" มันเป็นอาการบาดเจ็บเรื้อรังทางจิตอย่างหนึ่ง )
ตรงกันข้าม คนที่ทำงานที่ตนรู้ว่าชอบ พอใจ หรือถนัด อาจจะไม่เก่งมากนัก แต่ก็มีความสุขกับมัน พอองค์กรส่งไปอบรมอะไร เขาจะไปด้วยความกระตือรือร้น รวมถึงอาจจะค้นคว้าหาความรู้ด้วยตัวเองต่อไปอีก สิ่งเหล่านี้ทำให้ศักยภาพคนๆ นั้นเพิ่มขึ้นแน่นอนไม่มากก็น้อย ( และคนพวกนี้จะเกิดอาการที่เรียกว่า "กระหายความรู้" คือพร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทั้งที่เกี่ยวและไม่เกี่ยวกับวิชาชีพของตนไปด้วย )
ถามว่าทำไมต้องเป็นตอนวัยเด็ก - วัยรุ่น?
มีคนบอกว่า "การเลี้ยงดูในวัยเด็กและวัยรุ่นจะเป็นการตัดสินอนาคตของคนๆ นั้นไปจนตาย" อย่างประเทศโลกที่ 1 ทั้งหลาย เขาจะใส่ใจคุณภาพชีวิตทั้งกายและใจของเด็กในวัยเหล่านี้มาก เพราะพบว่าวัยเด็กและวัยรุ่น สมองจะซึมซับสิ่งต่างๆ ได้ง่าย ทั้งดีและไม่ดี ดังนั้นการสร้างนิสัยรักการเรียนรู้จึงต้องสร้างตั้งแต่วัยนี้
และแรงบันดาลใจเบื้องต้น..คือต้องให้แต่ละคนรู้ว่า "อะไรคือสิ่งที่คุณทำได้" คือต้องให้เกิดความเชื่อมั่น ว่าตนเองมีสิ่งที่ถนัด ที่ชอบไว้ก่อนสักอย่างหรือไม่กี่อย่าง เพื่อให้เกิดความภูมิใจในตัวเอง ( Self-Esteem ) จากนั้นเขาก็จะโตไปแบบมีแรงบันดาลใจ ที่จะรักการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปเรื่อยๆ
ปัญหาคือ..เราจะทำยังไง ถึงจะให้คนแต่ละคน รู้จักตนเอง ก่อนที่จะเข้ามหา'ลัยครับ?