เรื่องนี้เกิดขึ้นจากความไม่รู้ของ จขกท จริงๆคะ และไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องนี้เกิดขึ้น จึงอยากเตือนใจให้หลายคนที่ไม่รู้นะคะ
เริ่มกันเลยดีกว่า วันนึง จขกท ไปเดินตลาดนัดกับแม่คะ ทางเดินไปตลาดนัดนั้นถนนค่อนข้างน่ากลัวว่าจะถูกรถเฉี่ยวเอาได้ จขกท จึงเข้าไปเดินถนนเส้นในที่เป็นที่จอดรถของพ่อค้าแม่ค้า เป็นป้ายโฆษณา ที่ทิ้งขยะ ค่อนข้างเปลี่ยวพอสมควรคะ เมื่อเดินไปก็ได้ยินเสียงลูกสุนัขร้องคะ ดังมาจากพุ่มไม้ใต้ป้ายโฆษณา จขกทใช้มือเข้าไปหยิบมา เป็นลูกหมา 3 ตัวคะ ยังไม่ลืมตาเลย คิดว่าคงถูกนำมาทิ้ง น่าจะยังไม่หย่านมด้วย (คนทิ้งนี้ใจร้ายมาก ฆ่ากันชัดๆ) ลูกหมาตัวที่ส่งเสียงร้องมีการตอบสนองที่ดี เอาน้ำใส่ในมือก็เลียกินพร้อมกระดิกหาง ตายังลืมไม่เต็มที่เลยคะ ส่วนอีกสองตัวนอนหายใจรวยริน แต่ยังไม่ตาย เอาน้ำให้กินก็ไม่กิน จขกทกับแม่เอากลับมาบ้านทั้ง 3 ตัวคะ ใส่ถุงก๊อบแก๊บมา เพราะน้องมีไรเต็มตัวเลย สรุปเย็นนั้นไปตลาดนัดไม่ได้กับข้าว ได้แต่หมา 555 รุ่งเช้า เจ้าหมา 2 ตัวนั้นก็จากไป เหลือไว้ตัวเดียว จขกทให้ชื่อว่า บุญหลงคะ เป็นตัวเมีย ไม่ได้จะตั้งใจเลี้ยงเพิ่มเลย แต่เมื่อเอาน้องมาดูแลแล้ว เจ้าบุญหลงน่ารักมาก น่ารักขึ้นเรื่อยๆทุกวัน ไรเต็มตัวตอนเก็บมาก็หายไปแล้ว ตอนน้องอายุ เกือบปี จขกท เคยไปถามที่คลินิกเรื่องทำหมันคะ แต่ที่คลินิกบอกกว่า อายุเท่านี้พังพือที่ท้องหนาแล้วนะ ต้องเอามาทำตอนเด็กกว่านี้ แล้วก็บ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากทำให้ จขกท จึงไม่ได้พาไปทำคะ แต่เป็นซื้อยาคุมมาฉีดให้แทน จขกท ไม่ได้ฉีดเองนะคะกลัวเข็ม พ่อจึงรับหน้าที่ฉีดให้ และฉีดมาเรื่อยๆ ไม่เคยมีปัญหาเรื่องท้องคะ จนมีอยู่ช่วงนึง น่าจะลืมฉีด พอสังเกต เจ้าบุญหลงก็ท้องแล้ว เราก็นับวันรอลูกหมาตัวน้อยๆ จนเช้าวันนึงท้องเจ้าบุญหลงแฟบ มันเดินมาหาพร้อมกันมีน้ำคลำออกมาที่จิ ต้องคลอดแล้วแน่ๆ เราเข้าไปเดินหาลูกหมาในที่เก็บของ ตรงกลิ่นน้ำคล่ำ ไม่เจอ หาอยู่ 2-3 วันก็ไม่เจอ แม่บอกว่ามันคงกินลูกตัวเองเข้าไป ผ่านไปหลายวันอยู่ จขกท เห็นน้ำที่ จิ้ม เริ่มมีกลิ่นและหนอง คิดว่าคงไม่ดีแล้วแหละ จขกท จึงพาไป รพส แถว เกษตรคะ ไม่ขอบอกชื่อนะคะ เมื่อไปถึงหมอบอกลูกตายในท้องคะ เปนอย่างที่จขกทคิดไว้จริงๆ ตอนแรกจขกทจะให้ผ่าออก แล้วทำหมันไปเลยแต่คุณหมอใช้วิธีล้วงไปเอาออกคะ ซึ่งยังมีเศษซากเหลืออยู่ คุณหมอบอกว่าถ้าจะทำหมันต้องไปหาเลือดมา ซึ่งค่าใช้จ่าย 2 วันแรกแทบจะไม่ได้ทำอะไร แต่เสียไปแพงมากแถมด้วยการรอเป็นวันๆ และเสียความรู้สึกแย่ๆกับที่นี้มาก ด้วยการเลือกประติบัต หมาเราเป็นหมาพันธทาง ก็ให้นอนรอในกล่องลัง เหมือนตอนที่นำมานั่นแหละ ส่วนหมาพันธนะหรอ แทบจะประเคนขึ้นเตียงเลยละคะ หมอกะพยาบาลก็โอ๋กัน หมาเรานี้ตอนมาเหม็นๆก็แบือนหน้าหนีกัน เราเห็นแล้วทำอาชีพนี้ยังรังเกียจอีก สัตว์บางตัวก็เลือกเกิดไม่ได้หรอกนะ หมั่นไส้จริงๆ วันที่3 ที่มานั่งรอคนมาบริจาคเลือด เรารอตั้งแต่ 9 โมงจน 6 โมงเย็น ก็ไม่มีใครมาบริจาคเลือดเลยเราเดินเข้าไปดูบุญหลงที่นอนอยู่ในกล่อง ลูบหัวมัน เรารู้ว่ามันเจ็บมาก ท่ามกลางสถานะการแย่ๆ ก็มีพระเอกขี่ม้าขาวเข้ามา ด้วยความบังเอิญแม่เราไปนั่งคุยกับคุณหญิงมั้ง น่าจะมีเงิน เค้าฟังเรื่องที่แม่เราเล่าเกี่ยวกับบุญหลงและรู้ว่าเราต้องการเลือดเพื่อมาผ่าตัดทำหมัน เค้าให้เบอคนรู้จักร์มา เป็นคนที่เค้าเลี้ยงหมาพันทางเยอะๆ เหมือนมูลนิธิ แต่ทุกตัวได้รับการฉีดวัตซีน พิษสุนัขบ้า อาบน้ำ เลี้ยงดูอย่างดี เมื่อครบกำหนด เค้าจะนำหมาเหล่านี้ไปบริจาคเลือดคะ ไม่ใช่การหาตังนะ เราโทรหาบอกว่าต้องการเลือดหมา เค้ามาให้เย็นนั้นเลย นำหมามา3 ตัว ค่าใช้จ่ายเราออกหมด เป็นคุณลุงใจดีคะ เค้าเข้ามาดูบุญหลงแล้วพูดว่า ตัวนี้ไม่น่ารอด เราน้ำตาไหลพรากเลย แต่หมา3ตัวนี้นเกล็ดเลือดเข้ากับบุญหลงไม่ได้คะ เราเศร้าเลย คุณลุงมาบอกว่า เอางี้ไหม ให้มันไปกับผม ผมรู้จักหมอ ผมเอาไป เด๋วคืนนี้เค้าทำให้เลย เรื่องเลือดไม่มีปัญหา เราไม่มีทางเลือก อยู่ที่นี้ก็คงไม่มีทางอื่นนอกจากรอเลือดอีก อาการก็คงทรุดไปเรื่อยๆ เราเอาบูญหลงขึ้นท้ายรถ จากที่บุญหลงนอนหลับทั้งวัน มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเรา เราบอกมันว่า ไปกับเค้าแกอาจจะรอดนะ แม่ช่วยได้แค่นี้นะ มันมองหน้าเหมือนจะร้องไห้ เรานี้เห็นหน้ามันแล้วร้องไห้เลย พอรุ่งเช้าเรารีบโทรหาลุง ลุงบอกว่าเอาไปส่งให้หมอ หมอทำให้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ให้ไปหาที่บ้านหมอ แล้วก็ให้เบอร์เรามา เราไปที่บ้านหมอ จะเป็นมูลนิธิที่จัดหมาจรจัดมาทำหมัน แล้วเอาไปปล่อยที่เดิมคะ เราไปหาบุญหลงถามอาการ หมอก็ทำหมันหมาไป คุยกับเราไป หมอบอกว่าหมอเปิดออกมาหมอแทบผงะ คือลูกไปเป็นตัวแล้ว เป็นเศษๆ แล้วก็บอกว่าฉีดยาคุมทำไม คุณรุ้ไหมว่ากี่เดือน กี่ปีแล้วที่เค้าต้องทนปวดท้อง แต่เค้าบอกคุณไม่ได้ แล้วหมาที่ฉีดยาคุม ไม่สามารถคลอดลูกได้เองนะ คำที่หมอพูดนี้เราอยากจะขอโทษบุญหลงเป็นล้าน เป็นพันครั้ง อยากจะบอกว่าขอโทษไม่รู้จริงๆ บุญหลงนอนอยู่ในกรงแคบๆ สลบเพราะฤทธิ์ยา เราเข้าไปจับขา ลูบหัว เรียกชื่อ ขาหน้ามันกระตุก คราง เหมื่อนได้ยิน รู้ว่าเรามา อยากจะลุกไปหา แต่ทำไม่ได้ เราถามหมอว่าทำหมันแมวได้ไหม หมอบอกได้ วันรุ่งขึ้นเราพาแมวไปทำหมัน ถามอาการบุญหลง บุญหลงรู้สึกตัว คลานออกมาจากกรงแคบๆ ขึ้นมายืน เราดีใจว่ามันหายแล้ว เราบอกมันว่าอยู่กับหมอให้หายก่อนนะ แล้วจะมารับกลับบ้าน หมอยังตกใจเลยว่าลุกขึ้นมายืนได้ยังไง แล้วยังแซวว่าออเซาะสุดๆเลยนะ บุญหลงเอาคางมาเกยเราที่เข่า หลับตาพริ้ม นอนให้ลูบหัว ลูบตัว เราเอาแมวไปทิ้งไว้ให้ทำหมัน จะมารับกลับตอนเย็น พอเรากลับบ้านมาหมอโทรมาว่าบุญหลงตายแล้ว หลังจากเรากลับไปได้ 10 นาที บุญหลงอ้วกออกมาเป็นเลือด ชัก แล้วก็จากไป เราทั้งช๊อก ทั้งเสียใจ ทั้งๆที่คิดว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก และนั่นคงเป็นเฮือกสุดท้ายที่มันจะมาลาเจ้าของ เรารับศพบุญหลงกลับมามันนอนอย่างสงบ หมอแช่ฟรีสไว้อย่างดี เราอยากจะขอบคุณหมอ กับคุนลุง เรายื่นเงินให้หมอค่ารักษาบุญหลง หมอบอกว่าไม่เอาเพราะผมช่วยอะไรเค้าไม่ได้ เราเกรงใจมาก ของทุกอย่างใช้อย่างดี ใช้ไหมละลาย ผ้าแปะกันเลียแผล เรายัดเงินใส่มือหมอไป ให้ไปเกินด้วย เรารู้ว่าหมอไม่ได้หวังผลกำไร แต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เงิน ตอนนี้บุญหลงจากเราไป 3-4 ปีแล้วคะ แต่ยังคิดถึงอยุ่ เค้าไม่อยู่บ้านดูเงียบเหงา ขาดอะไรไป คิดถึงแต่ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ร้องไห้ฟูมฟายให้น้ำตาเป็นสายเลือดก็ไม่กลับมา บุญหลงสอนให้รุ้ว่า เหตุการณไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อเช้ายังเจอกันอยู่ อยู่ๆก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ชิวิตเรามันสั้นนัก อยากทำอะไรให้รีบทำ ก่อนที่จะไม่มีโอกาศอีกเลย
สุดท้ายนี้ อยากจะบอกเพื่อนๆที่คิดจะฉีดยาคุม ให้ทำหมันเถอะคะ หมอที่เกี่ยงว่าหนังท้องหนา อย่างนู้น อย่างนี้ ทำไม่ได้หรอ ต้องเสียเพิ่มนะ เดินออกมาเถอะคะ หมอที่รักษาบุญหลงทำหมันหมาจรจัด ไม่บ่น ไม่เกี่ยงสักคำ
ปล 1 อย่าว่าเราเลย เราไม่รู้จริงๆ ตอนนั้นเราไม่รู้จักพันทิปด้วย ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน เราอาจเล่ายาวไปหน่อย วกวน ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 เราจะไม่ไปเหยียบที่โรงพยาบาลสัตว์นั่นอีก เสียความรู้สึก T^T
ปล 3 ขอให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ เตือนใจให้คนที่ไม่รู้แบบเราและขออุทิศผลบุญนี้ให้บุญหลง ขอให้แกได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี คิดถึงเสมอ
กระทู้เตือนใจ...รักหมาอย่าฉีดยาคุม
เริ่มกันเลยดีกว่า วันนึง จขกท ไปเดินตลาดนัดกับแม่คะ ทางเดินไปตลาดนัดนั้นถนนค่อนข้างน่ากลัวว่าจะถูกรถเฉี่ยวเอาได้ จขกท จึงเข้าไปเดินถนนเส้นในที่เป็นที่จอดรถของพ่อค้าแม่ค้า เป็นป้ายโฆษณา ที่ทิ้งขยะ ค่อนข้างเปลี่ยวพอสมควรคะ เมื่อเดินไปก็ได้ยินเสียงลูกสุนัขร้องคะ ดังมาจากพุ่มไม้ใต้ป้ายโฆษณา จขกทใช้มือเข้าไปหยิบมา เป็นลูกหมา 3 ตัวคะ ยังไม่ลืมตาเลย คิดว่าคงถูกนำมาทิ้ง น่าจะยังไม่หย่านมด้วย (คนทิ้งนี้ใจร้ายมาก ฆ่ากันชัดๆ) ลูกหมาตัวที่ส่งเสียงร้องมีการตอบสนองที่ดี เอาน้ำใส่ในมือก็เลียกินพร้อมกระดิกหาง ตายังลืมไม่เต็มที่เลยคะ ส่วนอีกสองตัวนอนหายใจรวยริน แต่ยังไม่ตาย เอาน้ำให้กินก็ไม่กิน จขกทกับแม่เอากลับมาบ้านทั้ง 3 ตัวคะ ใส่ถุงก๊อบแก๊บมา เพราะน้องมีไรเต็มตัวเลย สรุปเย็นนั้นไปตลาดนัดไม่ได้กับข้าว ได้แต่หมา 555 รุ่งเช้า เจ้าหมา 2 ตัวนั้นก็จากไป เหลือไว้ตัวเดียว จขกทให้ชื่อว่า บุญหลงคะ เป็นตัวเมีย ไม่ได้จะตั้งใจเลี้ยงเพิ่มเลย แต่เมื่อเอาน้องมาดูแลแล้ว เจ้าบุญหลงน่ารักมาก น่ารักขึ้นเรื่อยๆทุกวัน ไรเต็มตัวตอนเก็บมาก็หายไปแล้ว ตอนน้องอายุ เกือบปี จขกท เคยไปถามที่คลินิกเรื่องทำหมันคะ แต่ที่คลินิกบอกกว่า อายุเท่านี้พังพือที่ท้องหนาแล้วนะ ต้องเอามาทำตอนเด็กกว่านี้ แล้วก็บ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากทำให้ จขกท จึงไม่ได้พาไปทำคะ แต่เป็นซื้อยาคุมมาฉีดให้แทน จขกท ไม่ได้ฉีดเองนะคะกลัวเข็ม พ่อจึงรับหน้าที่ฉีดให้ และฉีดมาเรื่อยๆ ไม่เคยมีปัญหาเรื่องท้องคะ จนมีอยู่ช่วงนึง น่าจะลืมฉีด พอสังเกต เจ้าบุญหลงก็ท้องแล้ว เราก็นับวันรอลูกหมาตัวน้อยๆ จนเช้าวันนึงท้องเจ้าบุญหลงแฟบ มันเดินมาหาพร้อมกันมีน้ำคลำออกมาที่จิ ต้องคลอดแล้วแน่ๆ เราเข้าไปเดินหาลูกหมาในที่เก็บของ ตรงกลิ่นน้ำคล่ำ ไม่เจอ หาอยู่ 2-3 วันก็ไม่เจอ แม่บอกว่ามันคงกินลูกตัวเองเข้าไป ผ่านไปหลายวันอยู่ จขกท เห็นน้ำที่ จิ้ม เริ่มมีกลิ่นและหนอง คิดว่าคงไม่ดีแล้วแหละ จขกท จึงพาไป รพส แถว เกษตรคะ ไม่ขอบอกชื่อนะคะ เมื่อไปถึงหมอบอกลูกตายในท้องคะ เปนอย่างที่จขกทคิดไว้จริงๆ ตอนแรกจขกทจะให้ผ่าออก แล้วทำหมันไปเลยแต่คุณหมอใช้วิธีล้วงไปเอาออกคะ ซึ่งยังมีเศษซากเหลืออยู่ คุณหมอบอกว่าถ้าจะทำหมันต้องไปหาเลือดมา ซึ่งค่าใช้จ่าย 2 วันแรกแทบจะไม่ได้ทำอะไร แต่เสียไปแพงมากแถมด้วยการรอเป็นวันๆ และเสียความรู้สึกแย่ๆกับที่นี้มาก ด้วยการเลือกประติบัต หมาเราเป็นหมาพันธทาง ก็ให้นอนรอในกล่องลัง เหมือนตอนที่นำมานั่นแหละ ส่วนหมาพันธนะหรอ แทบจะประเคนขึ้นเตียงเลยละคะ หมอกะพยาบาลก็โอ๋กัน หมาเรานี้ตอนมาเหม็นๆก็แบือนหน้าหนีกัน เราเห็นแล้วทำอาชีพนี้ยังรังเกียจอีก สัตว์บางตัวก็เลือกเกิดไม่ได้หรอกนะ หมั่นไส้จริงๆ วันที่3 ที่มานั่งรอคนมาบริจาคเลือด เรารอตั้งแต่ 9 โมงจน 6 โมงเย็น ก็ไม่มีใครมาบริจาคเลือดเลยเราเดินเข้าไปดูบุญหลงที่นอนอยู่ในกล่อง ลูบหัวมัน เรารู้ว่ามันเจ็บมาก ท่ามกลางสถานะการแย่ๆ ก็มีพระเอกขี่ม้าขาวเข้ามา ด้วยความบังเอิญแม่เราไปนั่งคุยกับคุณหญิงมั้ง น่าจะมีเงิน เค้าฟังเรื่องที่แม่เราเล่าเกี่ยวกับบุญหลงและรู้ว่าเราต้องการเลือดเพื่อมาผ่าตัดทำหมัน เค้าให้เบอคนรู้จักร์มา เป็นคนที่เค้าเลี้ยงหมาพันทางเยอะๆ เหมือนมูลนิธิ แต่ทุกตัวได้รับการฉีดวัตซีน พิษสุนัขบ้า อาบน้ำ เลี้ยงดูอย่างดี เมื่อครบกำหนด เค้าจะนำหมาเหล่านี้ไปบริจาคเลือดคะ ไม่ใช่การหาตังนะ เราโทรหาบอกว่าต้องการเลือดหมา เค้ามาให้เย็นนั้นเลย นำหมามา3 ตัว ค่าใช้จ่ายเราออกหมด เป็นคุณลุงใจดีคะ เค้าเข้ามาดูบุญหลงแล้วพูดว่า ตัวนี้ไม่น่ารอด เราน้ำตาไหลพรากเลย แต่หมา3ตัวนี้นเกล็ดเลือดเข้ากับบุญหลงไม่ได้คะ เราเศร้าเลย คุณลุงมาบอกว่า เอางี้ไหม ให้มันไปกับผม ผมรู้จักหมอ ผมเอาไป เด๋วคืนนี้เค้าทำให้เลย เรื่องเลือดไม่มีปัญหา เราไม่มีทางเลือก อยู่ที่นี้ก็คงไม่มีทางอื่นนอกจากรอเลือดอีก อาการก็คงทรุดไปเรื่อยๆ เราเอาบูญหลงขึ้นท้ายรถ จากที่บุญหลงนอนหลับทั้งวัน มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเรา เราบอกมันว่า ไปกับเค้าแกอาจจะรอดนะ แม่ช่วยได้แค่นี้นะ มันมองหน้าเหมือนจะร้องไห้ เรานี้เห็นหน้ามันแล้วร้องไห้เลย พอรุ่งเช้าเรารีบโทรหาลุง ลุงบอกว่าเอาไปส่งให้หมอ หมอทำให้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ให้ไปหาที่บ้านหมอ แล้วก็ให้เบอร์เรามา เราไปที่บ้านหมอ จะเป็นมูลนิธิที่จัดหมาจรจัดมาทำหมัน แล้วเอาไปปล่อยที่เดิมคะ เราไปหาบุญหลงถามอาการ หมอก็ทำหมันหมาไป คุยกับเราไป หมอบอกว่าหมอเปิดออกมาหมอแทบผงะ คือลูกไปเป็นตัวแล้ว เป็นเศษๆ แล้วก็บอกว่าฉีดยาคุมทำไม คุณรุ้ไหมว่ากี่เดือน กี่ปีแล้วที่เค้าต้องทนปวดท้อง แต่เค้าบอกคุณไม่ได้ แล้วหมาที่ฉีดยาคุม ไม่สามารถคลอดลูกได้เองนะ คำที่หมอพูดนี้เราอยากจะขอโทษบุญหลงเป็นล้าน เป็นพันครั้ง อยากจะบอกว่าขอโทษไม่รู้จริงๆ บุญหลงนอนอยู่ในกรงแคบๆ สลบเพราะฤทธิ์ยา เราเข้าไปจับขา ลูบหัว เรียกชื่อ ขาหน้ามันกระตุก คราง เหมื่อนได้ยิน รู้ว่าเรามา อยากจะลุกไปหา แต่ทำไม่ได้ เราถามหมอว่าทำหมันแมวได้ไหม หมอบอกได้ วันรุ่งขึ้นเราพาแมวไปทำหมัน ถามอาการบุญหลง บุญหลงรู้สึกตัว คลานออกมาจากกรงแคบๆ ขึ้นมายืน เราดีใจว่ามันหายแล้ว เราบอกมันว่าอยู่กับหมอให้หายก่อนนะ แล้วจะมารับกลับบ้าน หมอยังตกใจเลยว่าลุกขึ้นมายืนได้ยังไง แล้วยังแซวว่าออเซาะสุดๆเลยนะ บุญหลงเอาคางมาเกยเราที่เข่า หลับตาพริ้ม นอนให้ลูบหัว ลูบตัว เราเอาแมวไปทิ้งไว้ให้ทำหมัน จะมารับกลับตอนเย็น พอเรากลับบ้านมาหมอโทรมาว่าบุญหลงตายแล้ว หลังจากเรากลับไปได้ 10 นาที บุญหลงอ้วกออกมาเป็นเลือด ชัก แล้วก็จากไป เราทั้งช๊อก ทั้งเสียใจ ทั้งๆที่คิดว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก และนั่นคงเป็นเฮือกสุดท้ายที่มันจะมาลาเจ้าของ เรารับศพบุญหลงกลับมามันนอนอย่างสงบ หมอแช่ฟรีสไว้อย่างดี เราอยากจะขอบคุณหมอ กับคุนลุง เรายื่นเงินให้หมอค่ารักษาบุญหลง หมอบอกว่าไม่เอาเพราะผมช่วยอะไรเค้าไม่ได้ เราเกรงใจมาก ของทุกอย่างใช้อย่างดี ใช้ไหมละลาย ผ้าแปะกันเลียแผล เรายัดเงินใส่มือหมอไป ให้ไปเกินด้วย เรารู้ว่าหมอไม่ได้หวังผลกำไร แต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เงิน ตอนนี้บุญหลงจากเราไป 3-4 ปีแล้วคะ แต่ยังคิดถึงอยุ่ เค้าไม่อยู่บ้านดูเงียบเหงา ขาดอะไรไป คิดถึงแต่ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ร้องไห้ฟูมฟายให้น้ำตาเป็นสายเลือดก็ไม่กลับมา บุญหลงสอนให้รุ้ว่า เหตุการณไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อเช้ายังเจอกันอยู่ อยู่ๆก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ชิวิตเรามันสั้นนัก อยากทำอะไรให้รีบทำ ก่อนที่จะไม่มีโอกาศอีกเลย
สุดท้ายนี้ อยากจะบอกเพื่อนๆที่คิดจะฉีดยาคุม ให้ทำหมันเถอะคะ หมอที่เกี่ยงว่าหนังท้องหนา อย่างนู้น อย่างนี้ ทำไม่ได้หรอ ต้องเสียเพิ่มนะ เดินออกมาเถอะคะ หมอที่รักษาบุญหลงทำหมันหมาจรจัด ไม่บ่น ไม่เกี่ยงสักคำ
ปล 1 อย่าว่าเราเลย เราไม่รู้จริงๆ ตอนนั้นเราไม่รู้จักพันทิปด้วย ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่าน เราอาจเล่ายาวไปหน่อย วกวน ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 เราจะไม่ไปเหยียบที่โรงพยาบาลสัตว์นั่นอีก เสียความรู้สึก T^T
ปล 3 ขอให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ เตือนใจให้คนที่ไม่รู้แบบเราและขออุทิศผลบุญนี้ให้บุญหลง ขอให้แกได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี คิดถึงเสมอ