ผมกับแม่ เราสองคนมีความคิดต่างกันสุดขั่ว พูดอะไรก็ไม่เข้าหู แต่เราไม่ทะเลาะกันนะเพราะเราจะเงียบไม่พูดอะไรต่อเวลาแม่เราเริ่มหลุดๆ ช่วงที่เราอยู่ด้วยกันเป็นอะไรที่ผมทรมานใจมาก เพราะแม่อารมณ์ร้อนและขึ้นๆลงๆตลอดเวลา มักจะพูดจาทำร้ายจิตใจเราโดยที่เค้าไม่รู้ตัว ห้าปีหลังเราย้ายมาอยู่ กทม งานเยอะ ปีนึงจะได้เจอกันหนสองหน กลายเป็นความสัมพันธ์ของเรากับแม่ดีขึ้น คุยโทรศัพท์กันเป็นประจำถามสารทุกข์สุกดิบ เรารู้สึกสบายใจเรื่องครอบครัวมากไม่ต้องมาตึงใส่กันไม่ต้องเสียความรู้สึกกันเหมือนแต่ก่อน

แฟนเราครอบครัวเจอกันบ่อยคนละแบบกับของเรานะ แต่ทะเลาะกันกระจายทุกครั้งที่เจอกัน ยิ่งถ้าพ่อแม่พี่น้องอยู่กันครบหน้าเป็นได้ทะเลาะกันบ้านแตก คิดแล้วก็ฮาดีเหมือนกัน สำหรับครอบครัวที่เข้ากันได้ดีไม่ทะเลาะกันเลย คุณโชคดีมากครับ