อโหสิกรรม - สิ่งที่ควรทำต่อผู้ตาย

คนเรามีกรรมเป็นเชื้อ  มีกรรมเป็นนาย  จึงได้เวียนว่ายตายเกิด
เมื่อตายลง  เราจึงมักใช้คำว่า หมดเวรหมดกรรม สำหรับผู้ตาย

ในระหว่างที่มีชีวิต  การกระทำทั้งกาย วาจา ใจ ล้วนได้สร้างกรรมขึ้นและมีผลกระทบต่อผู้อื่น
มีทั้งดีและไม่ดี   ผู้อื่นที่กระทำต่อเราเช่นกัน  ต่างก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรซึ่งกันและกัน

ดังนั้น ตามความเชื่อทางพุทธ   เมื่อมีคนตาย ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่  เราก็มักจะเปล่งวาจาอโหสิกรรมให้เสมอ
เพราะไม่รู้ว่า เราอาจไปมีกรรมต่อเขา หรือเขามีต่อเราตอนไหนหรือไม่   เพื่อตัดวงจรแห่งการจองเวร

ตราบใดที่เราไม่อโหสิกรรม  มันก็คือการทอดสะพานให้กระแสกรรมที่เคยมีต่อผู้อื่นเข้ามาเชื่อมต่อได้
แล้วก็จะจองเวรกันไปในภพชาติต่อๆไปไม่มีที่สิ้นสุดเพราะคนที่เป็นผู้ถูกกระทำในชาติปัจจุบัน
ในอดีตชาติอาจเป็นผู้กระทำคนอื่นมาก่อน   ยากที่จะรู้ว่า   ใครเป็นผู้เริ่ม

แม้ในศึกสงคราม   ที่ต้องรบราฆ่าฟันกันตามหน้าที่   แต่เมื่อฝ่ายหนึ่งตายลง   ทหารฝ่ายตรงข้ามยังต้องให้เกียรติ
และขออโหสิกรรมต่อศพ   เพราะไม่ได้ฆ่ากันด้วยความเกลียดชังส่วนตัว  จึงไม่อยากให้จองเวรต่อกัน

ดังนั้น คนดี  ผู้รู้จริงในธรรม  จึงไม่ลังเลที่จะอโหสิกรรมให้ผู้ตายทันทีที่รู้   แม้ว่าการกระทำตอนมีชีวิตอยู่จะดีหรือชั่ว
อย่างไรก็ตาม