กับฉากการต้อนรับคณะยูเนสโก้ สร้อยฟ้าเป็นถึงเมียคุณชายแต่ไหงให้เป็นนางก้นครัวแต่งตัวเป็นสาวใช้อย่างนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวสร้อยฟ้าจะทำให้ตระกูลอับอายขายขี้หน้า ถ้าเราเป็นสร้อยฟ้าก็ให้นึกน่าน้อยใจจริงๆ ซึ่งจริงๆ แล้วฉากนี้น่าจะเป็นฉากสำคัญที่ทำให้ใครหลายต่อหลายคนประทับใจในตัวสร้อยฟ้า ทั้งหน้าตาที่หมดจดงดงามแต่งตัวในชุดสีขาวฟู่ฟ่าดูดีมีราศี และการพูดภาษาต่างประเทศได้อย่างน่าประทับใจ จนต้องทำให้หลายๆ คนนึกไปถึงบุพการีที่อบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี ถึงแม้เจ้าสร้อยจะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าแต่ก็ต้องรู้ว่าตัวเองเป็นลูกของบุคคลสำคัญในเวียงพูคำ จึงน่าจะทำตัวไม่ให้ใครมาดูถูกได้ แต่นี่อะไรจัดฉากให้สร้อยฟ้าดูเป็นตัวตลก ด้วยความตั้งใจของตัวเองด้วย ไม่ไว้หน้าตัวเอง แล้วยังทำให้คนอื่นขายหน้าไปด้วย ทำเหมือนตัวเองไม่มีเกียรติไม่มีศักดิ์ศรีอย่างนั้นแหละ

สร้อยฟ้าของพี่อ๊อฟดื้อดึงและอวดดีจนเกินงาม น้ำเสียงที่พูดภาษาอีสาน แม้น้องแต้วจะเล่นได้ดีมาก แต่มันก็น่าจะมีความอ่อนโยนและอ่อนหวานกับผู้หลักผู้ใหญ่อย่างหม่อมย่า หรือ คุณชายบ้าง เพราะคุณชายอายุมากกว่า หรืออย่างบทพูดในฉากยูเนสโก้ ก็ยังดูห้วน

เหมือนกับสร้อยฟ้ามีความเป็น "ตัวกูของกู" มากไปหน่อย ไม่ฟังใคร ไม่ยอมใคร จนตอนนี้นึกหมั่นไส้และเซ็งสร้อยฟ้าขึ้นมาตะหงิดๆ แล้ว

และกับคุณชายรัชชานนท์รู้สึกว่าบทของคุณชายดูด้อยกว่าของชัชวีร์เสียอีกทั้งที่เป็นพระเอกของเรื่อง หรือพี่อ๊อฟตั้งใจเก็บฉากจิ้นๆ ของคู่พระนางเอาไว้ตอนท้ายๆ เรื่อง แหม...แต่นี่ก็ใกล้จะจบแล้วนะ เหลือวันศุกร์กับวันเสาร์หน้าอีกนิดหน่อยเอง

เมื่อวาน(วันอาทิตย์) เลยเหมือนเป็นฉากสำหรับชัชวีร์และจันทาไปเลย

ที่กล่าวมาทั้งหมดไม่ได้จะตำหนิพี่อ๊อฟมากมายหรอก เราดูคุณชายรัชชานนท์มาแต่ต้นและรู้สึกสนุกมากจนอินเลยแหละ นึกสงสารสร้อยฟ้าเท่านั้นเอง