เด่วนี้เทคโนโลยีมันทำให้เราสะดวกสบายขึ้นนะคะ แต่หารู้ไม่ว่าทุกวันนี้เรามีความทุกข์เพราะการมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยนี่แหละค่ะ
เราทำงานฝ่ายขายค่ะ ที่ทำงานเราส่วนมากก็มีสมาร์ทโฟนกันค่ะ และเล่น Line กัน หัวหน้าก็เลยตั้งกรุ๊ปขึ้นมา เพื่อเอาไว้พูดคุยกันเรื่องงาน แรกๆก็ดีค่ะ มีอะไรอัพเดทก็มาแจ้งในกรุ๊ปกัน แต่พอหลังๆหัวหน้าเริ่มมากดดันเรื่องยอดขายผ่านในกรุ๊ป (อ่อ..ลืมบอกไปว่าแต่ละวันเราต้องส่งยอดขายผ่านกรุ๊ปให้หัวหน้าดูค่ะ และเขาก็จะส่งให้หัวหน้าของหัวหน้าอีกที) เขาก็มากดดันอะไรต่างๆนานาผ่านในกรุ๊ปเช่น ทำไมวันนี้ A(สมมุติชื่อเรา)ยอดได้น้อย ร้านใหญ่วันนี้ยอดขายได้เยอะมาก ทำไม ทำไม ทำไม และทำไม พอเราอธิบายไปว่าก็มีสาขามาเปิดใกล้ๆเรา สาขานั้นใหญ่กว่าและลูกค้าเริ่มรู้ละว่ามีสาขาใหญ่ที่นั่นเขาก็ไปที่นั่น อีกอย่างmanpower เราน้อย รับลูกค้าไม่ทัน แถมวันนี้เราก็ต้องแก้แต่เคสลูกค้าหลายราย บางทีมันก็ไม่ทันได้ขาย เขากลับพูดว่า น่าจะหาคำตอบที่ดีกว่านี้ ยังไม่พอ ดึงเราเข้าไปในกรุ๊ปที่ต้องส่งยอดขายระหว่างวัน บางทีเราก็ติดลูกค้าอยู่จนลืมส่งก็ไลน์มาตามว่าทำไมไม่ส่งยอดขายระหว่างวันต้องให้ตามตลอด ทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่เราเลย เหมือนดึงเราเข้าไปเพื่อตัดภาระตัวเองออก เปรียบเทียบกับอีกคนค่ะ เขาตำแหน่งเดียวกะเราแต่เขาไม่ใช้สมาร์ทโฟน ไม่ยอมพกมือถือ เวลามีปัญหาเร่งด่วนอะไรไม่เคยติดต่อได้ค่ะ โทรไปเจอแต่เมียรับสายละบอกว่าเขาไปทำงาน หัวหน้ากลับไม่เคยไปจ่้ำจี้จ้ำไชอะไรให้เขาทำ เหมือนประมาณว่ามุงไม่มีสมาร์ทโฟนมุงรอดไป เราเบื่อมากค่ะ บางทีก็อยากลบ Line ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด เหมือนเป็นเวรกรรมอะไรก็ไม่รู้
ยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้นค่ะ แม้กระทั่งในเฟสบุ๊ค บอกว่าห้ามโพสต์อะไรเกี่ยวกับที่ทำงาน เช่น บ่นที่ทำงาน บ่นเพื่อนร่วมงาน ฯลฯ จนบางทีเราก็เครียดนะคะ เรามีสมาร์ทโฟนไว้เพื่อเล่น เพื่อผ่อนคลาย บางทีเราเครียดจากงานมา แค่อยากมาบ่นหน้าเฟสระบายบ้างอะไรบ้าง หรือคุยไลน์กับเพื่อน แต่ก็มีไลน์ไม่ประสงค์อยากอ่านเด้งๆๆๆขึ้นมาตลอด ออกจากกรุ๊ปก็ไม่ได้ค่ะก็หาว่าเราไม่พอใจอีก บางทีทุกคนในกรุ๊ปอ่านแต่ไม่มีใครตอบก็บอกว่าตอบบ้างอะไรบ้างเพื่อให้รู้ว่ารัับทราบที่แจ้งแล้วไม่ใช่นิ่งเงียบกันเครียดค่ะ เพื่อนเราก็คงรู้สึกแบบเรากันค่ะเหมือนอยู่ที่ทำงาน 24ชม.เลย แม้กระทั่งวันหยุดก็ยังต้องมาส่งยอดขายของสาขาผ่านLineบลาๆๆๆๆ เฮ้ออ ชีวิตส่วนตัวชั้นหายไปไหนนนน ใครเป็นแบบเราบ้าง
Social network ทำให้โลกส่วนตัวชั้นหายไป
เราทำงานฝ่ายขายค่ะ ที่ทำงานเราส่วนมากก็มีสมาร์ทโฟนกันค่ะ และเล่น Line กัน หัวหน้าก็เลยตั้งกรุ๊ปขึ้นมา เพื่อเอาไว้พูดคุยกันเรื่องงาน แรกๆก็ดีค่ะ มีอะไรอัพเดทก็มาแจ้งในกรุ๊ปกัน แต่พอหลังๆหัวหน้าเริ่มมากดดันเรื่องยอดขายผ่านในกรุ๊ป (อ่อ..ลืมบอกไปว่าแต่ละวันเราต้องส่งยอดขายผ่านกรุ๊ปให้หัวหน้าดูค่ะ และเขาก็จะส่งให้หัวหน้าของหัวหน้าอีกที) เขาก็มากดดันอะไรต่างๆนานาผ่านในกรุ๊ปเช่น ทำไมวันนี้ A(สมมุติชื่อเรา)ยอดได้น้อย ร้านใหญ่วันนี้ยอดขายได้เยอะมาก ทำไม ทำไม ทำไม และทำไม พอเราอธิบายไปว่าก็มีสาขามาเปิดใกล้ๆเรา สาขานั้นใหญ่กว่าและลูกค้าเริ่มรู้ละว่ามีสาขาใหญ่ที่นั่นเขาก็ไปที่นั่น อีกอย่างmanpower เราน้อย รับลูกค้าไม่ทัน แถมวันนี้เราก็ต้องแก้แต่เคสลูกค้าหลายราย บางทีมันก็ไม่ทันได้ขาย เขากลับพูดว่า น่าจะหาคำตอบที่ดีกว่านี้ ยังไม่พอ ดึงเราเข้าไปในกรุ๊ปที่ต้องส่งยอดขายระหว่างวัน บางทีเราก็ติดลูกค้าอยู่จนลืมส่งก็ไลน์มาตามว่าทำไมไม่ส่งยอดขายระหว่างวันต้องให้ตามตลอด ทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่เราเลย เหมือนดึงเราเข้าไปเพื่อตัดภาระตัวเองออก เปรียบเทียบกับอีกคนค่ะ เขาตำแหน่งเดียวกะเราแต่เขาไม่ใช้สมาร์ทโฟน ไม่ยอมพกมือถือ เวลามีปัญหาเร่งด่วนอะไรไม่เคยติดต่อได้ค่ะ โทรไปเจอแต่เมียรับสายละบอกว่าเขาไปทำงาน หัวหน้ากลับไม่เคยไปจ่้ำจี้จ้ำไชอะไรให้เขาทำ เหมือนประมาณว่ามุงไม่มีสมาร์ทโฟนมุงรอดไป เราเบื่อมากค่ะ บางทีก็อยากลบ Line ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด เหมือนเป็นเวรกรรมอะไรก็ไม่รู้
ยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้นค่ะ แม้กระทั่งในเฟสบุ๊ค บอกว่าห้ามโพสต์อะไรเกี่ยวกับที่ทำงาน เช่น บ่นที่ทำงาน บ่นเพื่อนร่วมงาน ฯลฯ จนบางทีเราก็เครียดนะคะ เรามีสมาร์ทโฟนไว้เพื่อเล่น เพื่อผ่อนคลาย บางทีเราเครียดจากงานมา แค่อยากมาบ่นหน้าเฟสระบายบ้างอะไรบ้าง หรือคุยไลน์กับเพื่อน แต่ก็มีไลน์ไม่ประสงค์อยากอ่านเด้งๆๆๆขึ้นมาตลอด ออกจากกรุ๊ปก็ไม่ได้ค่ะก็หาว่าเราไม่พอใจอีก บางทีทุกคนในกรุ๊ปอ่านแต่ไม่มีใครตอบก็บอกว่าตอบบ้างอะไรบ้างเพื่อให้รู้ว่ารัับทราบที่แจ้งแล้วไม่ใช่นิ่งเงียบกันเครียดค่ะ เพื่อนเราก็คงรู้สึกแบบเรากันค่ะเหมือนอยู่ที่ทำงาน 24ชม.เลย แม้กระทั่งวันหยุดก็ยังต้องมาส่งยอดขายของสาขาผ่านLineบลาๆๆๆๆ เฮ้ออ ชีวิตส่วนตัวชั้นหายไปไหนนนน ใครเป็นแบบเราบ้าง