ระยะเวลาประมาณ 6 เดือนที่ผ่านมามีหนุ่มๆมาคุยด้วยสามสี่คน แต่ที่คุยมากกว่าคนอื่นก็สองคน
เจอกันในชีวิตจริงไม่ได้เจอทางเนตหรืออะไร
ส่วนใหญ่คุยทางไลน์ และ ก็ไปเจอกันข้างนอกบ้าง ไม่ได้คุยทีละหลายคนนะคะ ทีละคน

พอผู้ชายคุยไลน์มาเราไม่ค่อยตอบทันที เพราะทำงานแล้วไม่ชอบดูไลน์ตอนทำงาน เลยตอบตอนเช้าๆตีห้าตอนพึ่งตื่น และ คุยก่อนนอน
ผู้ชายชวนไปข้างนอกไปบ้างไม่ไปบ้าง ไปก็ไปนั่งทานข้าวในห้าง ทานกาแฟ นั่งคุย จริงๆอยากไปทุกครั้งนะเค้าก็รู้ว่าเราว่างวันไหนเค้าก็ชวนเราวันนั้น  แต่ไปทุกครั้งเรากลัวเหมือนไม่ค่อยงามเลยไปบ้างไม่ไปบ้าง
ผู้ชายชวนไปดูหนัง อยากไปแต่ไม่ไปเพราะห่วงงานด้วย กลัวน่าเกลียดด้วย
ทำตัวลึกลับๆ

หนุ่มๆเค้าก็ทำงานทำการกันว่างไม่ค่อยตรงกันด้วย ที่ผ่านมา
อยู่ๆเค้าก็เงียบหายไป บางคนเป็นเพื่อนกันในเฟส ในอินสตาแกมก็เห็นความเคลื่อนไหวว่าไปคุยคนอื่นแล้ว
แล้วก็เป็นแฟนกับคนใหม่เร็วมาก ไปเที่ยวกันดูลึกซึ้ง อย่างเร็วมาก

แต่ก็ไม่ได้เสียใจอะไรนะ คือมันแค่คุยๆกันยังไม่ได้รักหรือชอบขนาดนั้นแค่ นอยๆ เซงๆเฉยๆ
อายุก็ 26 แล้ว ทำไงดีอ่ะคะ

ส่วนตัวเราเราคิดว่าเราเป็นคนที่มั่นใจตัวเองมาก หน้าตา การงาน ฐานะการศึกษา โอเค  
อีโก้สูง แต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นอะไร ชอบคนหน้าตารูปร่างดี 555 คุยกันรู้เรื่อง ไลฟ์สไตล์คล้ายๆกัน
คิดไปเองว่าเราลึกลับหรือระวังตัวหรือถือตัวไปไหม
แต่ไม่รู้จะวางตัวอย่างไร ให้มันพอดีไม่น่าเกลียด ไม่ได้อยากมีแฟนจนตัวสั่น (ทั้ๆที่จริงๆแล้วก็เหงาอะนะ)
หนุ่มๆจะได้ไม่ชิ่งจากเราไป 55