ทำไมส่วนใหญ่คนไทยถึงคิดว่ารถยนต์สำคัญกว่าบ้าน

ผมจะเล่าเรื่องพ่อผมให้ฟัง พ่อผมเป็นคนมีระเบียบในการใช้ชีวิตมากๆ จบจากมหาลัยทำงานที่เดียวมาตลอดจนตอนนี้ 62 แล้ว ทำจากตำแหน่งเล็กๆ จนตอนนี้เป็นผู้ถือหุ้นของบริษัททอผ้าขนาดใหญ่ ( ไทย โท....) พ่อผมบอกว่าชีวิตนี้ไม่เคยคิดจะเสียดอกเบี้ยให้แบงค์ แต่คิดจะเอาดอกเบี้ยจากแบงค์ นั่นหมายความว่าพอผมไม่เคยซื้อรถเงินผ่อน หรือซื้อบ้านเงินผ่อน นี่ไม่ได้อวดว่ามีเงิน แต่เค้าซื้อเมื่อเค้าพร้อมแล้วจริงๆ เพราะพ่อสอนว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเกิดธุรกิจที่ทำเกิดไม่ดีเราจะไปเอาเงินที่ไหนมาผ่อน พ่อบอกว่ารถที่เคยซื้อผ่านๆมาจะซื้อก็ต่อเมื่อเป็นมูลค่า 10% ของเงินที่มี ทุกวันนี้เค้าสร้างบ้านหลังใหม่พึ่งเสร็จ 20 m ได้ รถก็ไม่ได้ซื้อมีรถประจำตำแหน่ง แม่ก็ใช้ซิตี้ธรรมดาๆ นาฬิกาก็ seiko แค่เรือนละสามพัน แต่เวลาเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ หุ้นตกฮวบๆ เห็นเค้าซื้อเก็บไว้เป็นจำนวนมาก หุ้นกู้ กองทุน สลากออมสิน อะไรที่ได้ดอกเบี้ยจากแบงค์ พ่อผมชอบซื้อเก็บไว้มากๆ

พ่อผมสอนเสมอ "คนมีเค้าไม่อวด พวกที่ชอบอวดคือพวกที่อยากมี"