ยอมรับตามตรงว่าผมเป็นคนที่ เที่ยวผู้หญิงแต่ในการเที่ยวทุกครั้งของผมจะใส่ถุงยางอนามัยมาโดยตลอด แม้เมาแค่ไหนถุงยางอนามัยคือวาระแห่งชาติเสมอ หรือบางกรณี อาจจะเจอสาวที่ไม่ใช่พนักงานอาบ อบ นวด ถ้าเกิดลืมเอาถุงยางไป ผมก็ยังตัดใจที่จะไม่มีอะไรดีกว่า เพราะผมเป็นคนขี้กลัวและกังวลมากครับ
แต่ช่วงสอง สาม เดือนทีผ่านมา ผมเรื่มมีอาการผิดปกติที่ร่างกายคือ ถ่ายเหลวบ่อยมาก และถ่ายมากกว่า 2 ครั้งต่อวัน ใจเริ่มเป็นกังวลแต่ก็ด้วยความที่ไม่กล้าไปตรวจ ผมก็ยังใช้ชีวิตอยู่แบบ ไมค่อยสบายใจนัก พยายามกินยา หยุดถ่ายบ้างแต่ก็ไม่หายขาด จนผมก็พยายามอ่านจากข้อมูลต่างๆ ก็ไปเจอข้อความว่า อาการโรคเอดส์นั้น จะมีอาการท้องเสีย เรื้อรัง เท่านั้นแหละครับ เหงื่อเริ่มตก ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
และมีวันนึงผม อาบน้ำอยู่และคลำไปที่พุง ปรากฎว่า เจอตุ่มใสๆ เป็นผื่นขึ้น ผมยิ่งกังวลหนักและเปิด Net อ่านว่า คนเป็นโรคนี้ อาจมี งูสวัดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ผมเริ่มวิตกหนักขึ้น หนักขึ้น รอเข้าไปให้หมอตรวจว่า เป็นอะไร พอเอาเนื้อไปตรวจสรุปคือ งูสวัด จริงๆๆ ครับ เท่านั้นแหละครับ อาการซึมเศร้าเข้าครอบงำ กลับมานอนก็นอนไม่ค่อยหลับ จนท้ายสุดตัดสินใจเป็นงัยเป็นกัน ขับรถไปโรงพยาบาลอีกรอบ
เดินอย่างแน่วแน่ไปที่ แผนกตรวจเลือดและ บอกกับพยาบาลว่า ผมขอตรวจ HIV ครับ นั่งรอสักพักพยาบาลก็เรืยกเข้าไปพบหมอ หมอบอกว่า ทำไมถึงอยากตรวจ ผมก็เลยบอกอาการไป หมอเอ่ยขึ้นว่า อาการท้องเสียนะ ถ้าเกิดกับคนที่เป็น HIV นะ จะเกิดก็ตอนที่เป็นเยอะมากแล้วแรกๆจะไม่เห็นอาการ แตช่วงแรกไม่มีใครสังเกตได้นอกจากตรวจเลือด
พยาบาลพาผมเข้าไปเจาะเลือด มาถึงตรงนี้ ผมบอกตรงๆๆว่ากลัวมาก หลายคำถามคิดในใจว่า ถ้าเป็นจะทำงัย การงานเราหละ แล้วเราจะอยุ่อย่างไร เจาะเลือดเสร็จ พยาบาลบอกว่า รอผลแล๊ป 1 ชัวโมง
1 ชั่วโมงนั้นเป็น ช่วงเวลาที่ผมเรียกว่า โลกหยุดหมุนไปเลยครับ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นั่งตัวเย็น มือเย็น แต่เหงื่อตก มองไปทางไหนก็หดหู่ เหมือนกำลังรอการ ตัดสินโทษประหารชีวิต ไม่มีผิด ผมทำอะไรไม่ถูกนอกจากนั่งรอฟัง รอฟัง
ผมนั่งเงียบและรอ ครบหนึ่งชั่วโมงพอดี ผมก็ถามพยาบาลว่าผลมายังครับ พยาบาลบอกเดี่ยวเช็คให้ และพยาบาลก็บ่นอีกว่า ทำไมตรวจนานจังcase นี้ โอ้วววววว ยิ่งทำให้ผมใจคอไม่ดีเข้าไปใหญ่ และ แล้ว เวลาที่ผมกลัวก็มาถึง พยาบาลเรียกผมเข้าไปพบหมออีกรอบ
มาถึงตรงนี้ผมนึกว่า ชัวส์แล้วหละ เพราะ ผมเข้าใจไปเองว่า ถ้าไม่เป็น พยาบาลคงยื่นซองให้คงจบ ถึงเวลานี้ผมหมดลุ้น เดินคอตกเข้าไปยอมรับความจริง หรือ ขอหมอตรวจใหม่อีกรอบ พอเข้าไปนั่ง หมอก็เอ่ยว่า
หมอ : ผลเลือดคุณมาแล้วนะ
ผม : (ในใจคิดว่าเป็นไปแล้ว) หมอครับโรคนี้รักษายังไม่หายเหรอครับ
หมอ : ครับ ไม่มีตัวยารักษาได้ แต่ เรารักษาไม่ได้ แต่เราควบคุมมันได้แล้ว บางคนอยู่ได้ถึง 20 ปี เลยถ้าได้ยาดี ดูแลตัวเองดีๆๆ
ผม : เริ่มรุ้สึกดีขึ้นมานิดนึง
หมอ : (มองที่จอคอม)... แต่ผลเลือดคุณก็ปกติดีนะ ไม่มีนะ
ผม : (ได้ยินเท่านั้นแหละครับเหมือนโลกที่ห่อเหี่ยวกับมาชีวิตชีวา ขึ้นมาทัน) ถอนหายใจจนหมอตกใจ และก็ถามหมอว่า แล้วอาการถ่ายเหลวผมหละ แล้ว งูสวัดหละครับ
หมอ : งูสวัด มาได้หลายทาง ร่างกายคุณอ่อนแอ อาจจะมาจากพักผ่อนน้อย หรือ เครียดก็ได้ ไม่ใช่มาจาก HIV อย่างเดียว
จากนั้นผมก็ขอตัวกลับบ้านด้วยความโล่งใจมากครับ และขณะผมกลับรถกลับมาผมตัดสินใจแล้วว่า ผมคงจะเลิกเที่ยว ที่ทำให้เกิดการเสี่ยงแบบนี้เสียที เพราะผมไม่อยากทนกับสภาพโลกหยุดหมุนแบบนี้อีกแล้วครับ
ในวันที่โลกหยุดหมุน_HIV test
แต่ช่วงสอง สาม เดือนทีผ่านมา ผมเรื่มมีอาการผิดปกติที่ร่างกายคือ ถ่ายเหลวบ่อยมาก และถ่ายมากกว่า 2 ครั้งต่อวัน ใจเริ่มเป็นกังวลแต่ก็ด้วยความที่ไม่กล้าไปตรวจ ผมก็ยังใช้ชีวิตอยู่แบบ ไมค่อยสบายใจนัก พยายามกินยา หยุดถ่ายบ้างแต่ก็ไม่หายขาด จนผมก็พยายามอ่านจากข้อมูลต่างๆ ก็ไปเจอข้อความว่า อาการโรคเอดส์นั้น จะมีอาการท้องเสีย เรื้อรัง เท่านั้นแหละครับ เหงื่อเริ่มตก ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
และมีวันนึงผม อาบน้ำอยู่และคลำไปที่พุง ปรากฎว่า เจอตุ่มใสๆ เป็นผื่นขึ้น ผมยิ่งกังวลหนักและเปิด Net อ่านว่า คนเป็นโรคนี้ อาจมี งูสวัดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ผมเริ่มวิตกหนักขึ้น หนักขึ้น รอเข้าไปให้หมอตรวจว่า เป็นอะไร พอเอาเนื้อไปตรวจสรุปคือ งูสวัด จริงๆๆ ครับ เท่านั้นแหละครับ อาการซึมเศร้าเข้าครอบงำ กลับมานอนก็นอนไม่ค่อยหลับ จนท้ายสุดตัดสินใจเป็นงัยเป็นกัน ขับรถไปโรงพยาบาลอีกรอบ
เดินอย่างแน่วแน่ไปที่ แผนกตรวจเลือดและ บอกกับพยาบาลว่า ผมขอตรวจ HIV ครับ นั่งรอสักพักพยาบาลก็เรืยกเข้าไปพบหมอ หมอบอกว่า ทำไมถึงอยากตรวจ ผมก็เลยบอกอาการไป หมอเอ่ยขึ้นว่า อาการท้องเสียนะ ถ้าเกิดกับคนที่เป็น HIV นะ จะเกิดก็ตอนที่เป็นเยอะมากแล้วแรกๆจะไม่เห็นอาการ แตช่วงแรกไม่มีใครสังเกตได้นอกจากตรวจเลือด
พยาบาลพาผมเข้าไปเจาะเลือด มาถึงตรงนี้ ผมบอกตรงๆๆว่ากลัวมาก หลายคำถามคิดในใจว่า ถ้าเป็นจะทำงัย การงานเราหละ แล้วเราจะอยุ่อย่างไร เจาะเลือดเสร็จ พยาบาลบอกว่า รอผลแล๊ป 1 ชัวโมง
1 ชั่วโมงนั้นเป็น ช่วงเวลาที่ผมเรียกว่า โลกหยุดหมุนไปเลยครับ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นั่งตัวเย็น มือเย็น แต่เหงื่อตก มองไปทางไหนก็หดหู่ เหมือนกำลังรอการ ตัดสินโทษประหารชีวิต ไม่มีผิด ผมทำอะไรไม่ถูกนอกจากนั่งรอฟัง รอฟัง
ผมนั่งเงียบและรอ ครบหนึ่งชั่วโมงพอดี ผมก็ถามพยาบาลว่าผลมายังครับ พยาบาลบอกเดี่ยวเช็คให้ และพยาบาลก็บ่นอีกว่า ทำไมตรวจนานจังcase นี้ โอ้วววววว ยิ่งทำให้ผมใจคอไม่ดีเข้าไปใหญ่ และ แล้ว เวลาที่ผมกลัวก็มาถึง พยาบาลเรียกผมเข้าไปพบหมออีกรอบ
มาถึงตรงนี้ผมนึกว่า ชัวส์แล้วหละ เพราะ ผมเข้าใจไปเองว่า ถ้าไม่เป็น พยาบาลคงยื่นซองให้คงจบ ถึงเวลานี้ผมหมดลุ้น เดินคอตกเข้าไปยอมรับความจริง หรือ ขอหมอตรวจใหม่อีกรอบ พอเข้าไปนั่ง หมอก็เอ่ยว่า
หมอ : ผลเลือดคุณมาแล้วนะ
ผม : (ในใจคิดว่าเป็นไปแล้ว) หมอครับโรคนี้รักษายังไม่หายเหรอครับ
หมอ : ครับ ไม่มีตัวยารักษาได้ แต่ เรารักษาไม่ได้ แต่เราควบคุมมันได้แล้ว บางคนอยู่ได้ถึง 20 ปี เลยถ้าได้ยาดี ดูแลตัวเองดีๆๆ
ผม : เริ่มรุ้สึกดีขึ้นมานิดนึง
หมอ : (มองที่จอคอม)... แต่ผลเลือดคุณก็ปกติดีนะ ไม่มีนะ
ผม : (ได้ยินเท่านั้นแหละครับเหมือนโลกที่ห่อเหี่ยวกับมาชีวิตชีวา ขึ้นมาทัน) ถอนหายใจจนหมอตกใจ และก็ถามหมอว่า แล้วอาการถ่ายเหลวผมหละ แล้ว งูสวัดหละครับ
หมอ : งูสวัด มาได้หลายทาง ร่างกายคุณอ่อนแอ อาจจะมาจากพักผ่อนน้อย หรือ เครียดก็ได้ ไม่ใช่มาจาก HIV อย่างเดียว
จากนั้นผมก็ขอตัวกลับบ้านด้วยความโล่งใจมากครับ และขณะผมกลับรถกลับมาผมตัดสินใจแล้วว่า ผมคงจะเลิกเที่ยว ที่ทำให้เกิดการเสี่ยงแบบนี้เสียที เพราะผมไม่อยากทนกับสภาพโลกหยุดหมุนแบบนี้อีกแล้วครับ