ดู๊ ดูมันทัก แหม่ มันน่านัก "พูดไทยได้หรือเปล่า ฟังภาษาไทยเข้าใจมั๊ย"

เมื่อเช้าส่งสามีไปทำงานเสร็จ ยืนอุ้มลูกดูดอกไม้หน้าบ้าน มีชายหนุ่มอายุไม่น่าเกิน 25 มาเรียกหน้าบ้าน

ชายหนุ่ม : เฮ้ เฮ้ พูดไทยได้มั๊ย ฟังภาษาไทยเข้าใจมั๊ย มีของมาเสนอขาย เจ้าของบ้านอยู่มั๊ย
เรา :  ฉันนี่แหละเจ้าของบ้าน พูดไทยได้ฟังเข้าใจดี จะเอากี่ภาษาล่ะ แล้วจะบอกว่า ปากอยา่งนี้นะขายของไม่ได้หรอก ไปรับจ้างทวงหนี้เถอะ
ชายหนุ่ม : เอิ่ม ขอโทษครับป้า
เรา : แม่ม เรียกกรุป้าอีก


และมีอยู่ครั้งนึง ไปเดินตลาดนัด ยืนซื้อของอยู่ สามีเราและลูกสาว ลูกสาวสามีอุ้ม เราก็เลือกซื้อของ
น้องที่ขายของทักลูกเรากับสามีเราว่า คุณแม่ไม่มาเหรอคะ เราก็บอกว่าเราเนี่ยแหละแม่
น้องเค้าเอามือปิดปากและหลุดมาว่า " นึกว่าพี่เลี้ยง "



เช้านี้เลยมานั่งคิด เออนะเราดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ 555+ เป็นแม่บ้านดูแลลูกดูแลบ้าน มันอาจทำให้เราหลงลืมดูแลตัวเองเนอะ
ตั้งแต่วันนี้จะปฎิวัติตัวเองใหม่ ให้ไฉไลและเจิดสุดๆไปเลยคร๊า

ใครมีเรื่องราวสะเทือนใจปนเสียงหัวเราะมาแชร์กันหน่อยนะคะ