ตอนนี้เรากับแฟนมีปัญหากันน่ะค่ะ คือเขาไม่ค่อยอยากคุยโทรศัพท์กับเรา แล้วบอกว่าการคุยโทรศัพท์มันไม่สำคัญ เวลาคุยกับเราก็ชอบชมผู้หญิงคนอื่นให้เราได้ยิน มันทำให้เรารู้สึกไม่ดีแล้วก็ทำให้การคุยโรศัพท์มันมีบรรยากาศที่ไม่ดีเลย เราเคยบอกเค้าหลายครั้งแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เค้าก็ยัคงพูดเหมือนเดิม แต่ว่าเราอยากคุย อยากได้ยินเสียงเค้านี่นา แต่ทำไมเค้าไม่เข้าใจ ไม่คิดเหมือนเราเลย สุดท้ายเค้าก็สรุปว่าถ้าเค้าอยากคุยเดี๋ยวเค้าจะโทรมาหาเราเอง และจะคุยไม่เกิน 15 นาที (แต่ว่าเราอยากคุยนานๆ นี่นา) เค้าบอกว่ายังรักเราอยู่เหมือนเดิมค่ะ เราได้เจอกัน เฉลี่ยเดือนละครั้ง มันมีปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเค้ากับเรา ถึงเราบอกว่าเลิกเค้าก็ไม่ง้อเราด้วย ปกติถ้าแฟนไม่ง้อ ไม่สนใจเรา เราจะไปทันที แต่แฟนคนนี้เราคบกับเค้า รักและผูกพันกันมานาน เราทำใจไม่ได้ถ้าวันนึงไม่มีเค้าอยู่ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะไม่ต่างจากเลิกกันก็ตาม แต่เราก็ยังอยากมีเค้าอยู่ บางครั้งสิ่งที่เค้าพูดมันทำให้เราปวดใจมากๆ จนคิดว่าจะเลิก แต่ว่าพอเวลาผ่านไป ความรู้สึกไม่ดีต่างๆ ก็ค่อยๆ หายไป จนสุดท้ายสิ่งที่ยังเหลืออยู่ก็คือความรัก ความทรงจำดีๆ ของเรา นี่เป็นเหตุผลที่เราไปจากเค้าไม่ได้ซักที นึกถึงวันที่เค้ากลับมาดีต่อเราเหมือนเดิมแล้วมันมีความสุขปนเศร้า เพราะว่าความหวังที่จะเป็นอย่างนั้นมันเลือนรางมากๆ เค้าบอกว่าเราไม่มีสังคม ไม่คุยกับเพื่อน ซึ่งเราคิดว่ามันไม่เป็นความจริง เพราะว่าถึงเราจะอยู่ในสังคมยังไงเราก็ยังคงอยากมีใครซักคนที่คอยอยู่เคียงข้าง เข้าใจเรา ปลอบใจเมื่อเราเศร้า เห็นเราเป็นคนพิเศษเพียงคนเดียวของเค้า ซึ่งคนๆนั้นก็คือแฟนเราไม่ใช่หรอคะ เราควรทำอย่างไรดีคะ จะอยู่ต่อไปก็มีแต่เค้าจะเบื่อเราขึ้นทุกวันๆ แล้วเราก็มีแต่ความปวดใจกับคำพูดของเค้า แต่ถ้าจะให้ไปจากเค้าเราก็ตัดใจไม่ได้ซักที
ตัดใจไม่ไหว ทำยังไงดี