เริ่มต้นคือเราเรีย นมหาวิทยาลัย คณะสายทางวิทยาศาสตร์ ถ้าเปิดเทอมนี้คือปี 4
เมื่อช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมา 2 เดือน เราได้ไปฝึกงานที่โรงงานเเห่งหนึ่ง
เราไปกับเพื่อนเมจเจอร์เดียวกัน 1 คน
การไปฝึกงานครั้งนี้คือทางมหาลัยเราจะประเมินนักศึกษาเเค่ผ่านหรือไม่ผ่านเท่านั้น
ซึ่งตั้งเเต่ตั้งคณะมา ก็ผ่านทุกคน
ความเป็นอยู่คือ ใช้เงินส่วนตัวในการกิน ใช้จ่าย จ่ายค่าหอเองตลอด 2 เดือน
เราไม่ได้เดือดร้อนอะไรเรื่องนี้เพราะทางบ้านก็โอเค
เรื่องมันมีอยู่ว่า นักศึกษาฝึกงานรุ่นที่เข้าไปพร้อมเราที่โรงงานเเห่งนี้
มี 12 คน เป็นสายวิทยาศาสตร์ 11 คน วิศวะ 1 คน
1 เดือนเเรกเป็นการศึกษางานในโรงงานโดยละเอียด
เดือนที่ 2 เป็นเวลาที่เหลือไว้ให้ทำโครงการพิเศษในโรงงาน เช่น การเเก้ปัญหาในโรงงาน
หัวหน้างาน Assist เรียก เรา 12 คนประชุมเเจกงานตั้งเเต่กลางเดือนเเรก
โดย สายวิทย์ 11 คนเเบ่งกลุ่มเป็น 3,2,2,2
ส่วนวิศวะอีกคนทำเดี่ยวเพราะคนละสายงาน
เเล้วพี่เขาก็เเจกงานเป็นกลุ่ม
เราเเละเพื่อนที่มาด้วยกันได้อยู่กลุ่มด้วยกัน
จะมีพี่คนหนึ่งเราเรียกว่าพี่ ก นะค่ะตำแหน่งเป็น Supervisor ถูกพี่ Assist มอบหมายงานให้ดูเเลเด็กฝึกงาน
โครงการพิเศษที่ทางโรงงานมอบหมายให้เราทำ ถือว่าเยอะพอสมควร
ต้องใช้ทั้งเเรงกายลงไปทำ สภาพเเวดล้อม เหนื่อยกายเรากับเพื่อนก็พอทนนะค่ะ เพราะเราถูกฝึกให้อดทน
ส่วนเรื่องคำคนนี่พวกเราก็เพิ่งรู้ว่าชีวิตการทำงานมันไม่ได้ง่ายเเบบที่คิด เเต่เราก็ทนได้ค่ะ เพราะไม่ได้เป็นคุณหนูอะไรอยู่เเล้ว
เราทำงานกับเพื่อน 2 คนทุกวันค่ะเท่าที่สามารถทำได้ เพราะมีปัจจัยหลายอย่างในการที่จะทำการทดลอง
มีเพื่อนบางคนจากกลุ่มอื่นก็มาช่วยนะค่ะ เเต่ก็มาเเค่ครั้งเเรกค่ะ
เราทำการทดลองไป 5 ครั้ง ด้วยตัว ของ เรา เเค่ สอง คน
ส่วนกลุ่มอื่นๆก็ทำงานของเขาไปค่ะ
เเต่มีกลุ่มหนึ่ง ที่มี 2 คน งานของเขาไม่เดินค่ะ หมายถึงปัจจัยหลายอย่างในโรงงานทำให้ไม่สามารถทำการทดลองได้
พวกเราที่ฝึกงานด้วยกันก็ถามเขาตลอดเลยนะค่ะ เรียกว่าทุกวันก็เเทบจะได้ ว่าเมื่อไหร่จะทำงานนะ
เขาก็บอกว่า มันทดลองไม่ได้ งานมันไม่เดิน
เเต่ช่วงกลางเดือน ที่ 2 เนี่ย Assist มาหาอีกครั้งเเล้วบอกว่า ถ้าน้องสนใจปัญหาพิเศษอื่น มาขอโครงงานเรื่องใหม่จากพี่ได้นะ ถ้างานมันเดินไม่ได้
สองคนนี้เขาก็เฉยค่ะ นั่งๆ นอนๆ เล่นคอมในห้องเเอร์
เรากับเพื่อนเราก็ทำงานค่ะ ช่วงนั้น เครียด เเทบไม่พูดกันเลยสองคน เพราะต้องเก็บเเรงไว้ทำงาน
พออาทิตย์สุดท้ายของการฝึกงาน เรากับเพื่อนก็ทำการทดลองได้ 5 ครั้งจากที่ต้องทำ 8 ครั้งค่ะ
กลุ่มอื่นๆ ก็ทำได้ เเต่ก็ไม่ครบเหมือนกัน
อย่างกลุ่ม 3 คนทำได้ 8 ครั้ง
2 คนกลุ่มที่ไม่ใช่กลุ่มเรา ได้ 3 ครั้ง
เเต่ 2 คนที่งานเขาไม่เดินซักทีก็ยังเฉยค่ะ อาทิตย์สุดท้ายวันจันทร์เราถามเขาว่า เเล้วจะทำไงงานไม่เดิน ต้องทำอยู่มั้ย
เขาก็หัวเราะหน้าเจือนๆค่ะ ว่าคงไม่ได้ทำเเล้วหล่ะ
ตอนนั้นเรากับเพื่อนก็ตะขิดตะขวงใจละ ว่าทำไมเขาไม่ได้ทำนะ เราทำงานนี่เราเหนื่อยนะเนี่ย
เเต่ก็ไม่ได้อะไรนะค่ะ เพราะมันไม่มีผลอะไรกับเรา 2 คนอยู่เเล้ว
พอวันพุธค่ะ เราต้องรวบรวมงานเป็นเล่มเก็บรายละเอียดงานของเรา เรากับเพื่อนก็ช่วยกันทำ2 คน
เเล้วเราได้ยินพี่ซุป ก. พูดว่าจะให้ 1 ใน 2 คนที่ไม่ทำงานเนี่ยมายัดอยู่กลุ่มเรา
ตอนนั้นเรากับเพื่อนสาปเเช่งมากเลยค่ะ เราพยายามโทรปรึกษาอาจารย์มหาลัย พี่รหัส เพื่อนร่วมคณะ
อาจารย์เราบอกว่าให้บอกพี่ซุป ก.ไปเลยว่า เราไม่พอใจ ให้เขาไปทำงานอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเราได้มั้ย ?
คืนนั้นเราก็เลยพูดกับพี่ซุป ก.ค่ะ ว่าเราไม่พอใจ ที่มาทำเเบบนี้งานเรา เราทำสองคนทำไมคนที่ไม่ทำอะไรเลยต้องมามีชื่อในผลงานเรา
พี่ซุป ก.บอกว่า การเก็บงานก็สำคัญนะ ยากมากๆเลย (การเก็บงานวันพฤ ศ คือการไล่เอกสารภายในโรงงานค่ะ คือ ทำการทดลองเหนื่อยเหงื่อท่วมตัว เรากับเพื่อนก็ทำได้ค่ะ เเค่นี้เราไม่ต้องการให้ใครช่วยหรอก)
ผลออกมาว่าวัน พฤ เขาไม่ไปทำงานค่ะ บอกว่าต้องเก็บของกลับบ้าน
พอวันศุกร์เขาก็อ้างว่าปวดท้อง ไม่ได้กินอะไรตั้งเเต่เมื่อคืน (เเล้วทำไมเมิงไม่กิน อ้อนผ.ในเฟสไง๊ ??)
เรากับเพื่อนเรานี่หิวต้องกินเลยนะค่ะ พักก็ต้องกินเพราะงานมันหนัก อากาศมันร้อน ต้องดูเเลตัวเองอะค่ะเพื่อจะได้มีเเรงไปทำงาน
เรื่องคือวันศุกร์เย็น Assist เรียกทุกกลุ่มเข้าไปพอทีละกลุ่ม ตอนนั้น เรายังไม่รู้เลยค่ะว่าพี่ซุป ก. เขาไปพูดกับ คนที่จะมาอยู่กลุ่มเรายังไง
สมมติคนที่ไม่ทำงานเเล้วจะมาอยู่กลุ่มเราชื่อ ต.นะค่ะ (ที่จริงเราอยากใส่ชื่อจริงจะเเย่ อยากบอกชื่อเฟสด้วย แอร๊ยยยยยยยย)
ชี ต.ก็มานั่งข้างๆเรากับเพื่อนก่อนเข้าห้อง Assist ไม่มีการขอเข้ามาอยู่กลุ่ม
พอ Assist เรียกเข้าไป ชี ต.ก็เข้าไปด้วยค่ะ OMGGGGG (คนอย่างนี้ก็มี!!!)
Assist เขาถามงานเราค่ะ เราก็ตอบว่าทำไมเป็นอย่างนี้ๆ เรื่องคือ ชี ต.ยื่นหน้าไปตอบค่ะ ทั้งๆที่ชี พยักหน้า ค่ะ ค่ะ ไปงั้นๆ
เพื่อนเราโกรธมากกกก โกรธจนตัวสั่น
เราก็โกรธเเต่เราสติเเตกยังไม่ได้ เราต้องรักษาหน้ามหาลัยเราไว้
พอหลังจากนั้นค่ะ Assist ก็บอกว่าโอเคให้ไปประเมินตัวเองเเล้วกลับบ้านได้
เราก็เเบบ เย้ อย่างน้อยก็ได้กลับเเล้ว
พอตอนเย็นค่ะ มีพี่ที่โรงงานเขาอยากเลี้ยงส่ง
เรากับเพื่อนจากมหาลัยอื่นก็ไปค่ะ ขาดเเค่วิศวะกับเขา 2 คนนั้น
พอเราไปงานเลี้ยง มีเพื่อนจากมหาลัยอื่นมาบอกว่าเนี่ย
Assist อาจไม่ให้เรากับเพื่อนเราผ่านงาน เพราะว่าเราประเมินตัวเองดีเกินไปเเล้วดูซิอีกคนเนี่ย เขายังถ่อมตนรู้ว่าตังเองทำไม่ดี คืออิ ต. ค่ะะะะะะะะะะะ เราร้องไห้เลย เพราะไม่คิดว่ามันจะเเย่อะไรขนาดนี้
เพื่อนเลยติดต่อพี่ซุป ก.ให้ค่ะ พี่ซุปบอกว่า พี่Assist เขาล้อเล่น พูดไปงั้น ยังไงก็ผ่าน
เราทั้งโกรธเขา โกรธตัวเองที่ไม่บอกความจริงกับ Assist อันนี้ที่ไม่บอกมีเหตุผลค่ะ คือถ้าบอกไป พี่ซุป ก. เดือดร้อนเเน่นอน 1000000 เปอร์เซ็น เขาก็ดีกับเราค่ะพี่คนนี้ เราไม่อยากให้เขาซวย
เรากับเพื่อนก็ด่ากราดเลยค่ะทั้งในเฟสบุ๊กเเล้วก็ไลน์
ชี ต. ก็ยังไม่รู้ตัวนะค่ะ
อ้อ ลืมบอกไปเขาไม่มีเเม้เเต่คำขอบคุณ ขอโทษ ลาก่อนเลยนะค่ะ
ชี ต .ยังคงพร้ำเพ้อหา ผ. ต่อไปในเฟสบุ๊ก จน 2 - 3 วันรู้ตัวค่ะ ด่าเราอีกว่าหน้าไหว้หลังหลอก
คือเเบบนี้เนี่ย ???
เรากับเพื่อนจะทำยังไงดีค่ะ ???
เราเชื่อว่าพี่ซุป ก.พูดจริงว่าเรากับเพื่อนผ่านงานเเน่นอน
ส่วนการคอมเม้นให้มหาลัยเนี่ย เป็นสิ่งที่เรากับเพื่อนกลัวเพราะอาจมีผลกับการทำงานต่อในอนาคต
เรากับเพื่อนเราอยากทำ 2 อย่างค่ะ
คือเเย่งเเฟน กับ คร่อมตบ
อยากรู้จริงๆว่าถ้าในความคิดคนอื่นเรื่องนี้ต้องจบยังไง
ยาวมากจริงๆค่ะ ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
เกี่ยวกับการฝึกงานค่ะ เจอคนเเบบนี้ทำยังไง ?
เมื่อช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมา 2 เดือน เราได้ไปฝึกงานที่โรงงานเเห่งหนึ่ง
เราไปกับเพื่อนเมจเจอร์เดียวกัน 1 คน
การไปฝึกงานครั้งนี้คือทางมหาลัยเราจะประเมินนักศึกษาเเค่ผ่านหรือไม่ผ่านเท่านั้น
ซึ่งตั้งเเต่ตั้งคณะมา ก็ผ่านทุกคน
ความเป็นอยู่คือ ใช้เงินส่วนตัวในการกิน ใช้จ่าย จ่ายค่าหอเองตลอด 2 เดือน
เราไม่ได้เดือดร้อนอะไรเรื่องนี้เพราะทางบ้านก็โอเค
เรื่องมันมีอยู่ว่า นักศึกษาฝึกงานรุ่นที่เข้าไปพร้อมเราที่โรงงานเเห่งนี้
มี 12 คน เป็นสายวิทยาศาสตร์ 11 คน วิศวะ 1 คน
1 เดือนเเรกเป็นการศึกษางานในโรงงานโดยละเอียด
เดือนที่ 2 เป็นเวลาที่เหลือไว้ให้ทำโครงการพิเศษในโรงงาน เช่น การเเก้ปัญหาในโรงงาน
หัวหน้างาน Assist เรียก เรา 12 คนประชุมเเจกงานตั้งเเต่กลางเดือนเเรก
โดย สายวิทย์ 11 คนเเบ่งกลุ่มเป็น 3,2,2,2
ส่วนวิศวะอีกคนทำเดี่ยวเพราะคนละสายงาน
เเล้วพี่เขาก็เเจกงานเป็นกลุ่ม
เราเเละเพื่อนที่มาด้วยกันได้อยู่กลุ่มด้วยกัน
จะมีพี่คนหนึ่งเราเรียกว่าพี่ ก นะค่ะตำแหน่งเป็น Supervisor ถูกพี่ Assist มอบหมายงานให้ดูเเลเด็กฝึกงาน
โครงการพิเศษที่ทางโรงงานมอบหมายให้เราทำ ถือว่าเยอะพอสมควร
ต้องใช้ทั้งเเรงกายลงไปทำ สภาพเเวดล้อม เหนื่อยกายเรากับเพื่อนก็พอทนนะค่ะ เพราะเราถูกฝึกให้อดทน
ส่วนเรื่องคำคนนี่พวกเราก็เพิ่งรู้ว่าชีวิตการทำงานมันไม่ได้ง่ายเเบบที่คิด เเต่เราก็ทนได้ค่ะ เพราะไม่ได้เป็นคุณหนูอะไรอยู่เเล้ว
เราทำงานกับเพื่อน 2 คนทุกวันค่ะเท่าที่สามารถทำได้ เพราะมีปัจจัยหลายอย่างในการที่จะทำการทดลอง
มีเพื่อนบางคนจากกลุ่มอื่นก็มาช่วยนะค่ะ เเต่ก็มาเเค่ครั้งเเรกค่ะ
เราทำการทดลองไป 5 ครั้ง ด้วยตัว ของ เรา เเค่ สอง คน
ส่วนกลุ่มอื่นๆก็ทำงานของเขาไปค่ะ
เเต่มีกลุ่มหนึ่ง ที่มี 2 คน งานของเขาไม่เดินค่ะ หมายถึงปัจจัยหลายอย่างในโรงงานทำให้ไม่สามารถทำการทดลองได้
พวกเราที่ฝึกงานด้วยกันก็ถามเขาตลอดเลยนะค่ะ เรียกว่าทุกวันก็เเทบจะได้ ว่าเมื่อไหร่จะทำงานนะ
เขาก็บอกว่า มันทดลองไม่ได้ งานมันไม่เดิน
เเต่ช่วงกลางเดือน ที่ 2 เนี่ย Assist มาหาอีกครั้งเเล้วบอกว่า ถ้าน้องสนใจปัญหาพิเศษอื่น มาขอโครงงานเรื่องใหม่จากพี่ได้นะ ถ้างานมันเดินไม่ได้
สองคนนี้เขาก็เฉยค่ะ นั่งๆ นอนๆ เล่นคอมในห้องเเอร์
เรากับเพื่อนเราก็ทำงานค่ะ ช่วงนั้น เครียด เเทบไม่พูดกันเลยสองคน เพราะต้องเก็บเเรงไว้ทำงาน
พออาทิตย์สุดท้ายของการฝึกงาน เรากับเพื่อนก็ทำการทดลองได้ 5 ครั้งจากที่ต้องทำ 8 ครั้งค่ะ
กลุ่มอื่นๆ ก็ทำได้ เเต่ก็ไม่ครบเหมือนกัน
อย่างกลุ่ม 3 คนทำได้ 8 ครั้ง
2 คนกลุ่มที่ไม่ใช่กลุ่มเรา ได้ 3 ครั้ง
เเต่ 2 คนที่งานเขาไม่เดินซักทีก็ยังเฉยค่ะ อาทิตย์สุดท้ายวันจันทร์เราถามเขาว่า เเล้วจะทำไงงานไม่เดิน ต้องทำอยู่มั้ย
เขาก็หัวเราะหน้าเจือนๆค่ะ ว่าคงไม่ได้ทำเเล้วหล่ะ
ตอนนั้นเรากับเพื่อนก็ตะขิดตะขวงใจละ ว่าทำไมเขาไม่ได้ทำนะ เราทำงานนี่เราเหนื่อยนะเนี่ย
เเต่ก็ไม่ได้อะไรนะค่ะ เพราะมันไม่มีผลอะไรกับเรา 2 คนอยู่เเล้ว
พอวันพุธค่ะ เราต้องรวบรวมงานเป็นเล่มเก็บรายละเอียดงานของเรา เรากับเพื่อนก็ช่วยกันทำ2 คน
เเล้วเราได้ยินพี่ซุป ก. พูดว่าจะให้ 1 ใน 2 คนที่ไม่ทำงานเนี่ยมายัดอยู่กลุ่มเรา
ตอนนั้นเรากับเพื่อนสาปเเช่งมากเลยค่ะ เราพยายามโทรปรึกษาอาจารย์มหาลัย พี่รหัส เพื่อนร่วมคณะ
อาจารย์เราบอกว่าให้บอกพี่ซุป ก.ไปเลยว่า เราไม่พอใจ ให้เขาไปทำงานอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเราได้มั้ย ?
คืนนั้นเราก็เลยพูดกับพี่ซุป ก.ค่ะ ว่าเราไม่พอใจ ที่มาทำเเบบนี้งานเรา เราทำสองคนทำไมคนที่ไม่ทำอะไรเลยต้องมามีชื่อในผลงานเรา
พี่ซุป ก.บอกว่า การเก็บงานก็สำคัญนะ ยากมากๆเลย (การเก็บงานวันพฤ ศ คือการไล่เอกสารภายในโรงงานค่ะ คือ ทำการทดลองเหนื่อยเหงื่อท่วมตัว เรากับเพื่อนก็ทำได้ค่ะ เเค่นี้เราไม่ต้องการให้ใครช่วยหรอก)
ผลออกมาว่าวัน พฤ เขาไม่ไปทำงานค่ะ บอกว่าต้องเก็บของกลับบ้าน
พอวันศุกร์เขาก็อ้างว่าปวดท้อง ไม่ได้กินอะไรตั้งเเต่เมื่อคืน (เเล้วทำไมเมิงไม่กิน อ้อนผ.ในเฟสไง๊ ??)
เรากับเพื่อนเรานี่หิวต้องกินเลยนะค่ะ พักก็ต้องกินเพราะงานมันหนัก อากาศมันร้อน ต้องดูเเลตัวเองอะค่ะเพื่อจะได้มีเเรงไปทำงาน
เรื่องคือวันศุกร์เย็น Assist เรียกทุกกลุ่มเข้าไปพอทีละกลุ่ม ตอนนั้น เรายังไม่รู้เลยค่ะว่าพี่ซุป ก. เขาไปพูดกับ คนที่จะมาอยู่กลุ่มเรายังไง
สมมติคนที่ไม่ทำงานเเล้วจะมาอยู่กลุ่มเราชื่อ ต.นะค่ะ (ที่จริงเราอยากใส่ชื่อจริงจะเเย่ อยากบอกชื่อเฟสด้วย แอร๊ยยยยยยยย)
ชี ต.ก็มานั่งข้างๆเรากับเพื่อนก่อนเข้าห้อง Assist ไม่มีการขอเข้ามาอยู่กลุ่ม
พอ Assist เรียกเข้าไป ชี ต.ก็เข้าไปด้วยค่ะ OMGGGGG (คนอย่างนี้ก็มี!!!)
Assist เขาถามงานเราค่ะ เราก็ตอบว่าทำไมเป็นอย่างนี้ๆ เรื่องคือ ชี ต.ยื่นหน้าไปตอบค่ะ ทั้งๆที่ชี พยักหน้า ค่ะ ค่ะ ไปงั้นๆ
เพื่อนเราโกรธมากกกก โกรธจนตัวสั่น
เราก็โกรธเเต่เราสติเเตกยังไม่ได้ เราต้องรักษาหน้ามหาลัยเราไว้
พอหลังจากนั้นค่ะ Assist ก็บอกว่าโอเคให้ไปประเมินตัวเองเเล้วกลับบ้านได้
เราก็เเบบ เย้ อย่างน้อยก็ได้กลับเเล้ว
พอตอนเย็นค่ะ มีพี่ที่โรงงานเขาอยากเลี้ยงส่ง
เรากับเพื่อนจากมหาลัยอื่นก็ไปค่ะ ขาดเเค่วิศวะกับเขา 2 คนนั้น
พอเราไปงานเลี้ยง มีเพื่อนจากมหาลัยอื่นมาบอกว่าเนี่ย
Assist อาจไม่ให้เรากับเพื่อนเราผ่านงาน เพราะว่าเราประเมินตัวเองดีเกินไปเเล้วดูซิอีกคนเนี่ย เขายังถ่อมตนรู้ว่าตังเองทำไม่ดี คืออิ ต. ค่ะะะะะะะะะะะ เราร้องไห้เลย เพราะไม่คิดว่ามันจะเเย่อะไรขนาดนี้
เพื่อนเลยติดต่อพี่ซุป ก.ให้ค่ะ พี่ซุปบอกว่า พี่Assist เขาล้อเล่น พูดไปงั้น ยังไงก็ผ่าน
เราทั้งโกรธเขา โกรธตัวเองที่ไม่บอกความจริงกับ Assist อันนี้ที่ไม่บอกมีเหตุผลค่ะ คือถ้าบอกไป พี่ซุป ก. เดือดร้อนเเน่นอน 1000000 เปอร์เซ็น เขาก็ดีกับเราค่ะพี่คนนี้ เราไม่อยากให้เขาซวย
เรากับเพื่อนก็ด่ากราดเลยค่ะทั้งในเฟสบุ๊กเเล้วก็ไลน์
ชี ต. ก็ยังไม่รู้ตัวนะค่ะ
อ้อ ลืมบอกไปเขาไม่มีเเม้เเต่คำขอบคุณ ขอโทษ ลาก่อนเลยนะค่ะ
ชี ต .ยังคงพร้ำเพ้อหา ผ. ต่อไปในเฟสบุ๊ก จน 2 - 3 วันรู้ตัวค่ะ ด่าเราอีกว่าหน้าไหว้หลังหลอก
คือเเบบนี้เนี่ย ???
เรากับเพื่อนจะทำยังไงดีค่ะ ???
เราเชื่อว่าพี่ซุป ก.พูดจริงว่าเรากับเพื่อนผ่านงานเเน่นอน
ส่วนการคอมเม้นให้มหาลัยเนี่ย เป็นสิ่งที่เรากับเพื่อนกลัวเพราะอาจมีผลกับการทำงานต่อในอนาคต
เรากับเพื่อนเราอยากทำ 2 อย่างค่ะ
คือเเย่งเเฟน กับ คร่อมตบ
อยากรู้จริงๆว่าถ้าในความคิดคนอื่นเรื่องนี้ต้องจบยังไง
ยาวมากจริงๆค่ะ ขอบคุณที่รับฟังค่ะ