"เราจะออกไปได้ยังไง ในเมื่อข้างนอกมีซอมบี้เต็มไปหมดแบบนี้" หญิงสาวคนหนึ่งพูดกับผู้ร่วมชะตากรรมอีกนับสิบคนที่ติดอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง เธอติดอยู่ที่นี่เป็นเวลา 8 ชั่วโมงแล้วนับจากที่กลุ่มซอมบี้เริ่มบุกกรุงเทพฯ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและซอมบี้มาได้อย่างไรหรือมาจากไหน
"เราคงต้องติดอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีคนเข้ามาช่วย" ผูัร่วมชะตากรรมอีกคนพูดต่อ
"เธอคิดว่าใครจะมาช่วยเรา ดูข้างนอกนั่นสิ มีซอมบี้ที่พร้อมจะกัดคอรุมทึ้งกินเธอแบบในหนังอยู่ เธอไม่คิดบ้างหรือไงว่าคนอื่นๆอาจจะถูกกินไปหมดแล้วก็ได้" หญิงสาวอีกคนพูดพลางมองด้วยหางตา
"อ๊อด แน่ใจนะว่าปิดประตูทุกที่แล้ว แล้วคนอื่นๆล่ะตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน" ป่านหญิงสาวที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มถามพร้อมกับมองไปยังข้างนอกที่มีเหล่าซอมบี้เดินกันพลุกพล่าน
"เช็คเรียบร้อยแล้วครับคุณป่าน ตอนนี้คนอื่นๆอยู่ที่Hall ข้างบนครับ ช่วยกันทยอยเอาพวกที่นอนขึ้นไปไว้ครับ ส่วนรปภ.คนอื่นๆก็เดินตรวจความเรียบร้อย เอ่อ...คุณป่านครับ โทรศัพท์ก็ยังใช้ไม่ได้เหมือนเดิมเลยครับ" อ๊อด เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ซึ่งเขากำลังปฏิบัติหน้าที่กะกลางคืนก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
สายป่านไม่ตอบใดๆ แต่สีหน้าดูเครียดจากเดิมมาก เธอเป็นCEO ของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้รวมไปถึงเป็นลุกสาวเจ้าของห้างแห่งนี้ด้วย การที่เธอกับพนักงานหลายๆคนต้องมาติดอยู่ที่นี่เป็นเพราะเธอเรียกประชุมทุกแผนกในออฟฟิศเธอนั่นเอง แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตเธอเลย มันเหมือนในหนังที่เธอเคยดู เธอจะเอาชีวิตรอดออกไปได้อย่างไร จะให้เธอหยิบปืน หยิบอาวุธขึ้นมาลุยกับพวกซอมบี้ เธอเองก็ไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำเรื่องแบบนั้นได้ โชคดีที่มีเหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัยซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนกะเวลาทำงานทำให้พนักงานทุกคนอยู่ภายในห้างนี้ด้วย สายป่านค่อนข้างวางใจในระดับหนึ่งที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัย เพราะเธอกำชับกับบริษัทจัดหาว่าเธอต้องการพนักงานที่ระดับโปรฯเท่านั้น และพนักงานรักษาความปลอดภัยของเธอเกือบทั้งหมดถูกฝึกจากค่ายทหารมาก่อน
"แอน รบกวนเอารีพอร์ตสินค้าในซุปเปอร์มาร์เก็ต ทั้งในเชล์ฟและในสต็อคมาให้ป่านทั้งหมดทีนะคะ ป่านจะได้วางแผนถูกเราติดอยู่ในนี้ กับพนักงานจำนวนยี่สิบคน ป่านว่าเราคงอยู่ได้สักระยะนึง รั้วประตูเหล็กนี่ก็ไม่รู้ว่ามันจะกันพวกนั้นได้นานแค่ไหน อ๊อดป่านไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ป่านทำมันถูกต้องไหม แต่ป่านอยากให้ทุกคนรอดไปด้วยกัน ยังไงให้อ๊อดกับคนอื่นๆเช็คประตูทุกจุดว่าแข็งแรงพอไหม ถ้าจุดไหนคิดว่าไม่ปลอดภัยให้หาอะไรค้ำไว้ให้ได้มากที่สุด อย่าให้พวกเข้ามาได้" ป่านสั่งงานลูกน้องให้กระจายกันทำงานที่ได้รับมอบหมาย
ป่านเดินสำรวจรอบๆห้างและเดินไปยังห้องควบคุม เธอยืนมองหน้าจอเกือบ 20 จอ ที่มีกล้องวงจรปิดไปติดตั้งตามจุดต่างๆของห้าง เธอมองเฉพาะจอที่ติดตั้งภายนอกห้างไม่ว่าจะหมุนกล้องไปทางใดก็มีแต่เหล่าซอมบี้เต็มไปหมด เธอเริ่มรู้สึกกลัว ท้อและหมดหวัง แต่เธอก็พยายามหยุดคิดแบบนั้น เพราะมีพนักงานอีกหลายชีวิตที่เธอต้องดูแลรับผิดชอบ หากเธอไม่เรียกประชุมทุกคนคงกลับไปอยู่กับครอบครัวอยู่กับคนที่ตัวเองรัก หรืออาจจะสามารถหนีไปได้ไกลแล้ว
Zombie's BKK PART 1
"เราคงต้องติดอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีคนเข้ามาช่วย" ผูัร่วมชะตากรรมอีกคนพูดต่อ
"เธอคิดว่าใครจะมาช่วยเรา ดูข้างนอกนั่นสิ มีซอมบี้ที่พร้อมจะกัดคอรุมทึ้งกินเธอแบบในหนังอยู่ เธอไม่คิดบ้างหรือไงว่าคนอื่นๆอาจจะถูกกินไปหมดแล้วก็ได้" หญิงสาวอีกคนพูดพลางมองด้วยหางตา
"อ๊อด แน่ใจนะว่าปิดประตูทุกที่แล้ว แล้วคนอื่นๆล่ะตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน" ป่านหญิงสาวที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มถามพร้อมกับมองไปยังข้างนอกที่มีเหล่าซอมบี้เดินกันพลุกพล่าน
"เช็คเรียบร้อยแล้วครับคุณป่าน ตอนนี้คนอื่นๆอยู่ที่Hall ข้างบนครับ ช่วยกันทยอยเอาพวกที่นอนขึ้นไปไว้ครับ ส่วนรปภ.คนอื่นๆก็เดินตรวจความเรียบร้อย เอ่อ...คุณป่านครับ โทรศัพท์ก็ยังใช้ไม่ได้เหมือนเดิมเลยครับ" อ๊อด เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ซึ่งเขากำลังปฏิบัติหน้าที่กะกลางคืนก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น
สายป่านไม่ตอบใดๆ แต่สีหน้าดูเครียดจากเดิมมาก เธอเป็นCEO ของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้รวมไปถึงเป็นลุกสาวเจ้าของห้างแห่งนี้ด้วย การที่เธอกับพนักงานหลายๆคนต้องมาติดอยู่ที่นี่เป็นเพราะเธอเรียกประชุมทุกแผนกในออฟฟิศเธอนั่นเอง แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตเธอเลย มันเหมือนในหนังที่เธอเคยดู เธอจะเอาชีวิตรอดออกไปได้อย่างไร จะให้เธอหยิบปืน หยิบอาวุธขึ้นมาลุยกับพวกซอมบี้ เธอเองก็ไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำเรื่องแบบนั้นได้ โชคดีที่มีเหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัยซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนกะเวลาทำงานทำให้พนักงานทุกคนอยู่ภายในห้างนี้ด้วย สายป่านค่อนข้างวางใจในระดับหนึ่งที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัย เพราะเธอกำชับกับบริษัทจัดหาว่าเธอต้องการพนักงานที่ระดับโปรฯเท่านั้น และพนักงานรักษาความปลอดภัยของเธอเกือบทั้งหมดถูกฝึกจากค่ายทหารมาก่อน
"แอน รบกวนเอารีพอร์ตสินค้าในซุปเปอร์มาร์เก็ต ทั้งในเชล์ฟและในสต็อคมาให้ป่านทั้งหมดทีนะคะ ป่านจะได้วางแผนถูกเราติดอยู่ในนี้ กับพนักงานจำนวนยี่สิบคน ป่านว่าเราคงอยู่ได้สักระยะนึง รั้วประตูเหล็กนี่ก็ไม่รู้ว่ามันจะกันพวกนั้นได้นานแค่ไหน อ๊อดป่านไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ป่านทำมันถูกต้องไหม แต่ป่านอยากให้ทุกคนรอดไปด้วยกัน ยังไงให้อ๊อดกับคนอื่นๆเช็คประตูทุกจุดว่าแข็งแรงพอไหม ถ้าจุดไหนคิดว่าไม่ปลอดภัยให้หาอะไรค้ำไว้ให้ได้มากที่สุด อย่าให้พวกเข้ามาได้" ป่านสั่งงานลูกน้องให้กระจายกันทำงานที่ได้รับมอบหมาย
ป่านเดินสำรวจรอบๆห้างและเดินไปยังห้องควบคุม เธอยืนมองหน้าจอเกือบ 20 จอ ที่มีกล้องวงจรปิดไปติดตั้งตามจุดต่างๆของห้าง เธอมองเฉพาะจอที่ติดตั้งภายนอกห้างไม่ว่าจะหมุนกล้องไปทางใดก็มีแต่เหล่าซอมบี้เต็มไปหมด เธอเริ่มรู้สึกกลัว ท้อและหมดหวัง แต่เธอก็พยายามหยุดคิดแบบนั้น เพราะมีพนักงานอีกหลายชีวิตที่เธอต้องดูแลรับผิดชอบ หากเธอไม่เรียกประชุมทุกคนคงกลับไปอยู่กับครอบครัวอยู่กับคนที่ตัวเองรัก หรืออาจจะสามารถหนีไปได้ไกลแล้ว