Chapter 1 - 12
http://pantip.com/topic/30485548
Chapter 13
“ตีหัวผมบ่อยๆ ผมโง่ ใครจะรับผิดชอบห่ะ”
ผมบ่น แต่ในใจก็แอบดีใจมาก
“เรื่องของ”
ตอบแบบหักหาญน้ำใจกันตลอดนะพี่หนึ่ง
“แล้วทำไมไม่ขึ้นเรียน” ผมถาม
“แล้วน้ำละ
” เอ่อใช่ ผมก็ยังไม่ขึ้นเรียน
“โดดเรียนไปเที่ยวกันไหม วันนี้โคตรเบื่อเลย”
พี่หนึ่งหันมาทำหน้าจริงจังใส่
“ไปเรียนเหอะพี่อ่ะ ไม่จบขึ้นมาอายรุ่นน้อง”
ผมเป็นคนดีเห็นไหม
“งั้นเดี๋ยวไปชวนคนอื่นก็ได้”
อ้าวเวร แนะนำทางที่ดีให้นะ
“โอเคๆ เค้าโดดเรียนเป็นเพื่อน”
ไม่ต้องมายิ้มมุมปากแบบเป็นผู้ชนะเลย
ส่ง SMS บอกเก๋ว่าโดดเรียนไปกับพี่หนึ่ง เก๋ก็เลยให้พรเป็นชื่อสัตว์แอฟริกามีนอ
พี่หนึ่งพานั่งมอเตอร์ไซต์ออกไปนอกเมือง
“พาไปไหนเนี้ยพี่”
ผมตะโกนแข่งกับเสียงรถและลม
“ตกกุ้งกัน”
อะไรนะ พี่เห็นผมแมนขนาดนั้นเลยเหรอ
สักพักพี่หนึ่งก็เลี้ยวรถเข้าไปแลเห็นบึงน้ำขนาดใหญ่ มีสายเคเบิลผูกไปมา
“เล่นเวคบอลเป็นป่ะ” ผมส่ายหน้า
“เล่นไหม”
ส่ายหน้าหนักกว่าเดิมอีก
พี่หนึ่งก็ให้ผมไปหาที่นั่งรอ ส่วนแกก็ไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมเล่นสนุก
ผมสั่งเครื่องดื่มเบาๆ และน้ำดื่มให้พี่หนึ่ง
เดินมาแระ แม้ว่าจะเคยเห็นหุ่นพี่หนึ่งมาหลายครั้ง
แต่ก็ยังคงตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เห็นเสมอนะ หุ่นดีจังเลย
ผมขยับกรอบแว่นตานิดหน่อย แก้เขิน
“จ้องจู๋กูละสิไอ้น้ำ”
โหยบ้าเหอะ ถึงมันจะเรื่องจริง ก็ไม่ควรพูดไหม
“บ้าแล้ว ใครจะคิดอกุศลกับพี่แบบนั้น”
คนพูดประโยคนี่ละคิดเต็มๆ
พี่หนึ่งใช้เวลาเล่นประมาณสองชั่วโมง แวะขึ้นมาพักบ้าง 10-15 นาที
“หิวไหมพี่”
ผมถามหลังจากพี่หนึ่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัว
“หิวมาก กินหมูได้ทั้งตัวแล้ว” เวอร์ซะ
ขับออกจากบึงไม่เกินร้อยเมตร ก็เลี้ยวอีกรอบ
“กินร้านนี้นะ อร่อยมาก”
จากนั้นพี่หนึ่งสาธยายถึงเมนูอาหารต่อ เราสองคนรอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
ผมไม่ค่อยทานเยอะเพราะเห็นแค่พี่หนึ่งทานผมก็อิ่มแล้ว คนอะไรทานอาหารได้ดูเอร็ดอร่อยขนาดนี้
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปอาหาร SMS พี่จั๋งมาตอนไหนเนี้ย
//รอข้างล่างตึกนานแล้ว อยู่ไหนครับ
ตายห่า ลืม SMS บอกพี่จั๋ง ผมรีบขอตัวออกไปโทรศัพท์
“ว่าไงน้ำ”
“พี่จั๋ง น้ำขอโทษ น้ำลืมบอกพี่จั๋ง น้ำโดดเรียนมาเที่ยวกับเพื่อน”
“น่าจะบอกกันก่อน จะได้ไม่ต้องรอนะ”
น้ำเสียงที่เอ็ดผมเล็กๆ ดีหน่อยนึกว่าจะโมโหร้ายใส่ซะอีก
“โทรหาแฟนเหรอ นั่งโทรที่นี่ก็ได้ ไม่แอบฟังโว้ย”
พี่หนึ่งเริ่มแซวเมื่อผมกลับมานั่ง
“กลัวแฟนน้อยใจมาเที่ยวกับคนอื่น”
ประชดกลับพี่หนึ่งไป
“อ้าวมีแฟนแล้วจิงดิ”
พี่หนึ่งดูตื่นเต้นขึ้นมา
“มีแล้ว ทำไม หึงเหรอ”
ขอยั่วบ้างนะพี่
“เปล่า ใครจะเอาผู้ชายว่ะ”
อืมนั่นสิ ผู้ชายอย่างพี่หนึ่งเหรอจะมาชอบผู้ชาย เหมือนโหมดอารมณ์ได้ถูกเปลี่ยน
ผมน้อยใจเลยไม่ค่อยพูด บรรยากาศเลยเงียบลง
“เดี๋ยวพี่ไปฉี่นะกลับมาค่อยเช็คบิลกลับกัน”
พี่หนึ่งลุกขึ้นยืนเดินออกไป ก่อนจะเลี้ยวกลับมาเอามือขยี้หัวผม
“โทษทีว่ะ พี่พูดไม่ดีด้วย” ผมยิ้มตอบ
“โอ้ยพี่ จะคิดมากทำไมละ”
ครับแล้วผมจะคิดมากทำไม
หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารที่มื้อนี้เราตกลงกันหารสอง พี่หนึ่งก็ขี่มอเตอร์ไซต์มาส่งที่หอผม
“ใครว่ะ ยืนจ้องหน้าหาเรื่องเชียว”
พี่หนึ่งพูดขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมอง ใจหล่นไปที่ตาตุ่ม
“อ่อ แฟนพี่รหัสผมเอง”
ผมตอบพี่หนึ่งไป
“อะไรว่ะงง เอ่อพี่ไปละ ขอบใจที่ดดเรียนไปเที่ยวเป็นเพื่อนนะ”
ผมยิ้มและโบกมือลา
หันกลับไป เห็นอีกคนหน้านิ่งเชียว
“ไปไหนมา” อุ้ย ดุทักกันสิ
“ไปเที่ยวมาครับ ไปกับเพื่อน”
“เพื่อนที่ไหนครับ”
“รุ่นพี่ครับอยู่ วิดวะ พี่จั๋งมีธุระอะไรมาหาผมที่นี่”
ผมถามไปด้วยความสงสัย
“มาหาเมีย” น่านไง
“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”
ว่าแล้วผมก็เดินนำพี่จั๋งขึ้นไปที่ห้อง ผมเริ่มเล่าให้ฟังว่าพี่พีชมาหา
มาปรึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพี่จั๋งกับ พี่พีช ขอให้ผมช่วยแก้ปัญหา
และผมได้บอกพี่จั๋งไปว่าผมอึดอัดมากกับความสัมพันธ์แบบนี้
“น้ำก็ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยไป พีชเค้ารู้ตัวว่าเขาทำอะไร”
พี่จั๋งพูดเรียบๆ
“จะกลับยัง” ผมบอกพี่จั๋งหลังมองนาฬิกา เกือบจะห้าทุ่ม
“ไม่กลับ วันนี้จะนอนห้องเมีย”
พี่จั๋งคร้าบยังสบายใจอยู่ได้ ผมเครียดจะตายอยู่แล้ว
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ความสัมพันธ์ของพี่จั๋งกับพี่พีชดูจะไม่ดีขึ้นเลย ต่างคนต่างอยู่
ไม่นั่งกันเป็นคู่ จนอาทิตย์ต่อมา ผู้ชายหน้าคุ้นๆ ก็เดินตีคู่มากับพี่พีช
พี่ธรรพ์ !!!
ตัวละครจะเยอะไปไหม จะคลายปมยังไงละเนี้ย ประชดกันใช่ไหมคู่นี้
สำหรับผม พี่พีชก็ยังเป็นพี่สาวที่แสนดีของผมอยู่ แต่พี่พีชคงยังไม่รู้ว่าน้องพี่ทำเลวกับพี่ไว้แค่ไหน
ข่าวการเลิกกันระหว่างพี่จั๋งกับพี่พีช ก็เป็นเรื่องซุบซิบในคณะที่ใครไม่คุยจะตกเทรนด์
แต่ดูพี่จั๋งไม่ค่อยจะแคร์เท่าไหร่นัก
“กูว่าถอนตัวออกมาเหอะน้ำ”
เก๋พูดเตือนสติ
“อืม กูก็เบื่อแล้ว ต่างคน ต่างประชดกันไปกันมา”
“กูหมายถึงกับพี่จั๋ง ไม่ใช่เรื่องที่เขาทะเลาะกัน กูหมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างกับพี่จั๋ง”
“กูไม่มีอะไรนะ” ผมเถียงเก๋ไป
“ไม่มีอะไร แต่ไปนอนกะเค้าบ่อยๆนี่นะ พอเลยๆ”
ตอบเก่ไม่ได้เหมือนกัน นี่ผมรักพี่จั๋งใช่ไหม แล้วพี่หนึ่งละ ผมยังรักพี่หนึ่งอยู่ไหม
เรื่องราวก็ผ่านไป ผมกับพี่จั๋งก็ยังเจอกันเรื่อยๆ แต่ยังปิดความสัมพันธ์ระหว่างกันไว้อยู่
ผมกับพี่หนึ่งเรายังเจอกันทุกวันพุธบ่ายที่ยิมเทควันโดเรายังเป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม
พี่พีชกับพี่ธรรพ์ ก็เหมือนจะสนิทขึ้นเรื่อยๆ
ปลายธันวาคม
มันคือหน้าหนาว แต่ผมก็ไม่เคยได้โอกาสสัมผัสอากาศที่เค้าว่าหนาวกันสักครั้งที่กรุงเทพ
พี่จั๋งพาผมไปทานข้าวแถวบ้านแก ร้าน “ยอดลาบเป็ด” คนเยอะมาก
ที่นั่งที่อยากนั่งก็ถูกจับจองหมดแล้ว เหลือแต่ที่นั่งที่เปิดโล่ง ใครก็มองเห็น
“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ไมมีใครมาเห็นหรอก”
พี่จั๋งลากเก้าอี้แล้วนั่งลง
“กลัวคนมาเห็นเดี๋ยวเป็นข่าว”
ผมพูดติดตลกยิ้มๆ
เราสองคนสั่งอาหารมาทานกันไม่มาก เน้นพูดคุยดื่มเบียร์กันมากกว่า
ผมสังเกตว่าพี่จั๋งดูนั่งไม่ค่อยสบายใจนัก กำลังจะเอ่ยปากถามแต่พี่จั๋งแทรกขึ้นมาก่อน
“น้ำไปรอพี่ที่รถนะ รีบเดินไปเลย”
น้ำเสียงเชิงสั่งทำให้ผมลุกทันทีไม่ถามอะไรต่อ
“เดี๋ยว!!”
ผมชะงักหันไปมองด้านหลัง
ซู่!!
น้ำจากน้ำแข็งละลายในถัง ถูกสาดมาที่หน้าผม
“ไปทำน้องทำไมละ”
พี่จั๋งพูดและลุกขึ้นไปกั้นพี่พีช ที่กำลังโกรธ หลังจากสาดน้ำใส่หน้าผม
“ไอ้เลว ไหนแกบอกจะช่วยฉันไง ไอ้ตุ๊ด ไอ้เลว”
เสียงของพี่พีชดังขึ้นทำให้บรรยากาศโต๊ะรอบข้างมองมาที่จุดผมจุดเดียว
“น้ำไปที่รถพี่ก่อนไป เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
พี่จั๋งพยายามกั้นไม่ให้พี่พีชเข้ามาใกล้ผม
“ไม่ต้องไปไหนเลย อย่าหนีสิ ทำเลวแล้วอย่าหนีสิ”
เสียงตะโกนด่าจากพี่พีชยังเข้าหูผมโดยตลอด
ผมเดินไปถึงรถพี่จั๋ง อยากจะเข้าไปนั่งรอ แต่ไม่มีกุญแจ ใจผมไม่ดีแล้ว
ตัดสินใจเดนออกมาเรียกแท๊กซี่เพื่อกลับห้อง
กลับหอเหรอ ถ้าพี่พีชตามไปที่หอละ พี่จั๋งก็ต้องตามไปที่หอแน่ๆ ทำไงดีเนี้ย
ผมกดโทรศัพท์หาใครคนนึงที่ผมนึกถึง
“คร้าบ” เสียงที่คุ้นและทำให้ผมสบายใจขึ้น
“พี่หนึ่ง น้ำมีเรื่องรบกวนหน่อยครับ”
(Y) บันทึกรักฉบับนายน้ำ Chapter 13 (Me is Mine)
http://pantip.com/topic/30485548
Chapter 13
“ตีหัวผมบ่อยๆ ผมโง่ ใครจะรับผิดชอบห่ะ”
ผมบ่น แต่ในใจก็แอบดีใจมาก
“เรื่องของ”
ตอบแบบหักหาญน้ำใจกันตลอดนะพี่หนึ่ง
“แล้วทำไมไม่ขึ้นเรียน” ผมถาม
“แล้วน้ำละ
“โดดเรียนไปเที่ยวกันไหม วันนี้โคตรเบื่อเลย”
พี่หนึ่งหันมาทำหน้าจริงจังใส่
“ไปเรียนเหอะพี่อ่ะ ไม่จบขึ้นมาอายรุ่นน้อง”
ผมเป็นคนดีเห็นไหม
“งั้นเดี๋ยวไปชวนคนอื่นก็ได้”
อ้าวเวร แนะนำทางที่ดีให้นะ
“โอเคๆ เค้าโดดเรียนเป็นเพื่อน”
ไม่ต้องมายิ้มมุมปากแบบเป็นผู้ชนะเลย
ส่ง SMS บอกเก๋ว่าโดดเรียนไปกับพี่หนึ่ง เก๋ก็เลยให้พรเป็นชื่อสัตว์แอฟริกามีนอ
พี่หนึ่งพานั่งมอเตอร์ไซต์ออกไปนอกเมือง
“พาไปไหนเนี้ยพี่”
ผมตะโกนแข่งกับเสียงรถและลม
“ตกกุ้งกัน”
อะไรนะ พี่เห็นผมแมนขนาดนั้นเลยเหรอ
สักพักพี่หนึ่งก็เลี้ยวรถเข้าไปแลเห็นบึงน้ำขนาดใหญ่ มีสายเคเบิลผูกไปมา
“เล่นเวคบอลเป็นป่ะ” ผมส่ายหน้า
“เล่นไหม”
ส่ายหน้าหนักกว่าเดิมอีก
พี่หนึ่งก็ให้ผมไปหาที่นั่งรอ ส่วนแกก็ไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมเล่นสนุก
ผมสั่งเครื่องดื่มเบาๆ และน้ำดื่มให้พี่หนึ่ง
เดินมาแระ แม้ว่าจะเคยเห็นหุ่นพี่หนึ่งมาหลายครั้ง
แต่ก็ยังคงตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เห็นเสมอนะ หุ่นดีจังเลย
ผมขยับกรอบแว่นตานิดหน่อย แก้เขิน
“จ้องจู๋กูละสิไอ้น้ำ”
โหยบ้าเหอะ ถึงมันจะเรื่องจริง ก็ไม่ควรพูดไหม
“บ้าแล้ว ใครจะคิดอกุศลกับพี่แบบนั้น”
คนพูดประโยคนี่ละคิดเต็มๆ
พี่หนึ่งใช้เวลาเล่นประมาณสองชั่วโมง แวะขึ้นมาพักบ้าง 10-15 นาที
“หิวไหมพี่”
ผมถามหลังจากพี่หนึ่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัว
“หิวมาก กินหมูได้ทั้งตัวแล้ว” เวอร์ซะ
ขับออกจากบึงไม่เกินร้อยเมตร ก็เลี้ยวอีกรอบ
“กินร้านนี้นะ อร่อยมาก”
จากนั้นพี่หนึ่งสาธยายถึงเมนูอาหารต่อ เราสองคนรอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
ผมไม่ค่อยทานเยอะเพราะเห็นแค่พี่หนึ่งทานผมก็อิ่มแล้ว คนอะไรทานอาหารได้ดูเอร็ดอร่อยขนาดนี้
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปอาหาร SMS พี่จั๋งมาตอนไหนเนี้ย
//รอข้างล่างตึกนานแล้ว อยู่ไหนครับ
ตายห่า ลืม SMS บอกพี่จั๋ง ผมรีบขอตัวออกไปโทรศัพท์
“ว่าไงน้ำ”
“พี่จั๋ง น้ำขอโทษ น้ำลืมบอกพี่จั๋ง น้ำโดดเรียนมาเที่ยวกับเพื่อน”
“น่าจะบอกกันก่อน จะได้ไม่ต้องรอนะ”
น้ำเสียงที่เอ็ดผมเล็กๆ ดีหน่อยนึกว่าจะโมโหร้ายใส่ซะอีก
“โทรหาแฟนเหรอ นั่งโทรที่นี่ก็ได้ ไม่แอบฟังโว้ย”
พี่หนึ่งเริ่มแซวเมื่อผมกลับมานั่ง
“กลัวแฟนน้อยใจมาเที่ยวกับคนอื่น”
ประชดกลับพี่หนึ่งไป
“อ้าวมีแฟนแล้วจิงดิ”
พี่หนึ่งดูตื่นเต้นขึ้นมา
“มีแล้ว ทำไม หึงเหรอ”
ขอยั่วบ้างนะพี่
“เปล่า ใครจะเอาผู้ชายว่ะ”
อืมนั่นสิ ผู้ชายอย่างพี่หนึ่งเหรอจะมาชอบผู้ชาย เหมือนโหมดอารมณ์ได้ถูกเปลี่ยน
ผมน้อยใจเลยไม่ค่อยพูด บรรยากาศเลยเงียบลง
“เดี๋ยวพี่ไปฉี่นะกลับมาค่อยเช็คบิลกลับกัน”
พี่หนึ่งลุกขึ้นยืนเดินออกไป ก่อนจะเลี้ยวกลับมาเอามือขยี้หัวผม
“โทษทีว่ะ พี่พูดไม่ดีด้วย” ผมยิ้มตอบ
“โอ้ยพี่ จะคิดมากทำไมละ”
ครับแล้วผมจะคิดมากทำไม
หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารที่มื้อนี้เราตกลงกันหารสอง พี่หนึ่งก็ขี่มอเตอร์ไซต์มาส่งที่หอผม
“ใครว่ะ ยืนจ้องหน้าหาเรื่องเชียว”
พี่หนึ่งพูดขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมอง ใจหล่นไปที่ตาตุ่ม
“อ่อ แฟนพี่รหัสผมเอง”
ผมตอบพี่หนึ่งไป
“อะไรว่ะงง เอ่อพี่ไปละ ขอบใจที่ดดเรียนไปเที่ยวเป็นเพื่อนนะ”
ผมยิ้มและโบกมือลา
หันกลับไป เห็นอีกคนหน้านิ่งเชียว
“ไปไหนมา” อุ้ย ดุทักกันสิ
“ไปเที่ยวมาครับ ไปกับเพื่อน”
“เพื่อนที่ไหนครับ”
“รุ่นพี่ครับอยู่ วิดวะ พี่จั๋งมีธุระอะไรมาหาผมที่นี่”
ผมถามไปด้วยความสงสัย
“มาหาเมีย” น่านไง
“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”
ว่าแล้วผมก็เดินนำพี่จั๋งขึ้นไปที่ห้อง ผมเริ่มเล่าให้ฟังว่าพี่พีชมาหา
มาปรึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพี่จั๋งกับ พี่พีช ขอให้ผมช่วยแก้ปัญหา
และผมได้บอกพี่จั๋งไปว่าผมอึดอัดมากกับความสัมพันธ์แบบนี้
“น้ำก็ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยไป พีชเค้ารู้ตัวว่าเขาทำอะไร”
พี่จั๋งพูดเรียบๆ
“จะกลับยัง” ผมบอกพี่จั๋งหลังมองนาฬิกา เกือบจะห้าทุ่ม
“ไม่กลับ วันนี้จะนอนห้องเมีย”
พี่จั๋งคร้าบยังสบายใจอยู่ได้ ผมเครียดจะตายอยู่แล้ว
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ความสัมพันธ์ของพี่จั๋งกับพี่พีชดูจะไม่ดีขึ้นเลย ต่างคนต่างอยู่
ไม่นั่งกันเป็นคู่ จนอาทิตย์ต่อมา ผู้ชายหน้าคุ้นๆ ก็เดินตีคู่มากับพี่พีช
พี่ธรรพ์ !!!
ตัวละครจะเยอะไปไหม จะคลายปมยังไงละเนี้ย ประชดกันใช่ไหมคู่นี้
สำหรับผม พี่พีชก็ยังเป็นพี่สาวที่แสนดีของผมอยู่ แต่พี่พีชคงยังไม่รู้ว่าน้องพี่ทำเลวกับพี่ไว้แค่ไหน
ข่าวการเลิกกันระหว่างพี่จั๋งกับพี่พีช ก็เป็นเรื่องซุบซิบในคณะที่ใครไม่คุยจะตกเทรนด์
แต่ดูพี่จั๋งไม่ค่อยจะแคร์เท่าไหร่นัก
“กูว่าถอนตัวออกมาเหอะน้ำ”
เก๋พูดเตือนสติ
“อืม กูก็เบื่อแล้ว ต่างคน ต่างประชดกันไปกันมา”
“กูหมายถึงกับพี่จั๋ง ไม่ใช่เรื่องที่เขาทะเลาะกัน กูหมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างกับพี่จั๋ง”
“กูไม่มีอะไรนะ” ผมเถียงเก๋ไป
“ไม่มีอะไร แต่ไปนอนกะเค้าบ่อยๆนี่นะ พอเลยๆ”
ตอบเก่ไม่ได้เหมือนกัน นี่ผมรักพี่จั๋งใช่ไหม แล้วพี่หนึ่งละ ผมยังรักพี่หนึ่งอยู่ไหม
เรื่องราวก็ผ่านไป ผมกับพี่จั๋งก็ยังเจอกันเรื่อยๆ แต่ยังปิดความสัมพันธ์ระหว่างกันไว้อยู่
ผมกับพี่หนึ่งเรายังเจอกันทุกวันพุธบ่ายที่ยิมเทควันโดเรายังเป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม
พี่พีชกับพี่ธรรพ์ ก็เหมือนจะสนิทขึ้นเรื่อยๆ
ปลายธันวาคม
มันคือหน้าหนาว แต่ผมก็ไม่เคยได้โอกาสสัมผัสอากาศที่เค้าว่าหนาวกันสักครั้งที่กรุงเทพ
พี่จั๋งพาผมไปทานข้าวแถวบ้านแก ร้าน “ยอดลาบเป็ด” คนเยอะมาก
ที่นั่งที่อยากนั่งก็ถูกจับจองหมดแล้ว เหลือแต่ที่นั่งที่เปิดโล่ง ใครก็มองเห็น
“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ไมมีใครมาเห็นหรอก”
พี่จั๋งลากเก้าอี้แล้วนั่งลง
“กลัวคนมาเห็นเดี๋ยวเป็นข่าว”
ผมพูดติดตลกยิ้มๆ
เราสองคนสั่งอาหารมาทานกันไม่มาก เน้นพูดคุยดื่มเบียร์กันมากกว่า
ผมสังเกตว่าพี่จั๋งดูนั่งไม่ค่อยสบายใจนัก กำลังจะเอ่ยปากถามแต่พี่จั๋งแทรกขึ้นมาก่อน
“น้ำไปรอพี่ที่รถนะ รีบเดินไปเลย”
น้ำเสียงเชิงสั่งทำให้ผมลุกทันทีไม่ถามอะไรต่อ
“เดี๋ยว!!”
ผมชะงักหันไปมองด้านหลัง
ซู่!!
น้ำจากน้ำแข็งละลายในถัง ถูกสาดมาที่หน้าผม
“ไปทำน้องทำไมละ”
พี่จั๋งพูดและลุกขึ้นไปกั้นพี่พีช ที่กำลังโกรธ หลังจากสาดน้ำใส่หน้าผม
“ไอ้เลว ไหนแกบอกจะช่วยฉันไง ไอ้ตุ๊ด ไอ้เลว”
เสียงของพี่พีชดังขึ้นทำให้บรรยากาศโต๊ะรอบข้างมองมาที่จุดผมจุดเดียว
“น้ำไปที่รถพี่ก่อนไป เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
พี่จั๋งพยายามกั้นไม่ให้พี่พีชเข้ามาใกล้ผม
“ไม่ต้องไปไหนเลย อย่าหนีสิ ทำเลวแล้วอย่าหนีสิ”
เสียงตะโกนด่าจากพี่พีชยังเข้าหูผมโดยตลอด
ผมเดินไปถึงรถพี่จั๋ง อยากจะเข้าไปนั่งรอ แต่ไม่มีกุญแจ ใจผมไม่ดีแล้ว
ตัดสินใจเดนออกมาเรียกแท๊กซี่เพื่อกลับห้อง
กลับหอเหรอ ถ้าพี่พีชตามไปที่หอละ พี่จั๋งก็ต้องตามไปที่หอแน่ๆ ทำไงดีเนี้ย
ผมกดโทรศัพท์หาใครคนนึงที่ผมนึกถึง
“คร้าบ” เสียงที่คุ้นและทำให้ผมสบายใจขึ้น
“พี่หนึ่ง น้ำมีเรื่องรบกวนหน่อยครับ”