อ้างอิงกระทู้
http://pantip.com/topic/30507449/comment2836-2
.. ขอแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากเพื่อนๆที่ตามอ่านงานเขียนจากประสบการณ์จริงของคุณหมอ กันค่ะ
.. จขกท อ่านถึงตอนล่าสุด .. มือเย็น ตัวชาไปเลย.. " ความตาย มันตามคนเราไปทุกก้าวจริงๆสินะ"
.. จขกท รีบกดโทรศัพท์ หาแฟน บอกรักเขา.. อยากโทรหาแม่ หาน้องที่เมืองไทย แต่ก็ดึกแล้ว...พรุ่งนี้ต้องโทรหาแน่ๆ บอกรักแม่.
.. สิ่งที่ จขกท ได้จากงานเขียนของคุณหมอแบบตรงๆเลยคือ " เราไม่ควรประมาทกับการใช้ชีวิตเลยสินะ". คนที่รักเรา คนที่เรารัก ไม่รู้วันไหน วินาทีไหนจะต้องจากกัน..
.. จขกท มีประสบการณ์ตรงของการสูญเสียแบบไม่ทันตั้งตัว... " คุณพ่อเสียชีวิต".
..ตอนนั้น เดือนสิงหาคม วันเกิดท่าน 11 สิงหา เราโทรไปอวยพรท่าน พูดจาหยอกล้อกันเล่น..
.. 12 สิงหาคม วันแม่ เราก็โทรไปอีก อวยพรแม่. ถามท่านว่าทำอะไร ? แม่บอก กำลังนั่งรถไปธุระกับพ่ออยู่ เราก็ยังแซวว่าไปฉลองวันเกิดพ่อย้อนหลังเหรอ..
.. 13 สิงหาคม. ขณะที่เรากำลังนั่งดูทีวีอยู่ โทรศัพท์บ้านดึงขึ้น. เรารับสาย ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องร่ำไห้พูดไม่เป็นภาษาคน.. จับใจความได้ว่า ตายๆๆ
เราก็ถามว่า ใครโทรมา.. อะไรตายยังงัย? สักพักเสียงตามสายก็พูดมาชัดขึ้นว่า ' พ่อตายแล้ว' ณ.วินาทีนั้น เราล้มลงไปกับพื้น หายใจไม่ออก..วู้บไปเลย!!
ทุกวันนี้ยังจำความรู้สึก ความเจ็บปวดนั้นได้เสมอ... เรานั่งเครื่องบินกลับด้วยหัวใจที่แตกสลาย.. ร้องให้จนแอร์ต้องเข้ามาถามมาปลอบใจ..
.... สรุปสาเหตุที่พ่อเราตายคือ.." ทานข้าวอิ่ม นอนหลับ และไม่ตื่นอีกเลย"
.. เพื่อนๆมาแชร์กันนะคะ ได้ข้อคิดอะไรจากการบอกเล่าเรื่องราวจากประสบการณ์ตรงของคุณหมอ
เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณหมอมาเขียนเล่าประสบการณ์ด้านอื่นๆให้ได้อ่านกันอีก
{ ไม่พลีชีพ&ไม่ Drama} ขอแลกเปลี่ยนความความคิิดเห็นของเพื่อนๆที่ตามอ่านอยู่ ว่าได้ข้อคิดอะไรจากกระทู้คุณหมอ
.. ขอแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากเพื่อนๆที่ตามอ่านงานเขียนจากประสบการณ์จริงของคุณหมอ กันค่ะ
.. จขกท อ่านถึงตอนล่าสุด .. มือเย็น ตัวชาไปเลย.. " ความตาย มันตามคนเราไปทุกก้าวจริงๆสินะ"
.. จขกท รีบกดโทรศัพท์ หาแฟน บอกรักเขา.. อยากโทรหาแม่ หาน้องที่เมืองไทย แต่ก็ดึกแล้ว...พรุ่งนี้ต้องโทรหาแน่ๆ บอกรักแม่.
.. สิ่งที่ จขกท ได้จากงานเขียนของคุณหมอแบบตรงๆเลยคือ " เราไม่ควรประมาทกับการใช้ชีวิตเลยสินะ". คนที่รักเรา คนที่เรารัก ไม่รู้วันไหน วินาทีไหนจะต้องจากกัน..
.. จขกท มีประสบการณ์ตรงของการสูญเสียแบบไม่ทันตั้งตัว... " คุณพ่อเสียชีวิต".
..ตอนนั้น เดือนสิงหาคม วันเกิดท่าน 11 สิงหา เราโทรไปอวยพรท่าน พูดจาหยอกล้อกันเล่น..
.. 12 สิงหาคม วันแม่ เราก็โทรไปอีก อวยพรแม่. ถามท่านว่าทำอะไร ? แม่บอก กำลังนั่งรถไปธุระกับพ่ออยู่ เราก็ยังแซวว่าไปฉลองวันเกิดพ่อย้อนหลังเหรอ..
.. 13 สิงหาคม. ขณะที่เรากำลังนั่งดูทีวีอยู่ โทรศัพท์บ้านดึงขึ้น. เรารับสาย ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องร่ำไห้พูดไม่เป็นภาษาคน.. จับใจความได้ว่า ตายๆๆ
เราก็ถามว่า ใครโทรมา.. อะไรตายยังงัย? สักพักเสียงตามสายก็พูดมาชัดขึ้นว่า ' พ่อตายแล้ว' ณ.วินาทีนั้น เราล้มลงไปกับพื้น หายใจไม่ออก..วู้บไปเลย!!
ทุกวันนี้ยังจำความรู้สึก ความเจ็บปวดนั้นได้เสมอ... เรานั่งเครื่องบินกลับด้วยหัวใจที่แตกสลาย.. ร้องให้จนแอร์ต้องเข้ามาถามมาปลอบใจ..
.... สรุปสาเหตุที่พ่อเราตายคือ.." ทานข้าวอิ่ม นอนหลับ และไม่ตื่นอีกเลย"
.. เพื่อนๆมาแชร์กันนะคะ ได้ข้อคิดอะไรจากการบอกเล่าเรื่องราวจากประสบการณ์ตรงของคุณหมอ
เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณหมอมาเขียนเล่าประสบการณ์ด้านอื่นๆให้ได้อ่านกันอีก