ลมพัดพา...เมฆครึ้มลอยเคลื่อน

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

   1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม                             

* กาลพร่างามความฝันอันสวยสด จางสลดเลือนหม่นบนกลีบหมอง ถวิลหอมพร้อมชื่นหวนคืนครอง อย่าหมายปองล้วนสิ่ง...เกินจริงเลย * แสงตะเกียงหรี่แล้วมิแคล้วดับ เคยวาววับสว่างเด่นชัดเจนเผย ค่อยหม่นมัวสลัวเลือนคลุมเ

ค่ำคืนนี้ฟ้าพราวด้วยแสงดาว ระยิบวาวดั่งเพชรเปี่ยมความหมาย เสียงเพลงแผ่วหวานซึ้งมิห่างคลาย ชวนใจกายร่วมลีลาศใต้เงาจันทร์ มือประสานแนบชิดสนิทใกล้ สายตาไหวพริบพราววาวความฝัน ก้าวเท้าเบาเคลื่อนคล้อยร้อยร

https://www.youtube.com/watch?v=11LK8PK7-m4 ıllıllı ıllıllı ıllıllı ลมทะเล เซซัด สะบัดคว้างกางใบเรือ ล่องเดินทาง ห่างชายฝั่งกระแสคลื่น ดื่นขจาย ส่ายภวังค์ตรวนล่ามขัง เคว้งวน กล่นจิตใจ ข่มความกลัว มั