ความรู้สึกของจขกท.ในตอนนี้คือเสียใจ เศร้า โกรธ จนน้ำตาไหล สะอื้นเบาๆ
และในใจก็ได้แต่คิดว่า "เราป็นคนผิดเหรอ?"
แม้เรื่องมันจะเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ แต่เราก็ยังรู้สึกจดจำภาพติดตาและยังจำกิริยาท่าทางของแม่ได้
เราโดนแม่กระทืบค่ะ
กระทืบในที่นี้คือแม่ยกขาข้างหนึ่งแล้วเหยียบผลักมาที่เข่าเราแรงๆ จนเราทรุดล้มไปเลย
ไม่พอ ยังเอาไม้แขวนเสื้อมาตีขาเราอีก ไม่ให้เรารู้สึกเจ็บได้ไงล่ะ...
กับอีแค่ลูกหมาตัวเดียว
เรื่องมันเกิดขึ้นว่าเราอุ้มลูกหมาอยู่ค่ะ อยู่ใกล้ๆ กับแม่เลย แม่ก็ยืนทำอะไรสักอย่างอยู่นี่แหละ ภายในบ้านนะ
แล้วพอเรานั่งลงในท่าคุกเข่าข้างนึงลง อีกข้างก็ชันเอาไว้ ลูกหมาก็นอนหงายเล่นอยู๋ที่ขาข้างที่ชันเอาไว้น่ะค่ะ
เราจะวางมันลงดีๆ แต่พลาดไปนิดเดียว ตัวมันหล่นลงกับพื้นไปเลย ความสูงก็ราวๆ ไม้บรรทัดยาวแท่งนึง ผลประกฏว่าลูกหมาร้องเสียงดังใหญ่เลย
ทันใดนั้นแม่ก็กระทืบเท้าลงมาที่เราทันที
แม่เรียกชื่อลูกหมาแล้วก็อุ้มขึ้นมาโอ๋ใหญ่ ยังไม่วายด่าเราซ้ำด้วย สีหน้าเรานี่รู้สึกได้เองเลยว่าช็อคสุดๆ แม่กระทืบเรา... ด้วยเรื่องเล็กๆ แค่นี้นะ
ปลอบขวัญลูกหมาใหญ่ ไม่สนใจหัวเราเลย พ่อเห็นทุกอย่างก็ไม่ได้พูดอะไร เรารู้สึกวูบเลย โกรธก็โกรธนะคะก็เลยตอกกลับเสียงดังไปด้วยความอารมณ์ร้อนไปบ้าง ต่อมน้ำตาอยากจะทำงานออกมา ก็เลย รีบไปนั่งทำการบ้านให้เสร็จๆ แม่ก็ด่าๆ แล้วไปเอาไม้แขวนเสื้อมาตีที่ขาข้างที่โดนกระทืบนั่นล่ะ พอแม่ไปแล้ว น้ำตาไหลมันก็จะไหลมากเข้าเลยหนีไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าเป็นพัลวัน
ยิ่งนึกก็ยิ่งอยากร้องไห้ค่ะ ถึงแม้นี่จะำไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนแม่ทำอย่างนี้ แต่เรารู้สึกว่าครั้งนี้มันมากเกินไป ไม่สมเหตุสมผลซะเลย แต่เราทำอะไรไม่ได้ ได้อย่างมากสุดคือทำนิ่งไม่คุยกับแม่ และแม่ก็ไม่คุยกับเรา ถ้าไปโรงเรียนเราก็จะไม่สนใจอะไรจริงๆ ถึงแม้ว่าแม่จะเป็นครูก็เถอะ (แต่อยู่คนละชั้น)
พิมพ์ไปน้ำตาตกไปด้วยค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณที่ได้เว็บพันทิปเป็นที่ระบายสักนิดก็ยังดี เราน้อยใจอ่ะ...
สมควรแล้วเหรอที่จะโดนคนเป็นแม่กระทำแบบนี้?
และในใจก็ได้แต่คิดว่า "เราป็นคนผิดเหรอ?"
แม้เรื่องมันจะเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ แต่เราก็ยังรู้สึกจดจำภาพติดตาและยังจำกิริยาท่าทางของแม่ได้
เราโดนแม่กระทืบค่ะ
กระทืบในที่นี้คือแม่ยกขาข้างหนึ่งแล้วเหยียบผลักมาที่เข่าเราแรงๆ จนเราทรุดล้มไปเลย
ไม่พอ ยังเอาไม้แขวนเสื้อมาตีขาเราอีก ไม่ให้เรารู้สึกเจ็บได้ไงล่ะ...
กับอีแค่ลูกหมาตัวเดียว
เรื่องมันเกิดขึ้นว่าเราอุ้มลูกหมาอยู่ค่ะ อยู่ใกล้ๆ กับแม่เลย แม่ก็ยืนทำอะไรสักอย่างอยู่นี่แหละ ภายในบ้านนะ
แล้วพอเรานั่งลงในท่าคุกเข่าข้างนึงลง อีกข้างก็ชันเอาไว้ ลูกหมาก็นอนหงายเล่นอยู๋ที่ขาข้างที่ชันเอาไว้น่ะค่ะ
เราจะวางมันลงดีๆ แต่พลาดไปนิดเดียว ตัวมันหล่นลงกับพื้นไปเลย ความสูงก็ราวๆ ไม้บรรทัดยาวแท่งนึง ผลประกฏว่าลูกหมาร้องเสียงดังใหญ่เลย
ทันใดนั้นแม่ก็กระทืบเท้าลงมาที่เราทันที
แม่เรียกชื่อลูกหมาแล้วก็อุ้มขึ้นมาโอ๋ใหญ่ ยังไม่วายด่าเราซ้ำด้วย สีหน้าเรานี่รู้สึกได้เองเลยว่าช็อคสุดๆ แม่กระทืบเรา... ด้วยเรื่องเล็กๆ แค่นี้นะ
ปลอบขวัญลูกหมาใหญ่ ไม่สนใจหัวเราเลย พ่อเห็นทุกอย่างก็ไม่ได้พูดอะไร เรารู้สึกวูบเลย โกรธก็โกรธนะคะก็เลยตอกกลับเสียงดังไปด้วยความอารมณ์ร้อนไปบ้าง ต่อมน้ำตาอยากจะทำงานออกมา ก็เลย รีบไปนั่งทำการบ้านให้เสร็จๆ แม่ก็ด่าๆ แล้วไปเอาไม้แขวนเสื้อมาตีที่ขาข้างที่โดนกระทืบนั่นล่ะ พอแม่ไปแล้ว น้ำตาไหลมันก็จะไหลมากเข้าเลยหนีไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าเป็นพัลวัน
ยิ่งนึกก็ยิ่งอยากร้องไห้ค่ะ ถึงแม้นี่จะำไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนแม่ทำอย่างนี้ แต่เรารู้สึกว่าครั้งนี้มันมากเกินไป ไม่สมเหตุสมผลซะเลย แต่เราทำอะไรไม่ได้ ได้อย่างมากสุดคือทำนิ่งไม่คุยกับแม่ และแม่ก็ไม่คุยกับเรา ถ้าไปโรงเรียนเราก็จะไม่สนใจอะไรจริงๆ ถึงแม้ว่าแม่จะเป็นครูก็เถอะ (แต่อยู่คนละชั้น)
พิมพ์ไปน้ำตาตกไปด้วยค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณที่ได้เว็บพันทิปเป็นที่ระบายสักนิดก็ยังดี เราน้อยใจอ่ะ...