คือเปอร์เลยต้องไปเรียนกับน้อง ๆ
น้อง ๆ ทุกคนรู้จักกันหมด ยกเว้นพมคนเดียว เป็นคนเดียวในห้องที่ไม่รู้จักใครเลย อึดอัด ตอนเรียนวันนี้วันแรก ไม่รู้จะไปนั่งตรงไหนของห้องเพราะไม่รู้จักใครเลย
อยากลาออก ถ้ามีเงินสักสิบล้านก็คงดีตอนนี้ จะเอาเงินไปฝากธนาคารนั่งนอนกินดอกเบี้ยไปวัน ๆ เลี้ยงพ่อแม่ได้ ทุกวันนี้ทำเพื่อพ่อแม่เลย ไม่งั้นคงลาออกไปแล้ว เพราะชีวิตการเรียนทรมาน ไม่มีความสุขเลย รู้ไหมครับเวลาจะเข้ากลุ่มกับใคร ก็ไม่รู้จะอยู๋กลุ่มไหนเพราะไม่รู้จักใครเลย คนทั้งห้องมองเราเป็นตัวปะหลาด ไม่รู้จักใคร นั่งเรียนคนเดียว อยากหายตัวไปจากโลกนี้ ตอนนี้อยากกอดพ่อแม่ นึกถึงพ่อแม่แล้วน้ำตาจะไหลครับ
ท้อ เหนื่อยกับชีวิตมหาลัย เป็นพี่เปอร์นี่มันทรมานจริง ๆ เลยครับ อยากลาออกแล้ว ไม่อยากเรียน อยากมีชีวิตอิสระ
น้อง ๆ ทุกคนรู้จักกันหมด ยกเว้นพมคนเดียว เป็นคนเดียวในห้องที่ไม่รู้จักใครเลย อึดอัด ตอนเรียนวันนี้วันแรก ไม่รู้จะไปนั่งตรงไหนของห้องเพราะไม่รู้จักใครเลย
อยากลาออก ถ้ามีเงินสักสิบล้านก็คงดีตอนนี้ จะเอาเงินไปฝากธนาคารนั่งนอนกินดอกเบี้ยไปวัน ๆ เลี้ยงพ่อแม่ได้ ทุกวันนี้ทำเพื่อพ่อแม่เลย ไม่งั้นคงลาออกไปแล้ว เพราะชีวิตการเรียนทรมาน ไม่มีความสุขเลย รู้ไหมครับเวลาจะเข้ากลุ่มกับใคร ก็ไม่รู้จะอยู๋กลุ่มไหนเพราะไม่รู้จักใครเลย คนทั้งห้องมองเราเป็นตัวปะหลาด ไม่รู้จักใคร นั่งเรียนคนเดียว อยากหายตัวไปจากโลกนี้ ตอนนี้อยากกอดพ่อแม่ นึกถึงพ่อแม่แล้วน้ำตาจะไหลครับ