ไม่ใช่เรื่องความรักนะค่ะ เป็นเรื่องหน้าที่การงานค่ะ
คือเราเรียนจบมา 2 ปีแล้วค่ะ ตอนสมัยฝึกงาน เราได้มีโอกาสเลือกสถานที่ฝึกงานด้วยตัวเองค่ะ เป็น บ. อันดับต้นๆของเมืองไทยเลยค่ะ โฆษณาทั่วทุกที่ เป็น บ. ที่เราว่า สวัสดิการดีใช้ได้เลย ตอนจะเข้าฝึกงานต้องผ่านการสอบ และการสัมภาษณ์ และเราก็ผ่านการคัดเลือกค่ะ ตอนได้ฝึกงานนั้น ความรู้สึกที่ได้รับนะคะ "สนุก มีความสุข อบอุ่น และได้รับความรู้+ประสบการณ์ใหม่ๆ+ความกล้าในการตัดสินใจ" สรุปคือ รักที่นี่มากๆคะ พี่ๆที่ทำงานเป็นกันเองมากๆ สนิทสนมกันสุดๆ และการฝึกงานที่นี่ แทบจะได้ทำทุกอย่างเหมือนพนักงานจริงๆค่ะ ยกเว้นแต่ติดต่อลูกค้า กับส่งอีเมล์เท่านั้น หลังฝึกงานเสร็จพี่ๆพาไปเลี้ยงอำลาที่หัวหิน เที่ยวทะเลกัน (เด็กฝึกงานประมาณ 8-9 คนค่ะ) ต่อ 1 แผนกนะค่ะ แล้วไปกันแค่แผนกของเราค่ะ เลยกันเองมาก
พอฝึกงานจบ "เราได้มีโอกาส ได้รับการสัมภาษณ์เพื่อจะบรรจุเป็นพนักงานของทาง บ. นั้นค่ะ" โดยที่ทั้ง 8-9 คนนั้นมีเราได้เลือกเพียงคนเดียว
เราดีใจค่ะ ดีใจมาก HR โทรมาตาม+นัดวันสัมภาษณ์ บอกคุณพ่อและคุณแม่ ว่าจะไปสัมภาษณ์+ทำงานที่ บ. นั้นนะ คุณพ่อคุณแม่ เบรคค่ะ...โดยบอกว่า ให้มาช่วยงานที่บ้านดีกว่า จะได้เริ่มปูทางบริหารงานเลย (ทางบ้านเปิดโรงงาน + ออฟฟิศ ทั้งผลิต ส่งในประเทศ และต่างประเทศค่ะ) เราเสียใจมากๆค่ะ นอนคิดอยู่ในห้องนอน 2-3 วัน ไม่อยากจะออกไปไหนเลย ยอมรับค่ะว่า อารมณ์นั้นคือ
1. อยากเริ่มจากการเรียนรู้งานก่อน อยากเรียนรู้งานจากบ.อื่นดูก่อน อยา้ระบบงานจริงๆและยังไม่พร้อมจะเข้าไปบริหารเท่าไหร่ ประสบการณ์ยังน้อย
2. อยากทำงานองค์กรที่ดูแล้วมั่นคง ใครๆก็อยากเข้า (เพื่อนๆเรา) และเราใฝ่ฝันไว้ว่าอยากทำงานแนวๆนี้มานานแล้ว
3. เราว่าเรายังเด็กไปที่จะไปควบคุมและบริหารงาน บ.+โรงงาน พนักงานเป็นร้อยๆคน
4. อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนค่ะ อยากเริ่มต้นจากก้าวแรกด้วยตัวเองดู
แต่แล้วก็ต้องตัดสินใจทิ้งงานที่นั้นเพราะ
1. ไม่อยากขัดใจคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
2. คุณพ่อคุณแม่บอกให้รีับปูทางจะได้ดำเนินงานต่อจากคุณพ่อคุณแม่เลย
3. คุณพ่อคุณแม่ ไม่สนับสนุนค่ะ กลัวท่านไม่พอใจ
4. ต้องไปเทรนงานที่ ตปท. 1-2 เดือน และทุกๆ 2 ปีต้องไป เทรนงานที่ ตปท. อยู่เรื่อยๆ คุณพ่อคุณแม่ ไม่ยอมให้ไปคะ
แต่ทุกวันนี้ พี่ๆที่ บ. นั้นก็โทรตามเราไปเที่ยวนะคะ เวลาพวกเค้าไปพัทยา หรือ ไปเที่ยว ตจว. กันก็จะโทรมาชวนเราทุกครั้งเลย ไป ตปท. ก็ยังเคยชวนเลยคะ
เวลาเราเข้าไปดู เฟสบุ๊ค ของพี่ๆที่ทำงาน เรารู้สึกแปลกๆคะ แบบว่ามีเด็กฝึกงานเข้ามาฝึก เราก็จะนึกถึงสมัยเราได้ฝึกงานที่นั่น อยากกลับไปฝึกอีก เป็นงานที่สนุกมากๆ (ไม่ใช่งานที่นั่งอยู่กับเอกสารนะคะ) และที่รู้สึกเจ็บๆไปกว่านั้นคือ...เวลาเห็นพนักงานใหม่เข้ามาในตำแหน่งที่เราควรจะได้ทำเมื่อปีก่อน เรารู้สึก บอกตรงๆว่า "อิจฉาเค้ามากๆ" เลยคะ อยากเป็นเ้ค้ามากๆ เฮ้อ...
แต่เราคิดเพียงแต่ว่า เลือกที่จะทิ้งที่นั่นไปก็เพราะอนาคตและคุณพ่อคุณแม่ เพราะท่านตั้งใจจะปูทางเราอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ใจยังอยากทำงานที่นั่นอยู่เลยคะ T_T คิดไม่ออก คิดไม่ตก เลือกไม่ถูก (แต่เลือกแล้ว >.<) เ็ซ็งคะเซ็ง
ปล. งานที่ฝึกคืองานการบินค่ะ 555+
เคยไหมค่ะ...อดีตที่เราเลือกที่จะทิ้งไปเอง แต่ตอนนี้กลับมานั่งเสียใจ
คือเราเรียนจบมา 2 ปีแล้วค่ะ ตอนสมัยฝึกงาน เราได้มีโอกาสเลือกสถานที่ฝึกงานด้วยตัวเองค่ะ เป็น บ. อันดับต้นๆของเมืองไทยเลยค่ะ โฆษณาทั่วทุกที่ เป็น บ. ที่เราว่า สวัสดิการดีใช้ได้เลย ตอนจะเข้าฝึกงานต้องผ่านการสอบ และการสัมภาษณ์ และเราก็ผ่านการคัดเลือกค่ะ ตอนได้ฝึกงานนั้น ความรู้สึกที่ได้รับนะคะ "สนุก มีความสุข อบอุ่น และได้รับความรู้+ประสบการณ์ใหม่ๆ+ความกล้าในการตัดสินใจ" สรุปคือ รักที่นี่มากๆคะ พี่ๆที่ทำงานเป็นกันเองมากๆ สนิทสนมกันสุดๆ และการฝึกงานที่นี่ แทบจะได้ทำทุกอย่างเหมือนพนักงานจริงๆค่ะ ยกเว้นแต่ติดต่อลูกค้า กับส่งอีเมล์เท่านั้น หลังฝึกงานเสร็จพี่ๆพาไปเลี้ยงอำลาที่หัวหิน เที่ยวทะเลกัน (เด็กฝึกงานประมาณ 8-9 คนค่ะ) ต่อ 1 แผนกนะค่ะ แล้วไปกันแค่แผนกของเราค่ะ เลยกันเองมาก
พอฝึกงานจบ "เราได้มีโอกาส ได้รับการสัมภาษณ์เพื่อจะบรรจุเป็นพนักงานของทาง บ. นั้นค่ะ" โดยที่ทั้ง 8-9 คนนั้นมีเราได้เลือกเพียงคนเดียว
เราดีใจค่ะ ดีใจมาก HR โทรมาตาม+นัดวันสัมภาษณ์ บอกคุณพ่อและคุณแม่ ว่าจะไปสัมภาษณ์+ทำงานที่ บ. นั้นนะ คุณพ่อคุณแม่ เบรคค่ะ...โดยบอกว่า ให้มาช่วยงานที่บ้านดีกว่า จะได้เริ่มปูทางบริหารงานเลย (ทางบ้านเปิดโรงงาน + ออฟฟิศ ทั้งผลิต ส่งในประเทศ และต่างประเทศค่ะ) เราเสียใจมากๆค่ะ นอนคิดอยู่ในห้องนอน 2-3 วัน ไม่อยากจะออกไปไหนเลย ยอมรับค่ะว่า อารมณ์นั้นคือ
1. อยากเริ่มจากการเรียนรู้งานก่อน อยากเรียนรู้งานจากบ.อื่นดูก่อน อยา้ระบบงานจริงๆและยังไม่พร้อมจะเข้าไปบริหารเท่าไหร่ ประสบการณ์ยังน้อย
2. อยากทำงานองค์กรที่ดูแล้วมั่นคง ใครๆก็อยากเข้า (เพื่อนๆเรา) และเราใฝ่ฝันไว้ว่าอยากทำงานแนวๆนี้มานานแล้ว
3. เราว่าเรายังเด็กไปที่จะไปควบคุมและบริหารงาน บ.+โรงงาน พนักงานเป็นร้อยๆคน
4. อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนค่ะ อยากเริ่มต้นจากก้าวแรกด้วยตัวเองดู
แต่แล้วก็ต้องตัดสินใจทิ้งงานที่นั้นเพราะ
1. ไม่อยากขัดใจคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
2. คุณพ่อคุณแม่บอกให้รีับปูทางจะได้ดำเนินงานต่อจากคุณพ่อคุณแม่เลย
3. คุณพ่อคุณแม่ ไม่สนับสนุนค่ะ กลัวท่านไม่พอใจ
4. ต้องไปเทรนงานที่ ตปท. 1-2 เดือน และทุกๆ 2 ปีต้องไป เทรนงานที่ ตปท. อยู่เรื่อยๆ คุณพ่อคุณแม่ ไม่ยอมให้ไปคะ
แต่ทุกวันนี้ พี่ๆที่ บ. นั้นก็โทรตามเราไปเที่ยวนะคะ เวลาพวกเค้าไปพัทยา หรือ ไปเที่ยว ตจว. กันก็จะโทรมาชวนเราทุกครั้งเลย ไป ตปท. ก็ยังเคยชวนเลยคะ
เวลาเราเข้าไปดู เฟสบุ๊ค ของพี่ๆที่ทำงาน เรารู้สึกแปลกๆคะ แบบว่ามีเด็กฝึกงานเข้ามาฝึก เราก็จะนึกถึงสมัยเราได้ฝึกงานที่นั่น อยากกลับไปฝึกอีก เป็นงานที่สนุกมากๆ (ไม่ใช่งานที่นั่งอยู่กับเอกสารนะคะ) และที่รู้สึกเจ็บๆไปกว่านั้นคือ...เวลาเห็นพนักงานใหม่เข้ามาในตำแหน่งที่เราควรจะได้ทำเมื่อปีก่อน เรารู้สึก บอกตรงๆว่า "อิจฉาเค้ามากๆ" เลยคะ อยากเป็นเ้ค้ามากๆ เฮ้อ...
แต่เราคิดเพียงแต่ว่า เลือกที่จะทิ้งที่นั่นไปก็เพราะอนาคตและคุณพ่อคุณแม่ เพราะท่านตั้งใจจะปูทางเราอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ใจยังอยากทำงานที่นั่นอยู่เลยคะ T_T คิดไม่ออก คิดไม่ตก เลือกไม่ถูก (แต่เลือกแล้ว >.<) เ็ซ็งคะเซ็ง
ปล. งานที่ฝึกคืองานการบินค่ะ 555+