นี่เพื่อนหรือภาระ!!!!!!!!

น้องคนนี้เป็นเพื่อนของน้องชายเราตั้งแต่ประถมค่ะ จนเข้ามหาวิทยาลัยด้วยกัน(เพราะความจำใจค่ะ  ใจน้องเค้าอยากเรียน ม.เอกชน แต่ติดที่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม เลยจำใจมาเรียนราชภัฎกับน้องชายเรา)  ปัญหาก็เริ่มจากตรงนี้แหละคะ อยู่หอเดียวกัน เรียนที่เดียวกัน แต่ค่าใช้จ่ายต่างๆๆที่บ้านเราออกให้ค่ะ ยกเว้นค่าเทอมน้องเค้า เนื่องจากพ่อแม่สนิทกัน แล้วที่บ้านน้องเค้าก็ไม่ค่อยมีเงิน แม่เราเลยออกค่าใช้จ่ายให้มาตลอด4ปี โดยไม่ได้เก็บเงินน้องเค้าเลย ทั้งๆๆทีบ้านเราก็งั้นๆๆไม่ได้มีเงินมากเท่าไหร่ ช่วยๆๆกันไป สงสารกลัวน้องเค้าไม่ได้เรียนหนังสือ ทุกครั้งที่บ้านเราไปเยี่ยมหาน้องชายเวลาเจอน้องคนนี้เค้าจะแสดงความไม่พอใจอยู่เนืองๆๆ หน้าบึ้งไม่รับแขก ไม่ค่อยพูด  ทั้งๆๆที่ตอนม.ปลายยังพูดคุยหยอกล้อกันได้อยู่เลย (เราแอบถามน้องเรา ว่าโกรธอะไรกันรึปล่าว ผิดใจไม่เข้าใจอะไรรึปล่าว น้องเราบอกว่าไม่มีสนิทกันเหมือนเดิม) เราก็ไม่อะไร  แต่เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย ต่อมา 2ปีหลังนี้เรากะแม่ซื้อบ้านที่กรุงเทพ แถวๆสวนสยามก็อยากให้น้องย้ายมาอยู่ด้วยกันจะได้ตัดค่าใช้จ่ายในการเช่าหอ แต่น้องเราว่ามันไกลและยังติดที่เพื่อนคนนี้จะไปอยู่ที่ไหน เราก็เหมือนจะเข้าใจแต่แอบเคืองว่าสิ้นเปลืองจริงๆ จนฝึกงานน้องเราก็กลับมาอยู่บ้านมากขึ้นเราเลยถามว่าคืนห้องไปรึยัง น้องบอกว่ายังเพราะน้องคนนั้นยังกลับมานอนทุกเสาร์-อาทิตย์ ทั้งๆที่ไปเช่าหออยู่แล้วแถวๆที่ฝึกงาน (เปลืองเงินอีกแหละ  น้องกับแม่เราบอก  เอาน่าอีกไม่กี่เดือนเอง เราก็อือๆ) สุดท้ายจนน้องคนนั้นได้งานที่ต่างจังหวัด  น้องเราถึงบอกคืนห้องได้ ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่มาตั้งหลายเดือน เช่าให้คนอื่นอยู่แท้ๆ สมบัติทุกชิ้นน้องเราไม่เอากลับมาเลยนะ ยกเว้นเสื้อผ้า ส่วนตัว (พัดลม เครื่องซักผ้า ชั้น จานชาม น้องเราไม่เอามาเลย น่าตีจริงๆๆ)  ปัญหามันอยู่ตรงที่ น้องเราได้เงินจากทางบ้าน10000บาทถ้วน  หักค่าหอ น้ำ ไฟ แอร์ ตกเดือนละ 6000บาท โดยที่น้องคนนั้นไม่ได้จ่ายเลยแม้แต่บาทเดียว น้องเราก็จะเหลือเงินใช้เดือนละ4000บาท โดยที่เค้าไม่เคยรบกวนเงินทางบ้านเพิ่มเลย ทั้งๆๆที่น้องเรากินเก่งมาก ในขณะที่น้องคนนั้น ได้จากพี่ชาย2000 พ่อแม่อีก 2000 เงินกู้ กยศ ไม่รู้ ซึ่งดูๆๆแล้วน่าจะมากกว่า4000 ของน้องชายเรา เค้ามีเงินเช่าสนามฟุตบอลเล่น แต่งตัวดีๆ ไปเที่ยวที่ดีๆ มีไอโฟนใช้ ในขณะที่น้องเราโนเกียจอสีธรรมดา แต่งตัวธรรมดา อยู่แต่บ้าน เราแอบสงสารน้องอ่ะ จนวันนึงพวกน้องๆเรียนจบ เราแอบเห็นเฟสบุคน้องคนนั้น ขอบคุณเพื่อนๆเค้ายกใหญ่เลยแต่ไม่ยักกะมีชื่อน้องเราเลย  พ่อแม่เค้าก้ไม่เห็นจะเคยมาขอบคุณแม่เราเลย ทุกวันนี้น้องคนนั้นเค้าก็มีงานทำ ออกรถใหม่ไปทำงาน สบายจังเลย เราหวังว่าคงจะไม่ต้องมาช่วยเหลลืออะไรกันอีกแล้วนะ  เรามองว่าน้องคนนั้นนะภาระที่บ้านเราจริงๆจากๆๆกันได้ซะก็ดี