สงครามต่อต้านญี่ปุ่นในช่วงปี 1937-1945 นั้นทางก๊กมินตั๋งต่อสู้อย่างเต็มที่เท่าที่พอจะสามารถทำได้แล้วหน่ะครับ และพวกเขาก็สามารถยันกองทัพญี่ปุ่นให้ติดหล่มบนแผ่นดินใหญ่ได้

รัฐบาลทหารญี่ปุ่นคิดว่า พวกเขาจะเอาชนะจีนได้ภายในเวลาไม่นาน และบีบให้เจียงไคเช็คยอมมาขอเจรจามอบผลประโยชน์มหาศาลให้่แก่ญี่ปุ่นครับ

สงครามในปี 1937 นั้น ผมเชื่อว่า ญี่ปุ่นไม่ได้ต้องการยึดจีนทั้งประเทศ แต่สงครามนี้เป็นเพียงบันไดให้ญี่ปุ่นไต่เข้าใกล้การยึดจีนทั้งประเทศไปอีกขั้นเท่านั้น
รัฐบาลและกองทัพญี่ปุ่นทราบดีว่า ไม่สามารถเอาชนะจีนได้ในการทำศึกใหญ่ๆเพียงครั้งหรือสองครั้งครับ เป้าหมายจริงๆของพวกเขาคือ บีบให้เจียงไคเช็คทำสัญญาเสียเปรียบอย่างมาก เพิ่มอิทธิพลของญี่ปุ่นในจีน ลดทอนกำลังของเจียงไคเช็คและประเทศจีนลงให้มากที่สุด และรอโอกาสในสงครามใหญ่รอบหน้าเพื่อเขมือบจีนทั้งประเทศครัีบ

ปี 1937 ญี่ปุ่นทุ่มกำลังทั้งหมดโจมตีประเทศจีนอย่างกว้างขวางครับ โดยเฉพาะการโจมตีเมืองเซี่ยงไฮ้ที่เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจสำคัญของจีน แต่ทว่าเจียงไคเช็คและก๊กมินตั๋งก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น การยึดครองเซี่ยงไฮ้ของญี่ปุ่นเต็มไปด้วยความยากลำบาก และต้องรบกันอย่างรุนแรงเสียหายไปฝ่ายละมากมาย
จนต้นเดือนพฤศจิกายน 1937 ญี่ปุ่นจึงยึดเซี่ยงไฮ้ได้ พร้อมๆกับความเสียหายของกองทหารชุดแรกที่ยกพลขึ้นฝั่งแบบมหาศาล (ญี่ปุ่นเสียทหารชั้นเยี่ยมไปเกือบ 1 แสนคนที่เซี่ยงไฮ้)

พอเซี่ยงไฮ้แตก ญี่ปุ่นก็พยายามรุกตีนานกิงเพื่อบีบเจียงไคเช็คต่อ แต่เจียงไคเช็คล่าถอยไปหวู๋ฮั่น และจัดตั้งแนวรับขนาดมหึมาด้วยกำลังพลกว่า 1 ล้านคน ซึ่งแม้ในปี 1938 ญี่ปุ่นจะฝ่าแนวรับที่หวู๋ฮั่นไปได้ แต่ก็เสียทหารไปอีกนับแสนคนเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เจียงไคเช็คยังไม่ยอมแพ้และไม่ยอมเจรจา

นั่นทำให้ญี่ปุ่นต้องบุกต่อไปครับ ต้องเกณฑ์กำลังคนเท่าที่มีทุ่มเข้าไปในจีนเพื่อดำเนินผลการรบให้ถึงที่สุดไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม แต่ทว่าเจียงไคเช็คที่เปลี่ยนยุทธศาสตร์จากการเอากำลังเข้าปะทะแบบแตกหักมาเป็นเล่นวัดความอดทนเพื่อแข่งกันว่าสายป่านใครยาวกว่า ก็สร้างความเดือดร้อนให้ญี่ปุ่นอย่างมหาศาล

ระหว่างปี 1938-40 ญี่ปุ่นทุ่มเทกำลังพลเข้าไปในจีนเกือบ 2 ล้านคน แต่ไม่สามารถรุกคืบหน้าไปได้มากนักจากดินแดนที่ยึดครองมาก่อนกลางปี 1938 ซ้ำร้ายยังประสบกับความสูญเสียอย่างหนักเรื่อยๆ ทั้งการเข้าตีเมืองฉางซาหลายครั้งที่สูญทหารไปเป็นแสนคน การต่อต้านของกองทัพชาวบ้านของจีนในดินแดนต่างๆ นั่นกลายเป็นภาระอันหนักอึ้งที่รัฐบาลและชาวญี่ปุ่นทั้งประเทศต้องแบกเอาไว้บนหลังครับ
ความพยายามของญี่ปุ่นคือ จัดตั้งรัฐบาลหุ่นของวังจิงวุ่ยขึ้นมาปกครองประเทศจีนในฐานะรัฐบาลใหม่ แต่ทว่ากลับถูกต่อต้่านจากประชาชนและนานาประเทศ

ญี่ปุ่นต้องเจอการบีบคั้นจากประเทศมหาอำนาจตะวันตก เพราะแน่นอนว่ามหาอำนาจตะวันตกมีผลประโยชน์ในจีนมหาศาล พวกเขายอมอยู่ร่วมกันได้เนื่องจากสหรัฐเึคยบอกว่า เราต้องกอบโกยผลประโยชน์ในจีนร่วมกันอย่างเท่าเทียม และเคารพเจ้าบ้านอย่างจีน (หุหุ) แต่เมื่อญี่ปุ่นคิดจะกินคนเดียว เลยโดนต่อต้านจากเพื่อนร่วมโต๊ะผู้หิวกระหายครับ
มหาอำนาจตะวันตกบอยคอยญี่ปุ่นและไม่ส่งน้ำมัน+แร่เหล็กให้ญี่ปุ่น ยิ่งถีบเศรษฐกิจของญี่ปุ่นลงเหวไปเรื่อยๆ

การทุ่มเทกำลังพลเข้าไปในจีนอย่างไม่หยุดยั้งเหมือนเอาเงินทองไปถมเหวลึก ทำให้เริ่มมีการขาดแคลนบนเกาะญี่ปุ่นครับ ปี 1940 ชาวบ้านบนเกาะญี่ปุ่นเริ่มขาดแคลนยารักษาโรค อาหาร และเครื่องอุปโภคกันบ้างแล้ว เยาวชนจำนวนมากต้องเริ่มออกมาทำงานทดแทนคนหนุ่มที่โดนส่งไปรบ

รัฐบาลญี่ปุ่นพยายามเสนอให้เจียงไคเช็คมาเจรจาครับ แต่เจียงไคเช็คยืนกระต่ายขาเดียวว่า ถอนทหารไปจากจีนก่อน แล้วค่อยมาเจรจา ซึ่งญี่ปุ่นยอมไม่ได้ (เพราะสิ่งที่ลงทุนลงแรงไป 3 ปีจะมลายสิ้นหมด) การเจรจาเลยไม่เกิดขึ้น........................

ในความเห็นของผม หากญี่ปุ่นเป็นต่อจีนแบบที่ จีนไร้หนทางต่อสู้ใดๆ รัฐบาลญี่ปุ่นจะไปอ้อนวอนให้เจียงไคเช็คมาเจรจาทำไม โลกนี้มีคนที่กำลัีงจะชนะ ขอร้องให้คนแพ้่มาเจรจาด้วยเหรอ..............