สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าไม่ค่อยเคยตั้งกระทู้อะไรมากนักแต่มักจะเข้ามาอ่านกระทู้ในห้องนี้อยู่บ่อยๆ แต่วันนี้มีเรื่องที่อยากแบ่งปันให้เพื่อนๆชาวพันทิปผู้มีใจในการรักสัตว์ทุกคนค่ะ อาจจะยาวไปสักหน่อย แต่อยากเล่าถึงเขาด้วยหัวใจริงๆค่ะ
ก่อนอื่นขอแนะนำเพื่อนของเราก่อนเลย เขาชื่อว่า"ปุย" เป็นน้องหมาพันธ์ผสมเพศผู้ เท่าที่ฉันจำได้วันแรกที่ปุยมาอยู่กับฉันคือวันหนึ่งในช่วงเปิดเทอมตอนเย็น ตอนฉันอยู่ป.4 แม่เอาปุยมาจากเจ้าของคนเก่าเพราะเขาไม่มีเวลาดูแล ครั้งแรกที่ฉันเห็นปุย ฉันคิดว่า หมาอะไรน้า ทำไมน่ารักจัง ขนยาวสีขาว ตาสีเขียว กลมโต ใส ไร้เดียงสา ฉันหลงรักปุยขึ้นมาทันทีที่แรกเห็น นั่นคือจุดเริ่มต้นของวันที่เราได้เจอกัน ^^
หลังจากที่ปุยมาอยู่บ้านเรา เขาเป็นหมาที่ร่าเริง น่ารัก ฉลาด ทำให้คนในบ้านหัวเราะอยู่เสมอ ด้วยความที่ฉันเป็นลูกคนเดียว ไม่มีเพื่อนเล่น ฉันมักจะเล่นซ่อนแอบกับปุย แอบข้างประตูบ้าง บนรถบ้าง แต่ปุยก็จะหาฉันเจอในทุกๆครั้ง และแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้า 555 ปุยชอบขโมยถุงเท้าหลังจากที่ฉันถอดตอนกลับจากโรงเรียน ทำให้แม่มักจะต้องซื้อถุงเท้าคู่ใหม่ให้ฉันอยู่เสมอ โดยเฉพาะถุงเท้าเก่าๆที่มีกลิ่นเท้าของฉันติดอยู่ ปุยจะชอบมากเป็นพิเศษ
ครั้งหนึ่งตอนปุยประมาณ 2 ขวบ ฉันยังจำได้ ครอบครัวเราพาปุยไปเที่ยวทะเล ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นสวนสน ตอนนั้นปุยยังเด็ก พอเห็นทะเลปุยก็เล่นน้ำทะเลอย่างร่าเริง วิ่งไปตามชายหาดเหมือนเด็กที่ไม่เคยได้ออกไปเล่นนอกบ้าน มิหนำซ้ำยังไปฉี่รดกองทรายบนชายหาดที่มีคนกำลังก่ออยู่อีกต่างหาก(ไม่โดนไล่เตะก็ดีแค่ไหนแล้ว 555+) ฉันจำภาพวันนั้นได้และคิดว่า หากมีโอกาสจะพาเขามาเที่ยวที่นี่อีกเพราะปุยคงจะชอบทะเลมาก...
10 ปีผ่านไป... ปุยอายุ 12 ขวบแล้ว เราวางแผนกันว่าจะพาเขาไปทะเลอีกในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมานี้ ตอนนี้ปุยต่างจากเมื่อ 10 ปีที่แล้วตรงที่ สภาพร่างกายเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาแก่ แต่ปุยไม่แข็งแรง เจ็บป่วยออดๆแอดๆมาตลอดในช่วงเดือนสองเดือนที่แล้ว...
ก่อนหน้านี้ปุยมักจะป่อยเล็กๆน้อยๆเช่น อาเจียรบ้าง มีอาการเจ็บตามฟันบ้าง เคี้ยวอาหารไม่ได้ เบื่ออาหาร เราทุกคนก็คิดว่าอาการเหล่านี้เป็นเพราะเขาอายุมากขึ้น แต่เราก็ไม่เคยละเลยที่จะพาเขาไปหาหมอ แต่ทุกๆครั้งหมอจะสันนิษฐานว่าเขากินอะไรผิดสำแดงแล้้วติดเชื้อเสมอ...จนเมื่อสามอาทิตย์ที่แล้ว ปุยก็ต้องทำให้ที่บ้านตกใจมากเพราะเขาชัก ปุยไม่เคยชักมาก่อน เขาชักนานอยู่ประมาณ 15 นาทีแล้วก็หยุด เราพาเขาไปหาหมอ หมอเจาะเลือดและสันนิษฐานว่าปุยเป็นโรคไต...
หลังจากนั้นปุยต้องกินอาหารที่ปุยไม่ชอบ กินอาหารสำหรับสุนัขโรคไต เขากินได้ไม่เยอะนัก นิสัยสดใสร่าเริงเริ่มหายไป เหลือเพียงแววตาที่เศร้า เหมือนเขารู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา เขาต้องไปให้หมอให้น้ำเกลือวันเว้นวัน โดยให้ผ่านทางใต้ผิวหนัง เพราะปุยไม่ยอมให้หมอคาสายน้ำเลือไว้ที่เส้นเลือก เขามักจะเดินพล่าน จนสายน้ำเกลือหลุดเสมอ เรารักษาเขาอยู่อย่างนี้มาประมาณ 3 อาทิตย์ เรารู้สึกว่าปุยมีอาการดีขึ้น วันนึงแม่เล่าให้ฟัง(ระหว่างนั้นฉันไปฝึกงานที่ กทม.)ว่า หลังจากที่แม่กลับมาจากทำงาน ปุยคาบของเล่นที่เขาเคยชอบเล่นมาอวดแม่ ทำให้ทุกๆคนในบ้านต่างยินดีที่เขากลับมาร่าเริงอีกครั้งหลังจากที่ซึมๆและไม่ร่าเริงมานาน และคิดไม่ถึงว่าการที่ปุยทำเช่นนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ปุยอยากทำให้เราเห็นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเขาจะจากเราไป...
เมื่อเพื่อนรักต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ก่อนอื่นขอแนะนำเพื่อนของเราก่อนเลย เขาชื่อว่า"ปุย" เป็นน้องหมาพันธ์ผสมเพศผู้ เท่าที่ฉันจำได้วันแรกที่ปุยมาอยู่กับฉันคือวันหนึ่งในช่วงเปิดเทอมตอนเย็น ตอนฉันอยู่ป.4 แม่เอาปุยมาจากเจ้าของคนเก่าเพราะเขาไม่มีเวลาดูแล ครั้งแรกที่ฉันเห็นปุย ฉันคิดว่า หมาอะไรน้า ทำไมน่ารักจัง ขนยาวสีขาว ตาสีเขียว กลมโต ใส ไร้เดียงสา ฉันหลงรักปุยขึ้นมาทันทีที่แรกเห็น นั่นคือจุดเริ่มต้นของวันที่เราได้เจอกัน ^^
หลังจากที่ปุยมาอยู่บ้านเรา เขาเป็นหมาที่ร่าเริง น่ารัก ฉลาด ทำให้คนในบ้านหัวเราะอยู่เสมอ ด้วยความที่ฉันเป็นลูกคนเดียว ไม่มีเพื่อนเล่น ฉันมักจะเล่นซ่อนแอบกับปุย แอบข้างประตูบ้าง บนรถบ้าง แต่ปุยก็จะหาฉันเจอในทุกๆครั้ง และแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้า 555 ปุยชอบขโมยถุงเท้าหลังจากที่ฉันถอดตอนกลับจากโรงเรียน ทำให้แม่มักจะต้องซื้อถุงเท้าคู่ใหม่ให้ฉันอยู่เสมอ โดยเฉพาะถุงเท้าเก่าๆที่มีกลิ่นเท้าของฉันติดอยู่ ปุยจะชอบมากเป็นพิเศษ
ครั้งหนึ่งตอนปุยประมาณ 2 ขวบ ฉันยังจำได้ ครอบครัวเราพาปุยไปเที่ยวทะเล ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นสวนสน ตอนนั้นปุยยังเด็ก พอเห็นทะเลปุยก็เล่นน้ำทะเลอย่างร่าเริง วิ่งไปตามชายหาดเหมือนเด็กที่ไม่เคยได้ออกไปเล่นนอกบ้าน มิหนำซ้ำยังไปฉี่รดกองทรายบนชายหาดที่มีคนกำลังก่ออยู่อีกต่างหาก(ไม่โดนไล่เตะก็ดีแค่ไหนแล้ว 555+) ฉันจำภาพวันนั้นได้และคิดว่า หากมีโอกาสจะพาเขามาเที่ยวที่นี่อีกเพราะปุยคงจะชอบทะเลมาก...
10 ปีผ่านไป... ปุยอายุ 12 ขวบแล้ว เราวางแผนกันว่าจะพาเขาไปทะเลอีกในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมานี้ ตอนนี้ปุยต่างจากเมื่อ 10 ปีที่แล้วตรงที่ สภาพร่างกายเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาแก่ แต่ปุยไม่แข็งแรง เจ็บป่วยออดๆแอดๆมาตลอดในช่วงเดือนสองเดือนที่แล้ว...
ก่อนหน้านี้ปุยมักจะป่อยเล็กๆน้อยๆเช่น อาเจียรบ้าง มีอาการเจ็บตามฟันบ้าง เคี้ยวอาหารไม่ได้ เบื่ออาหาร เราทุกคนก็คิดว่าอาการเหล่านี้เป็นเพราะเขาอายุมากขึ้น แต่เราก็ไม่เคยละเลยที่จะพาเขาไปหาหมอ แต่ทุกๆครั้งหมอจะสันนิษฐานว่าเขากินอะไรผิดสำแดงแล้้วติดเชื้อเสมอ...จนเมื่อสามอาทิตย์ที่แล้ว ปุยก็ต้องทำให้ที่บ้านตกใจมากเพราะเขาชัก ปุยไม่เคยชักมาก่อน เขาชักนานอยู่ประมาณ 15 นาทีแล้วก็หยุด เราพาเขาไปหาหมอ หมอเจาะเลือดและสันนิษฐานว่าปุยเป็นโรคไต...
หลังจากนั้นปุยต้องกินอาหารที่ปุยไม่ชอบ กินอาหารสำหรับสุนัขโรคไต เขากินได้ไม่เยอะนัก นิสัยสดใสร่าเริงเริ่มหายไป เหลือเพียงแววตาที่เศร้า เหมือนเขารู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา เขาต้องไปให้หมอให้น้ำเกลือวันเว้นวัน โดยให้ผ่านทางใต้ผิวหนัง เพราะปุยไม่ยอมให้หมอคาสายน้ำเลือไว้ที่เส้นเลือก เขามักจะเดินพล่าน จนสายน้ำเกลือหลุดเสมอ เรารักษาเขาอยู่อย่างนี้มาประมาณ 3 อาทิตย์ เรารู้สึกว่าปุยมีอาการดีขึ้น วันนึงแม่เล่าให้ฟัง(ระหว่างนั้นฉันไปฝึกงานที่ กทม.)ว่า หลังจากที่แม่กลับมาจากทำงาน ปุยคาบของเล่นที่เขาเคยชอบเล่นมาอวดแม่ ทำให้ทุกๆคนในบ้านต่างยินดีที่เขากลับมาร่าเริงอีกครั้งหลังจากที่ซึมๆและไม่ร่าเริงมานาน และคิดไม่ถึงว่าการที่ปุยทำเช่นนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ปุยอยากทำให้เราเห็นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเขาจะจากเราไป...