วันที่ 17 พฤษภาคม ที่ผ่านมา น้องป่านจบการศึกษาระดับ diploma คณะ Hospitality and Hotel management จาก Temasek Polytecnic
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนผลสอบ O Levels ตอนนั้นน้องป่านทำคะแนนสอบได้ดี สามารถที่จะเลือกเข้าเรียน Junior College ได้ แต่เพราะเห็นพี่ปิ๊งเรียนแล้วเครียดมาก ก้เลยขอพ่อและแม่เรียนการโรงแรม ตอนนั้นพ่อไม่ยอม แต่แม่ก็ต้องคุยกับพ่อว่า ชีวิตลูก ลูกชอบอะไร ลูกอยากทำอะไรก็ควรให้โอกาส จนในที่สุดน้องป่านก็สมัครเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ
น้องป่านเรียนได้ดีจนมีโอกาสไปแลกเปลี่ยนฝึกงานที่ต่างประเทศ แต่เนื่องจากหลายประเทศเน้นต้องได้ภาษาจีนด้วย สุดท้ายเลยมาลงเอยที่เวียตนามที่ต้องการเฉพาะภาษาอังกฤษ
น้องป่านต้องไปอยู่เวียตนาม 5 เดือนซื่งโชคดีที่ช่วงนั้น พ่อต้องไปเวียตนามทุกเดือน จึงทำให้ได้ไปเจอลูกทุกเดือน ส่วนแม่ได้ไปเยี่ยมและเจอเจ้าของโรงแรมที่น้องป่านไปฝึกงานด้วย เมื่อได้ฟังคำพูดที่พูดถึงน้องป่านทำให้พ่อและแม่รู้สึกดีมาก
เมื่อเจ้าของโรงแรมรู้ว่า แม่และพ่อจะไปเยี่ยมน้องป่าน ก็บอกน้องป่านว่าให้พาพ่อและแม่ไปกินข้าวที่โรงแรม สั่งทุกอย่างได้เลยและให้ลงบิลของเค้าเพราะวันนั้นเค้ามีประชุมอาจไม่ว่างได้เจอกัน แต่พอถึงวันนั้นเราได้เจอกันประมาณ 10 นาที สิ่งที่เค้าบอกพ่อและแม่คือ ป่านเป็นเด็กน่ารัก มีความสามารถในหลายๆด้าน ทำให้เค้าทึ่ง น้องป่านไม่เคยปฏิเสธงานเมื่อมีคนขอให้ทำ และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือทุกคนรักและเอ็นดูน้องป่าน
และเมื่อสองวันที่ผ่านมาสิ่งที่ทำให้พ่อและแม่ดีใจก็คือ Singapore Institute of Technology ซึ่งเป็นสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ แห่งที่ห้า ได้ตอบรับการเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาตรี ของน้องป่านแล้ว แต่สิ่งที่ SIT ต่างจากสถาบันของรัฐแห่งอื่นคือ เป็นการco กันระหว่างสิงคโปร์ และU ต่างชาติ คณะของป่านเป็น U จาก อเมริกา ซค่งในเทอมสุดท้ายก่อนจบ น้องป่านต้องไปเรียนที่นี่น 2 ปีค่ะ
แม่pp เลยแวะมาส่งข่าวให้คุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาทั้งหลายทราบ
ครึ่งทางของน้องป่านค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนผลสอบ O Levels ตอนนั้นน้องป่านทำคะแนนสอบได้ดี สามารถที่จะเลือกเข้าเรียน Junior College ได้ แต่เพราะเห็นพี่ปิ๊งเรียนแล้วเครียดมาก ก้เลยขอพ่อและแม่เรียนการโรงแรม ตอนนั้นพ่อไม่ยอม แต่แม่ก็ต้องคุยกับพ่อว่า ชีวิตลูก ลูกชอบอะไร ลูกอยากทำอะไรก็ควรให้โอกาส จนในที่สุดน้องป่านก็สมัครเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ
น้องป่านเรียนได้ดีจนมีโอกาสไปแลกเปลี่ยนฝึกงานที่ต่างประเทศ แต่เนื่องจากหลายประเทศเน้นต้องได้ภาษาจีนด้วย สุดท้ายเลยมาลงเอยที่เวียตนามที่ต้องการเฉพาะภาษาอังกฤษ
น้องป่านต้องไปอยู่เวียตนาม 5 เดือนซื่งโชคดีที่ช่วงนั้น พ่อต้องไปเวียตนามทุกเดือน จึงทำให้ได้ไปเจอลูกทุกเดือน ส่วนแม่ได้ไปเยี่ยมและเจอเจ้าของโรงแรมที่น้องป่านไปฝึกงานด้วย เมื่อได้ฟังคำพูดที่พูดถึงน้องป่านทำให้พ่อและแม่รู้สึกดีมาก
เมื่อเจ้าของโรงแรมรู้ว่า แม่และพ่อจะไปเยี่ยมน้องป่าน ก็บอกน้องป่านว่าให้พาพ่อและแม่ไปกินข้าวที่โรงแรม สั่งทุกอย่างได้เลยและให้ลงบิลของเค้าเพราะวันนั้นเค้ามีประชุมอาจไม่ว่างได้เจอกัน แต่พอถึงวันนั้นเราได้เจอกันประมาณ 10 นาที สิ่งที่เค้าบอกพ่อและแม่คือ ป่านเป็นเด็กน่ารัก มีความสามารถในหลายๆด้าน ทำให้เค้าทึ่ง น้องป่านไม่เคยปฏิเสธงานเมื่อมีคนขอให้ทำ และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือทุกคนรักและเอ็นดูน้องป่าน
และเมื่อสองวันที่ผ่านมาสิ่งที่ทำให้พ่อและแม่ดีใจก็คือ Singapore Institute of Technology ซึ่งเป็นสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ แห่งที่ห้า ได้ตอบรับการเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาตรี ของน้องป่านแล้ว แต่สิ่งที่ SIT ต่างจากสถาบันของรัฐแห่งอื่นคือ เป็นการco กันระหว่างสิงคโปร์ และU ต่างชาติ คณะของป่านเป็น U จาก อเมริกา ซค่งในเทอมสุดท้ายก่อนจบ น้องป่านต้องไปเรียนที่นี่น 2 ปีค่ะ
แม่pp เลยแวะมาส่งข่าวให้คุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาทั้งหลายทราบ