เรื่องมันมีอยู่ว่า
ดิฉันเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง ใด้รู้จัก รุ่นพี่คนนึงในบริษัทคนนึงมา 3 ปี ละ รุ่นพี่คนนี้เขาค่อนข้างจะโลกส่วนตัวสูง พูดจาห้วนๆ เหมือนไม่ค่อยสนใจใคร แต่เขาก็มีข้อดีคือ เขาทำงานดี เก่งเลยแหละ แล้วก็มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนในออฟฟิต ในออฟฟิตมีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายไม่กี่คน มีงานแบกหามอะไร ซ่อม เปลี่ยนไฟ เขาก็ทำ ตำแหน่งจริงๆ พี่เขาคือ ผู้จัดการแผนก ก็เหมือนพี่เขาจะเป็นคนดีนะ (เผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้ชาย pantip นิดนึง เห็นผู้หญิงๆ เขานิ่งๆ ทุกการเคลือนไหวของคุณ ผู้หญิงกำลังแอบเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ของคุณอยู่นะคะ)
แต่เขาไม่ค่อยพูด เวลาไปทานข้าวกันเป็นกลุ่ม เขาก็จะเงียบๆ ชอบเก็บตัว ส่วนใหญ่จะห่อข้าวมากินเองที่บริษัท
กรรม ... เริ่มนอกประเด็นแล้วคะ
มาเข้าเรื่องดีกว่า เรื่องมันมีอยุ่ว่า รุ่นพี่ในบริษัทลือกันว่า พี่เขาชอบดิฉัน
ดิฉันก็งง ไรว้า คุยก็ไม่ค่อยใด้คุยกัน โทรศัพย์ก็โทรหากันเฉพาะเรื่องงาน line ก็คุยพิมตอบกันนับครั้งใด้ เหอะๆ ปกติจีบกันอย่างนี้หรอเนี่ย อยู่มา 3 ปีก็ไม่เห็นเขามีทีท่าไร ชัดเจนสักอย่าง ก็เลยคิดว่า พวกพี่ๆ เขาน่าจะคิดไปเองแหละ ก็เลยเฉยๆ จนเวลาล่วงเลยมาปีนี้
เหตุ มันเกิดจาก 14 กุมภา ที่ผ่านมา มีดอกไม้ปริษณา ส่งมาหาดิฉันที่บริษัท ดิฉันก็งงเลย เพราะไม่ใด้ระบุชื่อผู้ส่ง เขียนแค่ From: Someone แว๋บแรกก็คิดว่าเพือนแกล้งละ ก็ไปโวยเพื่อนที่สนิทในบริษัท ว่าพวกคุณเมิง แกล้งกันใช่ไหม เพื่อนก็ปฎิเสธกันแข็งขันเลย ด่ากลับมาด้วยว่า ดอกไม้ราคาเป็นพัน ใครจะบ้าแกล้งส่ง สำนึกคิดต่อมา ไม่รู้ว่าทำไมคิดว่าเป็นพี่เขา แต่ก็ไม่กล้าถาม... จนพี่เขาลาออกจากบริษัท จะไปเรียนต่อ
วันสุดท้ายที่พี่เขาทำงานคือ สิ้นเดือน กุมภา หลังจากงานเลี้ยงอำลาพี่เขาเสร็จ ก็เลยมีโอกาสถามพี่เขา ว่า พี่ คือ
จำดอกไม้วันวาเลนไท ที่หนูใด้ ใด้รึเปล่า พี่่เขาก็พยักหน้า บอกว่าจำใด้สิ
หนูไม่รู้ว่าเจ้าของคือใคร พี่พอรู้ไหม พี่เขาก็ยิ้มๆ แล้วตอบว่า ไม่รู้สิ แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ที่มีคนให้เรานะ
หนูก็ถามต่อไปว่า ดอกไม้นะของพี่รึเปล่า พี่เขาก็นิ่งไปแป๋บนึง แล้วก็บอกสั้นๆ ว่า ไม่ใช่จ๋ะ หลังจากนั้นไม่นานพี่เขาก็บินไปเรียนต่อ
แต่ไม่รู้นะ แต่ดิฉันมั่นใจนะว่าเป็นเขา จนกระทั้ง
มีเบอร์แปลกๆ โทรมาหาดิฉัน พอรับก็เป็นพี่เขาคะ ตั้งแต่พี่เขาไปเรียนต่อ พี่เขาก็โทรมาคุยกับดิฉันช่วงค่ำของวันหยุด ไม่เสาร์ ก็ อาทิตย์ จนเริ่มคิดไปเองและว่า พี่เขาจีบเราแน่ๆ 55 ตาย... ลืมตัว พี่เขาก็โทรมาถามข่าวคราวของบริษัท เรื่องส่วนตัวบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีคำพูด จ๋ะจ๋ะ หรือ ทำท่าจะจีบเลย คำหวานๆ ก็ไม่มี เหมือนหนูคุยกับเจ้านายยังใงยังงั้น จนเมื่อวานเขาโทรมาคุยปกตินะคะ ก็เลยตัดสินใจถามพี่เขาไปว่า
เออ พี่จำดอกไม้ที่หนูใด้ ใช่ไหม คือหนูหาเจ้าของไม่เจอ จะทิ้งแล้วนะ
พี่เขาก็หัวเราะ แล้วบอกว่า มันมีความรู้สึกดีๆ อยู่ไม่ใช่หรอครับ จะทิ้งทำไม ตอนแก่จะใด้บอกหลานๆ ใด้ไงว่า สมัยสาวๆ ยายเคยใด้ดอกไม้ด้วยนะ อ่าวๆๆ ตอบไปนั้น แล้วพี่เขาก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น
เฮ้อ... ตกลงชักไม่แน่ใจแล้วคะ ว่า พี่เขาจีบเรารึเปล่า แล้วดอกไม้มันของใคร ฉันมั่นใจมากว่า ดอกไม้เขานะให้เราแน่ๆ แต่ทำไมเขาไม่พูด.. เหนือย ขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ ที่ใด้ระบายคะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ทำไมเขาไม่ยอมรับ ว่าเป็น "เจ้าของดอกไม้"
ดิฉันเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง ใด้รู้จัก รุ่นพี่คนนึงในบริษัทคนนึงมา 3 ปี ละ รุ่นพี่คนนี้เขาค่อนข้างจะโลกส่วนตัวสูง พูดจาห้วนๆ เหมือนไม่ค่อยสนใจใคร แต่เขาก็มีข้อดีคือ เขาทำงานดี เก่งเลยแหละ แล้วก็มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนในออฟฟิต ในออฟฟิตมีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายไม่กี่คน มีงานแบกหามอะไร ซ่อม เปลี่ยนไฟ เขาก็ทำ ตำแหน่งจริงๆ พี่เขาคือ ผู้จัดการแผนก ก็เหมือนพี่เขาจะเป็นคนดีนะ (เผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้ชาย pantip นิดนึง เห็นผู้หญิงๆ เขานิ่งๆ ทุกการเคลือนไหวของคุณ ผู้หญิงกำลังแอบเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ของคุณอยู่นะคะ)
แต่เขาไม่ค่อยพูด เวลาไปทานข้าวกันเป็นกลุ่ม เขาก็จะเงียบๆ ชอบเก็บตัว ส่วนใหญ่จะห่อข้าวมากินเองที่บริษัท
กรรม ... เริ่มนอกประเด็นแล้วคะ
มาเข้าเรื่องดีกว่า เรื่องมันมีอยุ่ว่า รุ่นพี่ในบริษัทลือกันว่า พี่เขาชอบดิฉัน
เหตุ มันเกิดจาก 14 กุมภา ที่ผ่านมา มีดอกไม้ปริษณา ส่งมาหาดิฉันที่บริษัท ดิฉันก็งงเลย เพราะไม่ใด้ระบุชื่อผู้ส่ง เขียนแค่ From: Someone แว๋บแรกก็คิดว่าเพือนแกล้งละ ก็ไปโวยเพื่อนที่สนิทในบริษัท ว่าพวกคุณเมิง แกล้งกันใช่ไหม เพื่อนก็ปฎิเสธกันแข็งขันเลย ด่ากลับมาด้วยว่า ดอกไม้ราคาเป็นพัน ใครจะบ้าแกล้งส่ง สำนึกคิดต่อมา ไม่รู้ว่าทำไมคิดว่าเป็นพี่เขา แต่ก็ไม่กล้าถาม... จนพี่เขาลาออกจากบริษัท จะไปเรียนต่อ
วันสุดท้ายที่พี่เขาทำงานคือ สิ้นเดือน กุมภา หลังจากงานเลี้ยงอำลาพี่เขาเสร็จ ก็เลยมีโอกาสถามพี่เขา ว่า พี่ คือ
จำดอกไม้วันวาเลนไท ที่หนูใด้ ใด้รึเปล่า พี่่เขาก็พยักหน้า บอกว่าจำใด้สิ
หนูไม่รู้ว่าเจ้าของคือใคร พี่พอรู้ไหม พี่เขาก็ยิ้มๆ แล้วตอบว่า ไม่รู้สิ แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ที่มีคนให้เรานะ
หนูก็ถามต่อไปว่า ดอกไม้นะของพี่รึเปล่า พี่เขาก็นิ่งไปแป๋บนึง แล้วก็บอกสั้นๆ ว่า ไม่ใช่จ๋ะ หลังจากนั้นไม่นานพี่เขาก็บินไปเรียนต่อ
แต่ไม่รู้นะ แต่ดิฉันมั่นใจนะว่าเป็นเขา จนกระทั้ง
มีเบอร์แปลกๆ โทรมาหาดิฉัน พอรับก็เป็นพี่เขาคะ ตั้งแต่พี่เขาไปเรียนต่อ พี่เขาก็โทรมาคุยกับดิฉันช่วงค่ำของวันหยุด ไม่เสาร์ ก็ อาทิตย์ จนเริ่มคิดไปเองและว่า พี่เขาจีบเราแน่ๆ 55 ตาย... ลืมตัว พี่เขาก็โทรมาถามข่าวคราวของบริษัท เรื่องส่วนตัวบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีคำพูด จ๋ะจ๋ะ หรือ ทำท่าจะจีบเลย คำหวานๆ ก็ไม่มี เหมือนหนูคุยกับเจ้านายยังใงยังงั้น จนเมื่อวานเขาโทรมาคุยปกตินะคะ ก็เลยตัดสินใจถามพี่เขาไปว่า
เออ พี่จำดอกไม้ที่หนูใด้ ใช่ไหม คือหนูหาเจ้าของไม่เจอ จะทิ้งแล้วนะ
พี่เขาก็หัวเราะ แล้วบอกว่า มันมีความรู้สึกดีๆ อยู่ไม่ใช่หรอครับ จะทิ้งทำไม ตอนแก่จะใด้บอกหลานๆ ใด้ไงว่า สมัยสาวๆ ยายเคยใด้ดอกไม้ด้วยนะ อ่าวๆๆ ตอบไปนั้น แล้วพี่เขาก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น
เฮ้อ... ตกลงชักไม่แน่ใจแล้วคะ ว่า พี่เขาจีบเรารึเปล่า แล้วดอกไม้มันของใคร ฉันมั่นใจมากว่า ดอกไม้เขานะให้เราแน่ๆ แต่ทำไมเขาไม่พูด.. เหนือย ขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ ที่ใด้ระบายคะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ