โปรดส่งใครมารับฉันที

เธอลืมรักลืมแล้วซึ่งความหลัง ใจอ่อนดังเมฆน้อยที่ลอยลิ่ว ช่างแกว่งไกวดังไม้ต้องลมปลิว คล้ายๆวิวทิวทัศน์แปรเปลี่ยนไป เธอคงเห็นรักเราดูด้อยค่า จึงจากลาทิ้งไปไม่มีหวน โอ้ว่าใจทำไมช่างเรรวน ลองทบทวนถึงวัน