สวัสดีครับ
อยู่บ้านดีๆเฉยๆไม่ชอบ อยากลองไปหาประสบการณ์งานแข่งขัน MTB ดู งานนี้เป็นสนาม lanna-adventure จัดที่เชียงใหม่ นะ.. ก็แบกพุงตุ้ยๆน้ำหนักตัว 82-83kg. ไปสมัค
ซึ่งจากการเข้าแข่งขัน ผมถูกปล่อยตัวเป็นกลุ่มแรก แต่แค่เนินแรกทำให้ผมรู้ตัวเองเลยว่า ผมขาอ่อนแรงไม่พ่อ หนำซ้ำยังไม่ถึง 1/4 ของสนามไม่ทราบทัพอากาศที่ไหนไม่รู้มาติดปีกนักบินให้ผม แล้วไงละ เป็นซุบเปอร์แมนบินเลยสิครับ ข้ามแฮนด์ เอาอกกระแทกพื้นแรงมาก ดีนะตรงนั้นเป็นดิน (ถ้าเป็นโขดหินไม่อยากจะคิด) นั่งจุกหายใจไม่ออก จุมปุ๊กอยู่ตรงนั้นแหละ กลุ่มอื่นๆก็ผ่านไปกันหลายสิบคน พอหายจุกก็พยายามปั่นต่อ แต่ระบบหายใจมันไม่เหมือนเดิมแล้ว แรงที่ไม่ค่อยมียิ่งไม่มีใหญ่
แล้วเหมือนกองทัพอากาศจะใจดีหรือสงสารผมก็ไม่รู้ ติดปีกเลื่อนยศให้ผมอีก น๊าน.... บินอีกแล้วครับ ข้ามแอนด์. รอบนี้เอาแขนลง ดีมันยังเป็นทราย ไม่งั้นได้ข้าวหมูแดงมากินแน่ 555+
ตอนนั้นบอกตัวเองไม่เอาแล้ว ใครมาข้างหลังผม แซงไปเถอะ ผมขอพยายามจะปั่นให้จบก็พอ
แต่มันก็ยังไม่หมด แวะไปกินใบไม้แฉลบลงข้างทางอีกรอบ คราวนี้ได้ ข้อท้าวพลิกแถมเลือดไหลซิบๆอีก กำ.... น่วมละครับ
สุดท้ายผมก็แบกพุงตุ้ยๆของผมเข้าเส้นชัยจนได้ แต่แทบจะที่โหล่เลยมั้ง 555+ ก็สนุกดีนะครับ ได้ประสบการณ์มาเพียบเลย
แต่ตอนนี้ผมยั่งแน่นอกไม่หาย พรุ่งนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงได้ไปเอ็กซ์เรย์ดูละ -*- แล้วกระป๋องน้ำตกหายกลางทาง ล้อหน้าเบี้ยว อันนี้ซวยกว่า เง้อ....
สรุประดับฝีมือตนเองยังห่างไกลที่จะเข้าแข่งขัน แค่ไม้ประดับงานแข่งผมก็ยังไม่คู่ควรเลย แต่ผมไม่สน สนามหน้าที่ลำพูน ผมก็จะไปอีก จะเข้าทีี่โหล่ก็ช่าง ไม่แคร์ เน๊อะ...
ปล.ขออภัยไม่มีรูปครับ รอดูรูปเอาจาก lanna-adventure.com เอานะครับ เพิ่งเคยบินครั้งแรก มันเจ็บจุงเบย
เรื่องเล่า เข้าแข่งขัน MTB ครั้งแรก ทำให้ผมเป็นซุปเปอร์แมน
อยู่บ้านดีๆเฉยๆไม่ชอบ อยากลองไปหาประสบการณ์งานแข่งขัน MTB ดู งานนี้เป็นสนาม lanna-adventure จัดที่เชียงใหม่ นะ.. ก็แบกพุงตุ้ยๆน้ำหนักตัว 82-83kg. ไปสมัค
ซึ่งจากการเข้าแข่งขัน ผมถูกปล่อยตัวเป็นกลุ่มแรก แต่แค่เนินแรกทำให้ผมรู้ตัวเองเลยว่า ผมขาอ่อนแรงไม่พ่อ หนำซ้ำยังไม่ถึง 1/4 ของสนามไม่ทราบทัพอากาศที่ไหนไม่รู้มาติดปีกนักบินให้ผม แล้วไงละ เป็นซุบเปอร์แมนบินเลยสิครับ ข้ามแฮนด์ เอาอกกระแทกพื้นแรงมาก ดีนะตรงนั้นเป็นดิน (ถ้าเป็นโขดหินไม่อยากจะคิด) นั่งจุกหายใจไม่ออก จุมปุ๊กอยู่ตรงนั้นแหละ กลุ่มอื่นๆก็ผ่านไปกันหลายสิบคน พอหายจุกก็พยายามปั่นต่อ แต่ระบบหายใจมันไม่เหมือนเดิมแล้ว แรงที่ไม่ค่อยมียิ่งไม่มีใหญ่
แล้วเหมือนกองทัพอากาศจะใจดีหรือสงสารผมก็ไม่รู้ ติดปีกเลื่อนยศให้ผมอีก น๊าน.... บินอีกแล้วครับ ข้ามแอนด์. รอบนี้เอาแขนลง ดีมันยังเป็นทราย ไม่งั้นได้ข้าวหมูแดงมากินแน่ 555+
ตอนนั้นบอกตัวเองไม่เอาแล้ว ใครมาข้างหลังผม แซงไปเถอะ ผมขอพยายามจะปั่นให้จบก็พอ
แต่มันก็ยังไม่หมด แวะไปกินใบไม้แฉลบลงข้างทางอีกรอบ คราวนี้ได้ ข้อท้าวพลิกแถมเลือดไหลซิบๆอีก กำ.... น่วมละครับ
สุดท้ายผมก็แบกพุงตุ้ยๆของผมเข้าเส้นชัยจนได้ แต่แทบจะที่โหล่เลยมั้ง 555+ ก็สนุกดีนะครับ ได้ประสบการณ์มาเพียบเลย
แต่ตอนนี้ผมยั่งแน่นอกไม่หาย พรุ่งนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงได้ไปเอ็กซ์เรย์ดูละ -*- แล้วกระป๋องน้ำตกหายกลางทาง ล้อหน้าเบี้ยว อันนี้ซวยกว่า เง้อ....
สรุประดับฝีมือตนเองยังห่างไกลที่จะเข้าแข่งขัน แค่ไม้ประดับงานแข่งผมก็ยังไม่คู่ควรเลย แต่ผมไม่สน สนามหน้าที่ลำพูน ผมก็จะไปอีก จะเข้าทีี่โหล่ก็ช่าง ไม่แคร์ เน๊อะ...
ปล.ขออภัยไม่มีรูปครับ รอดูรูปเอาจาก lanna-adventure.com เอานะครับ เพิ่งเคยบินครั้งแรก มันเจ็บจุงเบย